Στίχοι ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Ο Έλληνας Ξένος-Σάκης Αθανασιάδης

         Ο Έλληνας Ξένος

Ψεύτικα χαμόγελα και καλημέρες

Στο ασανσέρ για τη δουλειά κάθε πρωί

Απ’ την αγκαλιά σου ξανά στις άδειες μέρες

Ξανά σε αυτό τίποτα που μοιάζει με ζωή

Πέρασε η Δευτέρα  πάλι με φοβέρες

Πάλι με απουσία του ήλιου το πρωί

Γι’ αυτό ότι χτυπάει του δίνω κι άλλες σφαίρες

Μήπως το κουράσω κι έτσι εκτονωθεί

Πέρασαν οι μέρες λάσπες και φοβέρες

Μα η αφωνία δεν είναι η διαδρομή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Έκλεισα την πόρτα και είχα ήδη χάσει

Όλα τα λεφτά μου σε φόρους στη στιγμή

Κι έμεινα μονάχα ο Έλληνας ο ξένος

Σε μια ταινία που έχει διακοπή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Μόνο η αγάπη είναι αυτό το χάπι

Που γεννάει τα όνειρα σε μια μόνο στιγμή

Σάκης Αθανασιάδης

·                     τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Μα ο άγγελος μου έχει κόκκινα φτερά-Σάκης Αθανασιάδης

Μα ο άγγελος μου έχει κόκκινα φτερά

Νομίζεις έχασα το δρόμο

Και ταξιδεύω σε μια έρημο χωρίς νερό

Πως ξέχασα για πάντα αυτό το τρένο

Που έλεγα θα βγει στον ουρανό

Αυτό που ξέχασα είναι αυτό που λες ζωή

Αυτό το ψέμα που μου στέλνεις να με σώσει

Δεν έχει αγκαλιά ψυχής για το κορμί

Έχει αιμάτινο φιλί με κρύα στάχτη

Μα ο άγγελος μου με κρατάει αγκαλιά

Με περπατάει στο σκοτάδι

Τα βήματά σου να ακούω βιαστικά

Βοήθεια να φωνάζουν κάθε βράδυ

Μα ο άγγελος μου έχει κόκκινα φτερά

Και μου χαρίζει κάθε νύχτα ένα χάδι

Τόσο μακριά απ’ το φόβο με πετά

Που το κορμί καθόλου δεν με νοιάζει

Νομίζεις τρέμω μη χαθώ μέσα στη κρίση

Νομίζεις τρέχω να γλιτώσω απ’ τη λάσπη εποχής

Και ελπίζεις να γυρίσω με σπασμένα φτερά

Στο χώμα να με βλέπεις για να με λυπηθείς

Αυτό που κέρδισα, αυτό που λες εσύ φυγή

Είναι ο δρόμος που το βλέμμα μου έχει σώσει

Δεν έχει κρύο η ψυχή

Και ο άγγελος ποτέ δεν θα προδώσει

Μα ο άγγελος μου με κρατάει αγκαλιά

Με ταξιδεύει από πόλη σε άλλη πόλη

Κάτι ανέραστα κορμιά πυροβολούν ξανά

Τα μάτια τα ανοιχτά και τη ζωή τους όλη

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ημέρα ελευθερίας - Σάκης Αθανασιάδης

    
   Ημέρα ελευθερίας

Όταν μυρίσεις το αίμα της πόλης
θα δεις τις ομάδες αλήθειας
να τρέχουν με τις μηχανές τους
στους άδειους δρόμους
να μαζεύουν ερωτευμένους, άστεγους
φοιτητές αμαρτωλούς
που θέλουν ανοιχτά πανεπιστήμια
κι ανθρώπους χωρίς πατρίδα
όλοι τους επικίνδυνοι για την ημέρα ελευθερίας
που οι «άριστοι» γιορτάζουν
με γεμάτα τα ποτήρια τους χρυσάφι
Κι αν πεις έπρεπε να γίνει αυτό
για να μείνει η πόλη καθαρή
θα μείνεις μια πέτρα στο κάστρο τους για πάντα
όταν ονομάσουν το σκοτάδι τους νέο φως
Ξεχασμένος στον ύπνο σου
δεν θα βλέπεις κανένα όνειρο
ούτε τον εαυτό σου θα βλέπεις
πεταμένο άδειο μπουκάλι
στο εργοστάσιο μνήμης
να χάνει το παρελθόν του
ούτε τις ομάδες του ήλιου με λευκά γάντια θα βλέπεις
να σε φορτώνουν σε λεωφορεία
και να σε στέλνουν στα σύνορα
στρατιώτη της λάσπης
πρόθυμο να σκοτωθείς για τους «άριστους»
αλλά δεν θα θυμάσαι γιατί πρέπει…
Cop.2021 Σάκης Αθανασιάδης

Μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι-Σάκης Αθανασιάδης

 

Μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Από καιρό δοκιμάζω να γνωριστώ

με αυτό που φοβάμαι

αλλά κάθε προσπάθεια πάει χαμένη

γι’ αυτό θέλω να περάσω

στην άλλη πλευρά της θάλασσας

κι όταν φτάσω εκεί

να έχω ξεχάσει πως έφτασα

μέσα σε τόσο πολύ φως

Κι άλλες φορές θέλω

να αφήσω πίσω μου το σώμα

στα χάρτινα χέρια της πόλης

στην μόνη αλήθεια της, το σκοτάδι

και να βρεθώ για μια μόνο φορά

μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Κάποιες μέρες γράφω στο χαρτί:

«χρωμάτισε ένα ψέμα ονόμασε το

παράθυρο για τον παράδεισο

και το αδύναμο στα μπαλκόνια θα χειροκροτεί»

μα μια άδεια δική μου σφαίρα δεν μπορεί

να ρίξει το φράγμα για να περάσει το ποτάμι

Γι’ αυτό δοκιμάζω να γνωριστώ με την μοναξιά

και με τους παππούδες της επανάστασης

μαζεύοντας τα αποτσίγαρα του Μπουκόφσκι 

μέσα στα άδεια μπουκάλια του πολιτισμού

ποιος ξέρει… ίσως κάποτε βρεθώ
μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι

Cop.2020 Σάκης Αθανασιάδης

Ένα ουράνιο τόξο πάνω από μια παγωμένη ψυχή-Σάκης Αθανασιάδης

Ένα ουράνιο τόξο πάνω από μια παγωμένη ψυχή

 Στο πρώτο φιλί αστέρια είχαν πέσει 

στα μάτια η θάλασσα ήταν χρυσή 

ξυπνούσε ο ήλιος για να περάσει

όλο το φως μες την ψυχή

 Στο δεύτερο φιλί είχες ξεχάσει 

την πόρτα της αγάπης ανοιχτή 

μες το μυαλό σου είχες σχεδιάσει 

μια βάρκα να δένει στην ακτή 

Τρέξε μακριά απ’ το χώμα του παραμυθιού 

πρέπει να σηκωθείς απ’ το χώμα και να τρέξεις 

περπάτησε τα σύννεφα ένα ουράνιο τόξο να σε βρει 

μόνο με την αγάπη θα αντέξεις 

Στο πρώτο φιλί η φωτιά είχε φτάσει

 από τα μάτια στο κορμί 

λύκοι κρυβόταν λυπημένοι

 στο δάσος κυνηγημένοι απ’ την σιωπή 

 Στο δεύτερο φιλί δεν είχες ξεχάσει

 για πάντα να πεις θα είμαστε μαζί 

για πάντα όμως λέει ο δρόμος

είναι ένα ουράνιο τόξο πάνω από μια παγωμένη ψυχή  

Cop.2021 Σάκης Αθανασιάδης

Αγάπη μέσα στο Χειμώνα- Σάκης Αθανασιάδης

       

     

 

      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αγάπη Mέσα στο Χειμώνα

               

Λόγια στον βαρδάρη

Στέλνω πάλι να σου πει

Μόνο στο ταξίδι

Ζει για πάντα η στιγμή

Μόνο ένα δάκρυ

Φτάνει να ’ναι προσευχή

Μόνο η αγάπη

Ζει αν ζεις και συ με αυτή

             

Όταν η φωνή μου

Θα ’ρθει πίσω με βροχή

Ίσως μια σταγόνα

Στο κορμί σου θα είναι  φιλί

Όταν το φεγγάρι

Στο γαλάζιο  θα χαθεί

Τότε ένας ήλιος

Θα σου ανάψει το κορμί

  

Άρχισε να βρέχει

Και η φωνή μου θα σε βρει

Ίσως μια σταγόνα

Την αλήθεια να σου πει

Μόνο η αγάπη

Ζει αν είναι αληθινή

Μέσα στον χειμώνα

Μες στον πόλεμο γυμνή

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

 

Ένα φιλί να φτύσεις-Σάκης Αθανασιάδης

                                

        Ένα φιλί να φτύσεις

Σε είδα να γελάς σε είδα και να κλαις

Σε άκουσα να λες δεν βλέπω φως

Σε είδα να πετάς τα μάτια μου σε τοίχο

Μα άκουγα τον ήχο της αγάπης

Τα βράδια δεν κοιμόμουνα το δρόμο απλά κοιτούσα

Μήπως φανείς μέσα στο φως

Φωτιά είχε το σώμα μου φωτιά και η ψυχή μου

Είχε χαλάσει τον αέρα ο καπνός

Πήγαινα μόνο στη δουλειά μα γύριζα χαμένος

Είχα αρρωστήσει απ’ τον έρωτα βαριά

Άλλαξα τις συνήθειες μου στο αλκοόλ παγιδευμένος

Σε λίγους μήνες έμεινα σκιά

Έτσι περνούσε ο καιρός ώσπου ήρθες μια Δευτέρα

Θα παντρευτώ μου είπες ξαφνικά

Ότι περάσαμε μαζί ήταν πολύ ωραίo

Το μέλλον όμως πάει μακριά

Έτσι απλά συνήθισα της μοναξιάς τα χέρια

Που με κρατήσανε μακριά σου ευτυχώς

Γέμισα τις σελίδες μου με όμορφα αστέρια

Η άνοιξη να φτάσει προσεχώς

Μα η ζωή κατάφερε πάλι να με μπερδέψει

Όταν σε είδα από μπροστά μου να περνάς

Σχεδόν δεν σε αναγνώρισα ο χρόνος σε είχε σπάσει

Σε ζάλισε το μέλλον που πατάς

Σε είδα να γελάς σε είδα και να κλαις

Σε άκουσα να λες τι άγρια η στροφή

Σε είδα να ζητάς ένα φιλί να φτύσεις

Τώρα πια θα κατάλαβες τι είναι να πονάς

Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)