Τα μπλε μάτια του καθρέπτη
Πόσο γλυκά μου έλεγες θυμάμαι
Έλα στην θάλασσα να γίνεις μόνο φως
Μην με ρωτάς πάρε κρασί και πάμε
Για μας να ξέρεις ο παράδεισος είναι ανοιχτός
Χρόνια μετά τα μάτια του καθρέπτη
Μέσα στους δρόμους τα βλέπω συνεχώς
Πάντα την νύχτα ένα αστέρι όταν πέφτει
Είναι η αγάπη της άμμου ο θεός
Όταν με δεις πάρε μαχαίρι κόψε
Κάθε σκοινί που με κρατά έξω απ’ το φως
Τα μπλε τα φώτα της καρδιά μου πρώτα
Θέλω να ανάψουν κι εσύ γνωρίζεις πως
Κομμάτια σκόνης καίνε το αίμα
Τα αστέρια μου θέλουν για χώμα πληρωμή
Μα εγώ φοβάμαι τα όνειρα ακόμα
Γλυκιά μου πατρίδα σκλάβα και παιδί
Χρόνια μετά σε μια άκρη του χειμώνα
Με κυνηγάει παγωμένη βροχή
Ρωτάω διαβάτες η άνοιξη αν φτάνει
Ίσως μπορεί να πέρασες κι εσύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου