Γυμνοί
άγγελοι
Πίσω απ’ το φως στην πλατεία Δύσης έβλεπα πως
Οι μεγάλες σκιές ήταν μικροί άνθρωποι
Περπατάω αργά ένας άνθρωπος παραπατάει στο δρόμο
Μια τραβάει αριστερά μια δεξιά ώσπου χάνεται στην ομίχλη
Κι εγώ ανησυχώ γιατί ξέχασα να πετάξω τη σακούλα με τα
κόμματα
Και τα όνειρα πάλι θα μυρίζουν σαν πτώματα
Αν έρθει ένα βέλος μπορεί να είναι τέλος
Μπορεί να σπάσει το γυαλί να εμφανιστεί η αγάπη
Αν τη γλιτώσω δεν μπορεί θα την αναγνωρίσω
Στους δρόμους είχα μάθει πως η νύχτα λέει αλήθεια
Ή θα αρχίσεις να πετάς ή θα κολλάς στη συνήθεια
Μα αν κολλάς στη συνήθεια κάποια στιγμή
Θα μπεις στην αποθήκη με τους παρατημένους
Πίσω απ’ το φως έβλεπα πως δεν υπήρχαν σκιές
Μονάχα γυμνοί άγγελοι που πετούσαν
Αν έρθει ένα βέλος μπορεί να είναι τέλος
Μπορεί να σπάσει το γυαλί να εμφανιστεί η αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου