ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Alternative version 2021) - ARPEGGIOSMP

Καρδερίνες από πλαστελίνη=Σάκης Αθανασιάδης

                            

Καρδερίνες από πλαστελίνη

Είχα βρει το παράθυρο που κρατούσε

τον χειμώνα δικό του ο ήλιος

να ακονίζει ατάραχος δόντια της μοναξιάς

μα η νύχτα τον πρόδωσε έπεσε πάλι  χιόνι

και το φως ήταν άσπρο

να φοβάται τα όνειρα

ένα παιδί που ήθελε να περπατήσει ξυπόλυτο 

εκεί που ταξιδεύει η βροχή

την θάλασσα να συναντήσει

Καρδερίνες από πλαστελίνη

είχα βάλει στα δέντρα

να έρχονται παγωμένα πουλιά

το τραγούδι του χειμώνα να ακούω

όταν φύγω μακριά να θυμάμαι

τα πουλιά που μιλούσαν την δική μου φωνή

Είχα δει άγριο ήλιο το καλοκαίρι

τους τοίχους που γρατζουνούσε 

κι ήθελε να μου κάψει

την βάρκα με τα όνειρα και τα πανιά

μέχρι η θάλασσα απ’  μάτια μου να  βγει

Καρδερίνες από πλαστελίνη

αφήνω τώρα δώρο στο παιδί

γιατί από την άμμο της ψυχής ο ποταμός

στα μάτια του ορμητικός θα φτάσει

Σάκης Αθανασιάδης cop.2023

Της Θάλασσας το Σώμα-Σάκης Αθανασιάδης

             Της Θάλασσας το Σώμα

Φιλί όταν μου ζήταγες να πιεις για να πετάξεις

Μου μίλαγες για φοίνικες σε εξωτικά νησιά

Είχες το χρώμα στη φωνή το κύμα να διατάξεις

Να φαίνεται η θάλασσα γαλάζια αγκαλιά

Στον ύπνο όταν με σκέπαζες με ένα φιλί να αντέχω

Απ’ τα χαστούκια της ζωής και από το αφεντικό

Με έστελνες στο όνειρο με ένα τσαπί να σκάψω

Τη σκάλα για τον Όλυμπο ως το πρωί να βρω

Την σκάλα για τον Όλυμπο που λεν πως είναι μεγάλη

Κι αν την ανέβεις μια φορά πετάς στον ουρανό

Φέρνει τα αστέρια χαμηλά και παίρνει και η ζάλη

Το σώμα μου στη θάλασσα να βλέπω από ψηλά

Στη θάλασσα, κύμα θα γίνω στη θάλασσα

Νερό με ήλιο διάλεξα και σώμα να κρυφτώ

Στη θάλασσα, έλα  εγώ θα είμαι η θάλασσα

Μες στο γαλάζιο διάλεξα να κλείσω τα αγαπώ

Στην αγκαλιά σου έφτιαχνα φτερά για να πετάξω

Κι ας χτύπαγε αλύπητα τα μάτια μου η βροχή

Ήθελα να έρθει μια στιγμή τα σύνορα να κάψω

Άγγελος να γινόμουνα και η γη ένα νησί

Μα όταν βρήκα τα φτερά και φόρα να πετάξω

Σε χτύπησε ένας κεραυνός και  άλλαξες ζωή

Και έγινα τώρα θάλασσα τα χείλη μου να βάψω

Τη σκάλα μόνο άφησα να φτάσεις στη κορυφή

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Μια μέρα Έλληνας-Σάκης Αθανασιάδης

                               

   Μια μέρα Έλληνας

Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή

Της  λέω πήγα στη φωτιά  μα βρήκα  ένα κελί

Φύγε αν θες  πολύ μακριά η δύση μη σε βρει

Θα σου αρπάξει τη καρδιά ο ήλιος θα χαθεί

Κανείς δεν βλέπει σίδερα όλοι ζητούν φαί

Αγάπησαν το σήμερα το σώμα να σωθεί

Τα όνειρα που έγραφαν στα μάτια το πρωί

Τα έσβησαν και τα άφησαν στο χώμα  μη τα δεις

Στα χέρια μου έχω πληγές  με κόκκινα καρφιά

Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα μια η καρδιά

Τι να τις κάνω τις φωνές για τίποτα μου μοιάζουν

Ευνούχους βλέπω από χθες τους ίδιους με προχθές

Άκουγα για ανάσταση με κόκκινα φιλιά

Μα εγώ μέσα στο σώμα μου μυρίζω για καλά

Όλοι ζητούν στο δρόμο μου να πάρουν πληρωμή

Ευνουχισμένα  όνειρα για ένα κιλό ψωμί

Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή

Της  λέω πήγα θάλασσα μα αλάτι βρήκα εκεί

Κάτι κουρτίνες κόκκινες που αρπάξανε φωτιά

Τα μάτια σου γυρεύουνε να κάψουνε κι αυτά

Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα εγώ μια φορά

Γι΄ αυτό ζητώ το αίμα σου να ζήσω αληθινά

Για ένα ξεροκόμματο  δεν προσκυνάω ξανά

Σηκώνομαι  απ’ το χώμα, τώρα…

Σάκης Αθανασιάδης 

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Όχι ίσως, Ιερισσός-Σάκης Αθανασιάδης

Όχι ίσως, Ιερισσός

Κοιτάω τη θάλασσα

Και στην άμμο το βήμα με πάει

Τόση άνοιξη

Είναι κρίμα η ψυχή να πετά

Φυσάει ο άνεμος

Και σε σένα η σκέψη μου πάει

Τέτοια άνοιξη είναι κρίμα να κλαίει

Στο Μαύρο Αλώνι να προσκυνά

  

Πες το δυνατά να τ’ ακούσω

Έχω ανάγκη τον ύπνο μου να αφήσω

Όχι ίσως, Ιερισσός…

Πες το δυνατά να τ’ ακούσουν

Βλέπω πια την ανάγκη τα παιδιά τους να ζήσουν

Όχι ίσως, Ιερισσός…

Αλλάζω τις πόλεις μου

Μα το όνειρο ξωπίσω μου πάει

Σιγανά μου μιλά  στις στροφές

Και στη πλάτη φιλικά με χτυπάει

Σαν μου δείχνει τις πατρίδες γυμνές

Πάρε, πάρε μια αγκαλιά κι απόψε

Την ψυχή μου που πέφτει και σπάει

Πέφτουν τα κάστρα μα γίνονται άστρα

Και η ήττα να λες πως στη νίκη με πάει

  

Στείλε με μες τη νύχτα και απόψε

Να ανάψω στα αστέρια φωτιές

Κράτησε τη ψυχή μου ψηλά και απόψε

Αυτή την άνοιξη για να κάψω το χθες

Μίλα μου, μίλα μου με φιλιά και απόψε

Της καρδιάς μου η φωτιά να μη σβήσει ποτέ

Κράτησε τη ψυχή μου στο δάσος και απόψε

Αυτή η άνοιξη να έχει ρίζες  πολλές

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Λίγα λόγια για το ποίημα:

“Συνήθως δεν μιλάω γι’ αυτά που γράφω, τα βλέπω, τα ακούω, συναντιόμαστε. Δεν υπάρχει λόγος. Αλλά αφού το θέλετε τόσο πολύ θα σας πω πως: Όταν η γη πονάει, ο άνεμος φέρνει τις κραυγές της ως τη θάλασσα και μια χούφτα άνθρωποι τις ακούνε, αφήνουν τη βολική ζωή τους και βγαίνουν στο δρόμο, χωρίς να σκεφτούν τις συνέπειες ενός κράτους που νομοθετεί για εκδότες, εφοπλιστές και εργολάβους, που ταπεινωμένο πλήθος προσκυνά το σαθρό, είναι πολύ σπουδαίο φαντάζομαι. Είναι πολύ σπουδαίο όταν δεν έχουν να κερδίσουν εφήμερα υλικά, αλλά να παλέψουν να μη φύγουν μακριά τους τα χρώματα, του δάσους οι αναπνοές. Ένιωσα την ανάγκη να πω κάτι ελάχιστο, για κάτι πραγματικά πολύ σπουδαίο απέναντι στην απάθεια. Μια ελάχιστη τιμή, αυτό μόνο. Όχι ίσως, Ιερισσός…”

Σάκης Αθανασιάδης

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ(Alternative Version 2021) - ARPEGGIOSMP

Παιονία-Σάκης Αθανασιάδης

          Παιονία
Απ’ τη σιωπή με λίγες λέξεις
Θα σκαρφαλώσω στο λόφο Άνοιξη
Πίνοντας με το βλέμμα πράσινο
Ατέλειωτο φως
Θα μαζέψω λίγο κόκκινο χώμα
Το αίμα της ιστορίας
Και άνεμο
Απ’ τα μυστικά του Αξιού
Στην πλάτη ενός κορμού
Θα φτάσω στη θάλασσα
Μες στο Αιγαίο να σκορπίζω
Τις μυρωδιές της πατρίδας μου

Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Τα όμορφα τα σύννεφα μιλάνε με βροχή-Σάκης Αθανασιάδης

Τα όμορφα τα σύννεφα μιλάνε με βροχή

 

Ρίχνει μια αλλιώτικη βροχή, καίει το σώμα

Η μέρα στα λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα

Ακούω του ανέμου τη φωνή στη κόκκινη νύχτα

Τα βήματα ακούω ενός αγγέλου κοντά

 

Χορεύουνε σκιές, ξεχασμένες ζωές, σκάνε στον τοίχο

Ξημέρωνε κι ακούω της μέρας τη φωνή

Ο ήλιος τελειώνει την τελευταία σκιά με κόκκινο χρώμα

Η μέρα στα λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα

 

Κάθισα δίπλα σε ένα δέντρο έκαιγε ο αέρας

Άκουσα την ανάσα του δάσους όταν είδα φωτιά

Έτρεξα μακριά να σωθώ δεν ήμουν ο μόνος

Ήμουν κι εγώ όπως οι άλλοι γυμνός

 

Έπεσα μα είμαι καλά κάπου αράζω

Ήθελα να ανέβω ψηλά να μάθω να διαβάζω

Του άνεμου σου τα μυστικά, τη θάλασσα σου να κοιτάζω

Ήξερες πως έχει βαρύ φορτίο η μνήμη

Σε αυτούς που ζητούν λευτεριά και δεν γίνονται κτήνη

 

Φέρνει μια άλλη ζωή ο αέρας τη νύχτα

Κάθεσαι για ώρες σκυφτός, ο άγγελος σου λέει καληνύχτα

Σηκώνεσαι το άλλο πρωί, βγαίνεις στο δρόμο

Παίρνεις τη ψυχή του μαζί, αλλάζεις ζωή 

Σάκης Αθανασιάδης 

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ποτέ δεν θα μιλήσω για ένα ψέμα-Σάκης Αθανασιάδης

Ποτέ δεν θα μιλήσω για ένα ψέμα

Μέσα απ’ τα μάτια βγαίνει μια φωτιά

Ο ήλιος μόλις δύει στη θάλασσα και πέφτει

Ζήταγα χρόνια με φιλιά να ’ρθεις πρωτοχρονιά

Μα το όνειρο αυτό μακριά μου φεύγει

Ήθελα να ’ρθεις μια φορά στην αμμουδιά

Να πάρεις το φιλί που θα αφήσω

Μέσα στα κύματα χορεύει μια καρδιά

Θα στη γνωρίσω

Έτσι μεγάλωσα σιγά- σιγά αλλάζοντας βαγόνια

Που πήγαιναν στο πουθενά ευχές για χρόνια

Μη με ρωτάς τι είναι η αγάπη

Ποτέ δεν θα μιλήσω για ένα ψέμα

Νόμιζα θα ’ρθεις μια φορά με φόρα

Να ανεβούμε το βουνό ως την κορυφή

Μα διάλεξες την κατηφόρα

Γιατί ήταν εύκολή αυτή η διαδρομή

Έτσι μεγάλωσα σιγά-σιγά μοιράζοντας τα λόγια

Που κράταγα μονάχα για εσένα

Τι άραγε να είναι η αγάπη σε ρωτάω

Αν δεν μπορείς μες τη βροχή να κλάψεις

Σάκης Αθανασιάδης

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο (2018)

Οι πόλεις των μικρών χωριών-Σάκης Αθανασιάδης

Οι πόλεις των μικρών χωριών

Η  δική σου γη πατέρα μου άφησε ένα άγριο λουλούδι

μα ο άνεμος σκόρπισε το άρωμά του

μονάχα ως τον Θερμαϊκό

ποτέ μου να μην μυρίσω τον πόνο

Για χρόνια να ψάχνω το κατάλληλο χώμα

να φτιάξω ένα κήπο δικό μου με χαρά

διαφορετικός μέσα σε όμοιους ανθρώπους

επικίνδυνο πράγμα να ακούς τα αηδόνια

που κελαηδούν τα μεσάνυχτα

Έτσι γυρίζω ξυπόλυτος

στις πόλεις των μικρών χωριών

με την βρώμικη ανάσα του πολιτισμού στις τσέπες

αφήνω τα μάτια μου σαν αυτοκόλλητα στους τοίχους 

ανάμεσα σε συνθήματα παιδιών

που φωνάζουν τη σιωπή τους με μαύρα γράμματα

Κι όμως εγώ λαχταρώ ακόμα εκείνο το λουλούδι

που μου άφησε η γη σου πατέρα σαν δώρο

Να πάω ένα μέτρο πιο πέρα την φωτιά

και για χρόνια έχω τα δικά μου άγρια λουλούδια στο μυαλό

Ένα περίεργο λιβάδι με λέξεις και χρώματα

να μην κρύβομαι πίσω από υπολογιστές

πίσω από τελείες και κόμματα

πιστεύοντας πως κάποια στιγμή ένα παιδί

θα πει και το δικό μου τραγούδι

Κι αν στις πόλεις των μικρών χωριών μου

ο θάνατος περπατάει περήφανος στους δρόμους

εγώ πιστά τον παρακολουθώ χωρίς να τον φοβάμαι πια

άλλοτε για να του ρίξω φως να φύγει

κι άλλοτε να του κλέψω ζωές
τα υλικά για να χτίσω ένα χάρτινο σπίτι

για τους κουρασμένους αγγέλους 

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)