Μα εγώ στην αγάπη πιστεύω ακόμα- Σάκης Αθανασιάδης

Μα εγώ στην αγάπη πιστεύω ακόμα

Έχω μια αγάπη παλιά που αντέχει τα χρόνια

Μόλις τη φωνάζω κοντά με αγκαλιάζει σφιχτά

Δεν χρειάζεται φως να με δει στο σκοτάδι

Ότι είναι αλήθεια μπορεί την ψυχή μου να δει

Μες την ομίχλη κοιτώ κουρασμένα τα σώματα

Άνθρωποι μόνοι γυρνούν με ραμμένα τα στόματα

Στη κρίση χαμένος κι εγώ δεν πιστεύω σε κόμματα

Όμως φοβάμαι πολύ η ομίχλη μη γίνει ζωή

Αν κι η αγάπη μου ζει σκεπασμένη με φώτα

Μου έστειλε ένα μπουφάν για να ανοίξω την πόρτα

Μόλις το φορέσω να δει τη ψυχή μου γυμνή

Έτσι την είδα ξανά  μια νεράιδα φωτιά

Έχω μια αγάπη παλιά που κρατάει μαχαίρια

Όταν τη φωνάξω θα ’ρθεί να μου κόψει αστέρια

Έτσι περνάει ο καιρός έτσι αντέχει το σώμα

Κάποιοι σκοτώνουν το φως

Μα εγώ στην αγάπη πιστεύω ακόμα

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Στίχοι ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ youtube

Ο Έλληνας Ξένος-Σάκης Αθανασιάδης

         Ο Έλληνας Ξένος

Ψεύτικα χαμόγελα και καλημέρες

Στο ασανσέρ για τη δουλειά κάθε πρωί

Απ’ την αγκαλιά σου ξανά στις άδειες μέρες

Ξανά σε αυτό τίποτα που μοιάζει με ζωή

Πέρασε η Δευτέρα  πάλι με φοβέρες

Πάλι με απουσία του ήλιου το πρωί

Γι’ αυτό ότι χτυπάει του δίνω κι άλλες σφαίρες

Μήπως το κουράσω κι έτσι εκτονωθεί

Πέρασαν οι μέρες λάσπες και φοβέρες

Μα η αφωνία δεν είναι η διαδρομή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Έκλεισα την πόρτα και είχα ήδη χάσει

Όλα τα λεφτά μου σε φόρους στη στιγμή

Κι έμεινα μονάχα ο Έλληνας ο ξένος

Σε μια ταινία που έχει διακοπή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Μόνο η αγάπη είναι αυτό το χάπι

Που γεννάει τα όνειρα σε μια μόνο στιγμή

Σάκης Αθανασιάδης

·                     τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Μα ο άγγελος μου έχει κόκκινα φτερά-Σάκης Αθανασιάδης

Μα ο άγγελος μου έχει κόκκινα φτερά

Νομίζεις έχασα το δρόμο

Και ταξιδεύω σε μια έρημο χωρίς νερό

Πως ξέχασα για πάντα αυτό το τρένο

Που έλεγα θα βγει στον ουρανό

Αυτό που ξέχασα είναι αυτό που λες ζωή

Αυτό το ψέμα που μου στέλνεις να με σώσει

Δεν έχει αγκαλιά ψυχής για το κορμί

Έχει αιμάτινο φιλί με κρύα στάχτη

Μα ο άγγελος μου με κρατάει αγκαλιά

Με περπατάει στο σκοτάδι

Τα βήματά σου να ακούω βιαστικά

Βοήθεια να φωνάζουν κάθε βράδυ

Μα ο άγγελος μου έχει κόκκινα φτερά

Και μου χαρίζει κάθε νύχτα ένα χάδι

Τόσο μακριά απ’ το φόβο με πετά

Που το κορμί καθόλου δεν με νοιάζει

Νομίζεις τρέμω μη χαθώ μέσα στη κρίση

Νομίζεις τρέχω να γλιτώσω απ’ τη λάσπη εποχής

Και ελπίζεις να γυρίσω με σπασμένα φτερά

Στο χώμα να με βλέπεις για να με λυπηθείς

Αυτό που κέρδισα, αυτό που λες εσύ φυγή

Είναι ο δρόμος που το βλέμμα μου έχει σώσει

Δεν έχει κρύο η ψυχή

Και ο άγγελος ποτέ δεν θα προδώσει

Μα ο άγγελος μου με κρατάει αγκαλιά

Με ταξιδεύει από πόλη σε άλλη πόλη

Κάτι ανέραστα κορμιά πυροβολούν ξανά

Τα μάτια τα ανοιχτά και τη ζωή τους όλη

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ημέρα ελευθερίας - Σάκης Αθανασιάδης

    
   Ημέρα ελευθερίας

Όταν μυρίσεις το αίμα της πόλης
θα δεις τις ομάδες αλήθειας
να τρέχουν με τις μηχανές τους
στους άδειους δρόμους
να μαζεύουν ερωτευμένους, άστεγους
φοιτητές αμαρτωλούς
που θέλουν ανοιχτά πανεπιστήμια
κι ανθρώπους χωρίς πατρίδα
όλοι τους επικίνδυνοι για την ημέρα ελευθερίας
που οι «άριστοι» γιορτάζουν
με γεμάτα τα ποτήρια τους χρυσάφι
Κι αν πεις έπρεπε να γίνει αυτό
για να μείνει η πόλη καθαρή
θα μείνεις μια πέτρα στο κάστρο τους για πάντα
όταν ονομάσουν το σκοτάδι τους νέο φως
Ξεχασμένος στον ύπνο σου
δεν θα βλέπεις κανένα όνειρο
ούτε τον εαυτό σου θα βλέπεις
πεταμένο άδειο μπουκάλι
στο εργοστάσιο μνήμης
να χάνει το παρελθόν του
ούτε τις ομάδες του ήλιου με λευκά γάντια θα βλέπεις
να σε φορτώνουν σε λεωφορεία
και να σε στέλνουν στα σύνορα
στρατιώτη της λάσπης
πρόθυμο να σκοτωθείς για τους «άριστους»
αλλά δεν θα θυμάσαι γιατί πρέπει…

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι-Σάκης Αθανασιάδης

 

Μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Από καιρό δοκιμάζω να γνωριστώ

με αυτό που φοβάμαι

αλλά κάθε προσπάθεια πάει χαμένη

γι’ αυτό θέλω να περάσω

στην άλλη πλευρά της θάλασσας

κι όταν φτάσω εκεί

να έχω ξεχάσει πως έφτασα

μέσα σε τόσο πολύ φως

Κι άλλες φορές θέλω

να αφήσω πίσω μου το σώμα

στα χάρτινα χέρια της πόλης

στην μόνη αλήθεια της, το σκοτάδι

και να βρεθώ για μια μόνο φορά

μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Κάποιες μέρες γράφω στο χαρτί:

«χρωμάτισε ένα ψέμα ονόμασε το

παράθυρο για τον παράδεισο

και το αδύναμο στα μπαλκόνια θα χειροκροτεί»

μα μια άδεια δική μου σφαίρα δεν μπορεί

να ρίξει το φράγμα για να περάσει το ποτάμι

Γι’ αυτό δοκιμάζω να γνωριστώ με την μοναξιά

και με τους παππούδες της επανάστασης

μαζεύοντας τα αποτσίγαρα του Μπουκόφσκι 

μέσα στα άδεια μπουκάλια του πολιτισμού

ποιος ξέρει… ίσως κάποτε βρεθώ
μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)