Τρύπια καρδιά-Σάκης Αθανασιαδης

          Τρύπια καρδιά

Κρυφά στο μπαλκόνι έχεις ρίξει χαλίκια
μαζί να τα έχω στη τρύπια καρδιά
μα ακόμα αντέχω σε αυτή την αγρύπνια
μιας τρύπιας καρδιάς τα μυστικά

Σκυλιά του Αυγούστου
το κορμί μου δαγκώνουν
το καλοκαίρι που φεύγει
αφήνει το κλειδί

Φιλιά του Αυγούστου
αστέρια μουτζουρώνουν
την ώρα που βγαίνει
καπνός απ’ την ψυχή

Παιδί όταν ήμουν είχα πάρει σαΐτα
απέναντι είχα ένα άγριο θεό
μα τώρα λυπάμαι για τον φόβο που είχα
σκυλιά του Αυγούστου αυτά είχα εχθρό 

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Ματωμένο φεγγάρι-Σάκης Αθανασιάδης

Ματωμένο φεγγάρι

Σβήνω το φως και περιμένω
το ματωμένο το φεγγάρι να φανεί
κουράστηκα γυμνός να κατεβαίνω
μέσα στο τούνελ για να σκάψω τη ψυχή

Πόσες πατρίδες έχει ο θάνατος
πόσες πατρίδες έχει η ζωή
αγάπα με ουρανέ σου λέω
μήπως κερδίσω απ’ το τέλος μια αρχή

Πόσες παγίδες κρύβει το φεγγάρι
που ματωμένο απ’ τα μάτια σου θα βγει
αγάπα με ουρανέ σου λέω
μήπως κερδίσω απ’ το τέλος μια αρχή

Ψάχνω το φως να δραπετεύω
από το σώμα μου την άθλια φυλακή
πόσες παγίδες έχει ο θάνατος
πόσες παγίδες έχει η ζωή
Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)

Η γυμνή μέρα-Σάκης Αθανασιάδης

 Η γυμνή μέρα

Η σιωπή αν είναι χρυσός

Έλα να πάρεις ένα βάζο μια μέρα

Για μένα είναι άμμος ζεστή

Που καίει τα χέρια τα πόδια το βλέμμα

Αν μες το όνειρο ζει ο θεός

Και η αγάπη απλά είναι ψέμα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Αφού σκοτάδι θα υπάρχει πιο πέρα

Παίρνω τον γιό μου τον σηκώνω ψηλά

Δαγκώνουν τα σκυλιά τον αέρα

Σαν να πετάω χαρταετό μια Καθαρά Δευτέρα

Σε ένα κουστούμι που με δείχνει γιορτή

Κρύβω τον φόβο την αγάπη τον πόνο

Την αμαρτία την κρύβω κι αυτή

Με ξεροκόμματα που έχω για δρόμο

Γεμάτος κρίμα είμαι κι εγώ

Ενώ η οθόνη μου λερώνει τη μέρα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Σε μια χώρα που λατρεύει τη λέρα

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Στίχοι ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Το δικό σου καλοκαίρι -Σάκης Αθανασιάδης

Το δικό σου καλοκαίρι

Δεν θα σου δώσω διαδρομή

για μια καλύτερη ζωή

ο δρόμος μόνος θα σε βρει

την γεύση της ζωής να σου χαρίσει 

ούτε θα πάρω το κλειδί

να ανοίξω πόρτες στη ζωή να περπατήσεις

γιατί σου δείχνω το πρωί

απ’ το παράθυρο τον ήλιο

να αγαπήσεις το δικό σου καλοκαίρι

πήγαινε μόνος σου μπροστά

μάτια μου θάλασσα και φως

μα κοίτα πίσω

αυτούς που ανέβηκαν ψηλά

και κάηκαν σαν τα χαρτιά για λίγο ίσκιο

δεν θα σου μάθω να κρατάς

στα μάτια χώμα απ’ τον φόβο

ούτε τις νύχτες να μετράς

τα βήματα για έναν ρόλο

γιατί έχεις μάθει για καλά

όρθιος να αντέχεις στην φωτιά

κανείς να μην σου κλέψει

το δικό σου καλοκαίρι

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης(2020)

Το δαχτυλίδι της ελευθερίας-Σάκης Αθανασιάδης

Το δαχτυλίδι της ελευθερίας

Κάποτε θα κρατήσω ένα σύννεφο στα χέρια

Κάθε σταγόνα πάνω σου να πέφτει

Θα είμαι η καλημέρα στον καθρέπτη

Ο δρόμος στα μάτια σου να μεγαλώνει

Κάποτε θα γίνω η σκόνη στην καρδιά σου

Πίσω στην θάλασσα να τρέχεις Κυριακή

Κύμα στα κόκκινα νερά που μοιάζει με φωνή

Την ώρα που ο ήλιος δύει να σε έχω αγκαλιά

Ίσως να γίνουν πιο πράσινα τα μάτια σου

Στον χωματόδρομο κάτω απ’ το φεγγάρι

Γιατί η αγάπη επιστρέφει πάντοτε σαν σκόνη

Ξυπόλυτη και μόνη για να είναι αληθινή

Μα τώρα εδώ φοβάμαι τα χιλιόμετρα τα άγρια

Στα βουνά της ελευθερίας τα σκοτάδια

Τα χρώματα των θεατών που σε χειροκροτούν

Τα γυαλισμένα όπλα στα χέρια τους

Έτοιμα να χτυπήσουν όσους διαφωνούν

Φοβάμαι αυτούς που δίπλα σε σταυρούς μιλούν για δημοκρατία

Αυτούς που ετοιμάζουν πόλεμο για να κερδίσει η εταιρεία

Φοβάμαι αυτούς που σπάνε το φως και την θάλασσα σε κομμάτια

Το αιώνιο να πουληθεί σε τιμή ευκαιρίας σε παλάτια

Αν και το ξέρω πως είναι λάθος να φοβάμαι

Αυτούς που τον θάνατο κουβαλάνε στο αίμα

Γιατί οι κραυγές τους είναι δώρο για μένα

Να καταλάβω πως η μόνη αλήθεια είναι τα όνειρα

Να κρατηθώ καθαρός μες τα λασπόνερα

Κάποτε στα δικά μου παπούτσια

Θα βρεις ένα ποτάμι που τρέχει στην θάλασσα

Αυτό το ποτάμι είναι το αίμα, το αίμα μας

Αν θα φορέσεις το δακτυλίδι της ελευθερίας θα το θυμηθείς

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

 

Μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι-Σάκης Αθανασιάδης

Μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Από καιρό δοκιμάζω να γνωριστώ

με αυτό που φοβάμαι

αλλά κάθε προσπάθεια πάει χαμένη

γι’ αυτό θέλω να περάσω

στην άλλη πλευρά της θάλασσας

κι όταν φτάσω εκεί

να έχω ξεχάσει πως έφτασα

μέσα σε τόσο πολύ φως

Κι άλλες φορές θέλω

να αφήσω πίσω μου το σώμα

στα χάρτινα χέρια της πόλης

στην μόνη αλήθεια της, το σκοτάδι

και να βρεθώ για μια μόνο φορά

μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Κάποιες μέρες γράφω στο χαρτί:

«χρωμάτισε ένα ψέμα ονόμασε το

παράθυρο για τον παράδεισο

και το αδύναμο στα μπαλκόνια θα χειροκροτεί»

μα μια άδεια δική μου σφαίρα δεν μπορεί

να ρίξει το φράγμα για να περάσει το ποτάμι

Γι’ αυτό δοκιμάζω να γνωριστώ με την μοναξιά

και με τους παππούδες της επανάστασης

μαζεύοντας τα αποτσίγαρα του Μπουκόφσκι 

μέσα στα άδεια μπουκάλια του πολιτισμού

ποιος ξέρει… ίσως κάποτε βρεθώ
μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Ο αιχμάλωτος θεός-Σάκης Αθανασιάδης

        Ο αιχμάλωτος θεός

Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα

Να μπω κι εγώ στο σύστημα απλό λογισμικό

Κι αντί να ψάχνω πέρασμα στον έρωτα να πάω

Το Δία να μου δείχνουνε στο χώμα και γυμνό

Ψάχνω τη δύναμη λοιπόν να πάρω ένα ψαλίδι

Μήπως και κόψω το σκοινί που σφίγγει την καρδιά

Πριν η ανάσα μου η μικρή χαλάσει σαν παιγνίδι

Και με πετάξουν άχρηστο σε κάποια αμμουδιά

Βγάζω απ’ τα μάτια μου λάσπη και χώμα

Κι όλα τα ψεύτικα τα δώρα εκδοτών

Μιλάει ο καθρέπτης και μου λέει άκου τώρα

Ο ουρανός δεν δέχεται αιχμάλωτο θεό

Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα

Να μπω κι εγώ στο κάστρο τους και εκεί να κλειδωθώ

Κι αντί να χτίζω όνειρα τη νύχτα με τους ήχους

Κατάδικος στο κάστρο τους τις πέτρες να χτυπώ

Χάθηκαν τα παιδιά απ’ το παράθυρό μου

Ξυπόλυτη πια βλέπω την ελπίδα σε παγκάκια

Να περπατάει μόνη νύχτα στα σοκάκια

Τα όνειρα στα χέρια της να λιώνουν παγωτό

Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα

Να μπω κι εγώ στο κάδρο τους να φωτογραφηθώ

Μα το κουστούμι πούλησα να βρω μια ελπίδα

Για να μιλώ στον ήλιο μου και στο μικρό μου γιό

Σάκης Αθανασιάδης   

τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Καμένη πόλη-Σάκης Αθανασιάδης

              

         Καμένη πόλη

Ουρλιάζουν μεθυσμένα αυτοκίνητα

Τρομάζω απ’ τις φυλές του τέλους

Ζω σε μια καμένη πόλη

Που κάτω απ’ τις στάχτες της θα βρεις αγγέλους

Μοιράζουνε αέρα κι ακίνητα

Και στήνουμε χορούς πετυχημένους

Λατρεύουνε να χτίζουνε τα σύνορα

Να μην περάσει ο θεός κουρελιασμένος

Ζω σε μια καμένη πόλη

Με καρφωμένα τα παράθυρα

Μη με ρωτάς γιατί αδειάζει η χώρα

Κοίτα την πόλη σου

Ξέρεις γιατί

Στην άκρη σκάβουνε το χώμα οι εργάτες

Τα μάτια μου σκεπάζουν κι αποχωρούν

Γυρίζουν πίσω κατουράνε σαν πελάτες

Χαμογελάνε πριν τις μπίρες τους να πιούν

Ζω σε μια καμένη πόλη

Μα κάτω απ’ τις στάχτες της θα βρεις αγγέλους

Που δεν πετάνε πια γιατί είναι φοβισμένοι

Αφού στην πόλη αυτή το φως πυροβολούν

Ζω σε μια καμένη πόλη με ιερούς πολεμιστές

Που φαρμακώνουν κάθε μέρα τις ψυχές

Μη με ρωτάς γιατί αδειάζει η χώρα

Κοίτα την πόλη σου

Ξέρεις γιατί

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)