Γιάννενα η θάλασσα της καρδιάς μου- Σάκης Αθανασιάδης

                  
Γιάννενα η θάλασσα της καρδιάς μου 

Όμορφα ονόματα έχει ο δρόμος
σαν αστυνόμος ταυτότητα ζητά
μοιάζει γυναίκα με φιλιά και συγνώμη
μετά σου εύχεται καλό ταξίδι στη φωτιά

Γιάννενα θάλασσα της καρδιάς μου
κύματα γυάλινα φτερά
μίλα μου μπες στο όνειρο στάσου
φέρε φως να κοιτάξω ψηλά

Άνοιξη έρχεται πράσινα τα παιδιά της
μια συγνώμη στο βουνό η φωτιά
στην νεράιδα της ομίχλης αν φτάσω
θα είμαι λίμνη στην δική σου αγκαλιά

Γιάννενα θάλασσα της καρδιάς μου
πέταξα στο νησί σου φωτιά
ότι έπεσε στον βυθό σου μην φτάσω
φτιάχνω φως για την νύχτα ξανά

Χρώματα στα σύννεφα δίνει ο νόμος
μα όποιος δεν βλέπει κοιτάζει μπροστά
πίσω τρέχει ιδρωμένος ο χρόνος
μα η αγάπη απλά ξενυχτά
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)  

Τα όμορφα τα σύννεφα μιλάνε με βροχή-Σάκης Αθανασιάδης

Τα όμορφα τα σύννεφα μιλάνε με βροχή

Ρίχνει μια αλλιώτικη βροχή, καίει το σώμα

Η μέρα στα λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα

Ακούω του ανέμου τη φωνή στη κόκκινη νύχτα

Τα βήματα ακούω ενός αγγέλου κοντά

Χορεύουνε σκιές, ξεχασμένες ζωές, σκάνε στον τοίχο

Ξημέρωνε κι ακούω της μέρας τη φωνή

Ο ήλιος τελειώνει την τελευταία σκιά με κόκκινο χρώμα

Η μέρα στα λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα

Κάθισα δίπλα σε ένα δέντρο έκαιγε ο αέρας

Άκουσα την ανάσα του δάσους όταν είδα φωτιά

Έτρεξα μακριά να σωθώ δεν ήμουν ο μόνος

Ήμουν κι εγώ όπως οι άλλοι γυμνός

Έπεσα μα είμαι καλά κάπου αράζω

Ήθελα να ανέβω ψηλά να μάθω να διαβάζω

Του άνεμου σου τα μυστικά, τη θάλασσα σου να κοιτάζω

Ήξερες πως έχει βαρύ φορτίο η μνήμη

Σε αυτούς που ζητούν λευτεριά και δεν γίνονται κτήνη

Φέρνει μια άλλη ζωή ο αέρας τη νύχτα

Κάθεσαι για ώρες σκυφτός, ο άγγελος σου λέει καληνύχτα

Σηκώνεσαι το άλλο πρωί, βγαίνεις στο δρόμο

Παίρνεις τη ψυχή του μαζί, αλλάζεις ζωή 

Σάκης Αθανασιάδης 

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Το .μαύρο-Σάκης Αθανασιάδης

   Το μαύρο

Έχει κρυφτεί απ’ την αστυνομία

Μια οικογένεια εργατών στην εκκλησία

Την κυνηγούν οι άνθρωποι

Και τη χτυπούν θέλουν να φύγει

Αυτοί που πάντοτε

Στα όνειρα χρωστούν δεν είναι λίγοι

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν είναι δύση – ανατολή δεν έχει αργία

Ξύπνησε ο ήλιος και μαζευτήκαν πιστοί

Πολλοί πιστοί  που έλεγα να φύγω

Κι έριχναν σφαίρες

Που είχαν κρύψει στην ψυχή εδώ και μέρες

  

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν έχει δύση – ανατολή δεν έχει φράχτη

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε Κυριακή

Δεν προσκυνά το δυνατό, είναι το φως, είναι αγία

Είναι αυτό που λένε οι ποιητές, ελευθερία

Κάποιοι φωνάζανε πολύ πάρα πολύ

Να φύγουνε οι ξένοι

Και οι αστυνόμοι μόνο ακούγαν του παπά μας τη φωνή:

Να εφαρμοστούν οι νόμοι

Σε μια εκκλησία ήταν γυμνή απ’ το πρωί η κοινωνία

Πόσο σκοτάδι μπορεί να πάρει η ψυχή σε ένα βράδυ

Μέσα στο φόβο ενός παιδιού να κάνει τάμα

Το σύστημα μην γκρεμιστεί από ένα κλάμα

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

 

Στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται-Σάκης Αθανασιάδης

Στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται

Χτυπάει και μένα ο εχθρός

Κάθε πρωί με χιλιάδες χαμόγελα

Μου στέλνει χαρτιά συνεχώς

Πως η πατρίδα μου δεν είναι τα χώματα

Δεν φέρνει ζωή ο χρυσός

Όταν το δάσος πονάει και καίγεται

Τα αστέρια όταν χάνουν το φως

Και η αλήθεια στη νύχτα όταν κρέμεται

Γιατί να ανάψω το φως

Αφού στο σώμα σου η νύχτα μου καίγεται

Κοιμάμαι τα βράδια γυμνός

Γιατί στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται

Μπορεί να είμαι ο μικρός

Μα η φωτιά απ’ το όνειρο φαίνεται

Δεν φέρνει ζωή ο χρυσός

Μόνο σκουριά στον αέρα που καίγεται

Ο χρόνος αν είναι οδηγός

Το ποτήρι σαν άδειο μου φαίνεται

Ποτέ μισθοφόρος θεός

Την πατρίδα μου δεν ελευθέρωσε

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

 

Αόρατες καρδιές- Σάκης Αθανασιάδης

    
Αόρατες καρδιές

Μεγάλωσα δίχως φωνή
ξυπόλητος στη επαρχία
εκεί που ο Μεγάλος Αδελφός
τάζει σε όλους ευτυχία

Περνάει το ποτάμι απ’ την καρδιά
γιατί έμαθα στη βροχή να μιλάω
πληρώνω τον φόρο στην σιωπή
τελείες και κόμματα γιατί δεν προσκυνάω

Μυρίζω θυμό με ρούχα παλιά
αστυνόμοι κοιτάνε τον εχθρό εαυτό τους
γυρίζω να βρω μια αγάπη παλιά
με όλες πενθούν το χαμένο όνειρό τους

Μεγάλωσα στου δρόμου την φωτιά
και περπατάω μακριά απ’ τον φόβο
τα μάτια μου πριν σπάσουν και καώ
μια θάλασσα να αγκαλιάσω μόνο

Χτυπάει τον καθρέφτη η βροχή
τους κέρινους ανθρώπους ας ξεχάσω
που κρύβονται στον ήλιο μην καούν
αόρατες καρδιές πώς να τις φτάσω
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Οι άγγελοι φοράνε μαύρα ρούχα-Σάκης Αθανασιάδης

 Οι άγγελοι φοράνε μαύρα ρούχα

Στο μυστικό μου εργαστήρι κάθε πέτρα

Έχει το δικό της αίμα

Κι οι άγγελοι φοράνε μαύρα ρούχα

Η κάθε αλήθεια να φαίνεται ψέμα

Στο μυστικό μου εργαστήρι

Πίνω κρασί να βγουν απ’ το αίμα μου οι δρόμοι

Δεν είμαι φως μα ούτε πιόνι

Τους φοβισμένους αγαπούν οι νόμοι

Τρέχουν στα μάτια μου οι δρόμοι

Στην μοναξιά της πόλης με γυρίζουν

Μέσα σε νάρκισσους κομπάρσο με αφήνουν

Ψυχή να καίω το πρωί

Στο μυστικό μου εργαστήρι

Φτάνω απ’ το χώμα στον θεό

Η ψυχή να μην χρειάζεται να βλέπει

Κι ούτε μαγικά παπούτσια έχω

Κι ούτε λεφτά να αγοράσω φως

Κι όλο μαθαίνω από όλα όσα έχασα
Καλύτερα βήματα

Κι ας μην έζησα μια θάλασσα

Κι ας μην πέθανα μια νύχτα από έρωτα

Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Γυάλινος πόλεμος-Σάκης Αθανασιάδης

    Γυάλινος πόλεμος

 

Ήταν όλοι φοβισμένοι

για χρόνια φορούσαν μάσκες

κι έτρεχαν μακριά απ’ την βροχή

κρύβονταν απ’ τα χρώματα

και περίμεναν πάνω απ’ το πληκτρολόγιο

να τους πουν ποιος είναι ο εχθρός να τον πολεμήσουν

Φοβόταν οι γονείς τα παιδιά τους

οι παππούδες τα εγγόνια τους

φοβόταν η μια ήπειρος την άλλη

το παλιό φοβόταν το καινούργιο

όλα ήταν εχθρός

Αλλά με τον καιρό

μέσα στον φόβο τους υπήρχε μια κρυφή ελπίδα

πως δεν θα χρειαστεί να πολεμήσουν ποτέ κανένα εχθρό

και μετρούσαν τα λεφτά τους κάθε μέρα

και κάθε μέρα έπλεναν τις μάσκες τους

να μην μολυνθούν τα μάτια

κι ήταν ευτυχισμένοι γιατί ζούσαν

με μεγάλη ασφάλεια τον φόβο τους

και σχεδίαζαν το μέλλον

Ελάχιστοι πίστευαν στο θεό

οι περισσότεροι είχαν φτιάξει έναν θεό δικό τους

χόρευαν μαζί του στα πανηγύρια

τον κερνούσαν κανένα κερί σε γιορτές

ή τον έβγαζαν απ’ το μυαλό τους να παίξει

τυχερά παιγνίδια να σώσει το μέλλον

Ήταν όμως όλοι φοβισμένοι τα βράδια στο σπίτι

οι γονείς με τα δάνεια

οι νοικοκυρές με το φαγητό

οι παππούδες με τα φάρμακα

οι φοιτητές με την μοναξιά

οι δάσκαλοι με τα βιβλία

μα κανένας δεν έκανε τίποτα

να περάσει τον φόβο του

κι όλοι περίμεναν κάτι να γίνει

έστω, να γίνει επιτέλους πόλεμος

Όμως πέρασαν τα χρόνια

οι πιο μεγάλοι πέθαναν περιμένοντας να μάθουν τον εχθρό

κάηκαν στην φωτιά να μην  μολυνθεί η Ευρώπη

κι οι λίγοι που έμειναν ζωντανοί

δεν ρωτούσαν να μάθουν ποιος ήταν ο εχθρός

που θα έπρεπε κάποτε να πολεμήσουν

γιατί περίμεναν κι αυτοί να πεθάνουν 

  Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)