Η μοναξιά περνάει απ’ τα διόδια
Τρέχουν οι μέρες χάνονται στο δρόμο
Σαν αυτοκίνητα με λάστιχα παλιά
Κι εγώ μετράω τα λεφτά για άλλο φόρο
Για να πιστέψεις πως είμαι μια χαρά
Κι όσο μετράω τα λεφτά και δεν βγαίνουν
Γεμίζει θάλασσα το άδειο μου μυαλό
Ρίχνω τα ρούχα μου στο πάτωμα και πάω
Για να βουτήξω στο νερό να ονειρευτώ
Το καλοκαίρι που έφυγε να φτάσω
Λίγο ψυχή να βρω να δροσιστώ
Ότι κατάφερα να σώσω το έχω δώσει
Ότι περίσσευε το έχω στο μυαλό
Η μοναξιά περνάει τα διόδια
Ως το ξημέρωμα γυρνάει με φακό
Με τις αγάπες τις παλιές στα άδεια υπόγεια
Τι να πληρώσει θα ρωτάει το θεό
Χτυπούν καμπάνες τώρα ο ήλιος ανατέλλει
Περνάει τη γέφυρα και φτάνει προς τα εδώ
Αν τη ζητήσεις η μοναξιά σου εδώ μένει
Και την κρατάω αγκαλιά μες το νερό
Κι όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνω
Ξυπνάω χαράματα τον ήλιο σου να δω
Κι αν δεν τον δω η μοναξιά σου εδώ θα μένει
Να με ξυπνάει με ένα σε αγαπώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου