Η αποθήκη
των θεών
Έπινα κρασί κάτω απ’ τον ήλιο
Κι ήρθε ο πατέρας μου εκεί να πιει μαζί μου
Ρακένδυτος και νηστικός στο φως
Λίγο καμένος με αθάνατη φωτιά
Τρέχει ο δρόμος τρέχει
Άνθρωποι μαλώνουν η φτώχια λιώνει
Πρώτα τα μάτια μετά τη ψυχή
Ένα κουρέλι ποιος να σταματήσει να το δει
Ο βασιλιάς χρυσός τους έχουν πει και το πιστέψαν
Αιχμάλωτοι των άγριων καιρών
Ντρέπομαι τόσο μου λέει ψιθυριστά
Τη μέρα που σου έδωσα τα υλικά του μίσους
Περνάνε τα σύννεφα περνάει η μουσική
Περνάει η ζωή χωρίς αγάπη
Χωρίς έρωτα αιώνια θα γυρνάς
Δραπέτης των νεφών
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου