Η θάλασσα των ονείρων
Κάποια στιγμή φαντάστηκα πως με κρατούν το χέρι
Μα ήτανε η γάτα μου που ήθελε να παίξει
Πεινούσα και σκεφτόμουνα δεν θα τα καταφέρω
Πολλές βιτρίνες όμορφες μα η πόλη γριά σκλάβα
Κοιμόμουν πάντοτε αργά την νύχτα είχα μάνα
Μα όταν ξυπνούσα έψαχνα αγκαλιά να με ζεστάνει
Πήγαινα πρώτος στη δουλειά με μια ώρα ύπνο
Μα ήταν λίγα τα λεφτά τσιγάρα και κονσέρβες
Το σώμα μου το έκρυβα στα παιδικά μου ρούχα
Πετούσα και χανόμουνα στο φως και στο σκοτάδι
Μάζευα λέξεις στα κρυφά από τασάκια άδεια
Μα δεν γινόμουν ποιητής έλειπε η φωνή μου
Όσα κορίτσια γνώρισα έκλεψα μια στιγμή τους
Τις άδειες σελίδες μου με έρωτα να γεμίσω
Χρώματα απ’ τα μάτια τους μέσα μου να κρατήσω
Να μη χαθούν οριστικά τώρα που έχουν φύγει
Κάποια στιγμή ονειρεύτηκα τα μαγικά παπούτσια
Πως τα φοράω και περπατώ στο ορμητικό ποτάμι
Δεν είχα ανάγκη τα υλικά στο μαγικό ταξίδι
Στην θάλασσα των ποιητών διψούσα για να φτάσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου