ΜΙΑ ΦΕΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ(Acoustic Version 2021) - ΑRPEGGIOSMP

Αστυνόμοι μοναξιάς-Σάκης Αθανασιάδης

 

Αστυνόμοι μοναξιάς

 Καπνίζει η ψυχή για μια καλημέρα

Για ένα αθώο φιλί

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο

Με κοιτάζουν σαστισμένοι βουβοί

 

Μυρίζει ο άνεμος θυμό πιο πέρα

Κάπου κοντά πονάει η γη

Τα τόσα χρόνια σιωπής στα πάντα

Έχουν φέρει οργή

 

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο άδεια μαγαζιά

Τον έρωτα δικάζουν μόνο σπάνε τη καρδιά

Πάλι σε έρημο θα φτάσω να διψώ ξανά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο και η ζωή περνά

 

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο η σιωπή βοά

Ότι πια δεν το πληρώνω μίσος με κερνά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο όλα παν’ καλά

 

Βουλιάζω στο μυαλό μου μια άχαρη μέρα

Πριν δω ένα αστέρι μικρό

Ακούω τους ήχους του δρόμου

Το σώμα της πόλης κοιτώ

 

Ποτίζω με νερό το χώμα

Φυτρώνει η ζωή

Αυτό το μάταιο για σένα ταξίδι

Είναι για μένα μια ανάσα μικρή

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Βλέποντας απ’ το τζάμι την άνοιξη να τρέχει-Σάκης Αθανασιαδης

 Βλέποντας απ’ το τζάμι την άνοιξη να τρέχει

Μια μέρα αποφάσισα να γίνω εγώ το πλοίο

Που ταξιδεύει μακριά

Γιατί εσύ περίμενες μια βροχή να φύγεις

Χωρίς να αφήσεις πίσω σου μια αγκαλιά

Να έχω ένα λόγο στη στεριά να μείνω

Κι απ’ τον κήπο του κορμιού σου

Μέσα στη λάσπη του καιρού

Βλέποντας απ’ το τζάμι την άνοιξη να τρέχει

Με ένα χέρι σπασμένο παλεύω να μη μολυνθώ

Πότε είσαι θάλασσα, πότε ουρανός

Πότε ομίχλη, πότε φως

Ένας λαβύρινθος τα μάτια σου

Που μέσα τους έχω χαθεί και θέλω εκεί να μείνω

Γιατί η αγάπη είναι παιδί που τρέχει

Τον ήλιο να πιάσει με τα χέρια

Μέσα στη λάσπη του καιρού να ζήσει καλοκαίρι

Αυτό θυμάμαι να μην μολυνθώ

Ένας λαβύρινθος τα μάτια σου

Που μέσα τους έχω χαθεί και θέλω εκεί να μείνω

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Οι συμμορίες του απογεύματος | ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ | live at Six Dogs

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ- Σάκης Αθανασιαδης

Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό

Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα

Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα

Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ

Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο

Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη

Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα

Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές

Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα

Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά

Η αγάπη αύριο δίχως τέλος

Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος

Πονάει πιο πολύ αν φύγει

Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος

Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα

Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα

Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα

Ψάχνω να βρω ένα θεό

Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

 

Λίστα διαγραφής(Πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                (Πρώτη δημοσίευση)

Λίστα διαγραφής

Σβήνω το φως ανάβω ένα κερί

να δω καθαρά την ψυχή του πατέρα

που χορεύει στα κεραμίδια

να δω καθαρά τα κορίτσια που έτρεχαν μακριά

να γλιτώσουν απ’ τα όνειρα

γιατί φοβόταν να ρίξουν στη φωτιά το σκοτάδι

Κάθε μέρα που περνάει

γίνεται πιο μικρή η θάλασσα

στα μάτια σας

πολλές φορές μέσα τους αντί για ουρανό

βλέπω αεροπλάνα να ψεκάζουν

το εξαθλιωμένο πλήθος

που έχει δραπετεύσει από τα σπίτια του

Απαγορεύεται να βάζεις σφαίρες στους στίχους

γιατί θα χάσουν την ασυλία  

αστυνόμοι δημοσιογράφοι που φυλακίζουν 

σώματα στους υπολογιστές

τα πετάνε σαν άχρηστο αρχείο στον κάδο

πριν τα διαγράψουν οριστικά

Mα εσείς γελάτε πίσω απ’ τις οθόνες

αγνοώντας πως είστε οι επόμενοι στην λίστα διαγραφής

όμως τα μάτια της νύχτας γνωρίζουν πως

μια μικρή φωτιά είναι αρκετή

να ανοίξει τα παράθυρα της μοναξιάς

Cop.2021 Σάκης Αθανασιάδης

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Acoustic Version 2021) – ARPEGGIOSMP

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Τρέχει η αγάπη μου μπροστά κι εγώ τη κυνηγάω

Λαχανιασμένος στη βροχή πάλι παραπατώ

Λάσπες γεμίζει το κορμί έμαθα να χαλάω

Στο πρώτο σώμα που θα βρω κι άλλο τη ψυχή

Κανείς δεν μου είπε στη ζωή πως το κορμί πονάει

Αν το μαχαίρι καρφωθεί στο βάθος της ψυχής

Πληγές γεμίζει η καρδιά και μόνιμα ζητάει

Να πέσει πάνω στη φωτιά να λυτρωθεί

Όλοι μου δίνουνε κρασί να καίγεται το αίμα

Μα κάθε μέρα που περνά κρυώνω πιο πολύ

Μια μέρα σήκωσε να δω μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Κάπου να βρω να κρατηθώ ο άνεμος πριν βγει

Φεύγουν τα σύννεφα μακριά μα εγώ τα ακολουθάω

Ώσπου τα μάτια κουραστούν γίνουνε πάλι υγρά

Φώτα γεμίζουν τη σιωπή μα φώτα δεν ζητάω

Βλέπω μονάχα τον καπνό που βγάζει η καρδιά

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

 

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι-Σάκης Αθανασιαδης

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι

Πάω πίσω τις μέρες βλέπω στη μνήμη μου φόβο

μπροστά κοιτάζω δεν βλέπω το δρόμο

μονάχα ένα άγριο ποταμό που μοιάζει να γελάει

μόλις παρασύρει το φεγγάρι στα νερά του και το σπάει

Ιερόσυλες κότες προσκυνούν τον βεζίρη

ποιά θα χτυπήσει ποιά για να σωθεί

θα φταίει η λάσπη η πολύ

κλείνω τα μάτια μη λερωθούν σε αυτό το πανηγύρι

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι

ακούω ένα μπαμ πάω να δω, κόκκινο το λευκό

το δυνατό μπορεί να σκοτώνει

ιερόσυλες κότες προσκυνούν το θεό που πληρώνει

Ταξίδευε ο καπνός μακριά απ’ το αναμμένο τζάκι

κράτησα την καρδιά. έκαψα τα ξωτικά

μικρό το βήμα στις πέτρες της ελευθερίας

μα νοιώθω το αίμα να καίει την καρδιά

Πάω πίσω τις μέρες στη μνήμη βλέπω φόβο

κοιτάζω μπροστά δεν βλέπω το δρόμο

σε ένα αγόρι λέω τα χρώματα μη χάσεις

οι θάλασσες των ποιητών μια μέρα θα σε βρουν

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι(Πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

 (Πρώτη δημοσίευση)

Μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι

Ήταν παλιά ένας χειμώνας που ερωτεύτηκε

μια πεταλούδα και τον ύπνο του είχε χάσει

οι εποχές απλά τον κοροϊδεύανε

πως τους πιστούς έτσι θα χάσει

 

Τα βράδια έπινε γαλόνια με κρασί

μες το ποτήρι του χόρευε εκείνη

κι όλο ευχόταν  ζαλισμένος το πρωί

φέτος το χιόνι στα βουνά μόνο να μείνει

 

Μη σταματάς να αγαπάς το επικίνδυνο

μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι

μάθε να ζεις για το αδύνατο

από τα ψεύτικα η αλήθεια να σε πάρει

 

Έτσι περνούσανε οι μέρες με βροχή

κι η πεταλούδα χόρευε στην φύση

ο ήλιος είχε λυπηθεί

έναν χειμώνα το βασίλειο που είχε φτύσει

 

Οι εποχές μαζεύτηκαν ξανά

να τιμωρήσουν τον χειμώνα μη τους πάρει

κάθε λουλούδι που μοιράζονταν μαζί

κάθε κορίτσι που τον γύμνωναν με χάρη

Cop.2021 Σάκης Αθανασιάδης

Μια ελεύθερη φυλακή (Πρώτη δημοσίευση) Σάκης Αθανασιάδης

 

                (Πρώτη δημοσίευση) 

  Μια ελεύθερη φυλακή

Καθαρό φως μόλις φύγει ο καπνός
άνοιξη θα ανοίξει τις πόρτες
θα γυρίσουν ξανά χελιδόνια αγκαλιά
μεγάλα μάτια χρώματα φωτιά
δεν θα είμαι πια η σκιά του καθρέπτη

Θα ακούω στο φως του ανέμου φιλιά
ένας ήλιος μεγάλος θα έρθει
να με πάει μακριά στο δικό σου νησί
την δική σου αγκαλιά
η ψυχή να μην πέφτει

Μα ότι κι αν πω δεν μπορώ να κρυφτώ
έχω χαθεί σε αριθμούς και σε πόρτες
μέρες μικρές σφαίρες πολλές
απαγορεύουν τα φιλιά οι οθόνες

Καθαρό φως μόλις φύγει ο καπνός
χωρίς μάσκα θα βγω
ζαλισμένος στους δρόμους
δεν θα είμαι μια ελεύθερη φυλακή
δεν θα είμαι η σκιά του καθρέπτη         

Cop.2020 Σάκης Αθανασιάδης

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια -Σάκης Αθανασιάδης

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια                 

Μεγάλωσα ένα μικρό παιδί

Μα άντρα το συνάντησα στο δρόμο

Είχε την κιθάρα του στον ώμο

Ένοιωσα τα μάτια μου υγρά

Ποτέ δεν το περίμενα πως θα ’ρθει μια στιγμή

Πατέρας πως θα γίνω μοιάζει ψέμα

Τις μέρες μου θα χόρταινα με παιδικές τροφή

Θα άρχισα να μοιράζομαι το αίμα

Μα έτσι βρίσκει τρόπο η ζωή

Φωτιά να μεγαλώνουνε τα μάτια

Την πέτρα αν χτυπάς να πληγωθεί

Να τρέχει αίμα από αυτή μες τα κομμάτια

Μεγάλωσε κι άντρας το παιδί

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια

Τις πόλεις τις σιχάθηκα γεράσανε πολύ

Σκυφτές να προσκυνούν από συνήθεια

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

                          

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ-Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΟΣ

Κάποια Χριστούγεννα-Σάκης Αθανασιάδης

  
Κάποια Χριστούγεννα

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Την μάνα μου να δω με ένα φακό

Να σκαλίζει το χιόνι

Την νύχτα να τρέμει

Μέσα στο άσπρο μια φάτνη για να δω

 

Κάποια Χριστούγεννα βλέπω ένα φως

Ένα άσπρο φως στον ουρανό να χορεύει

Δεν ξέρω πως, μα ένα παιδί με γυρεύει

Να μου δείξει την φάτνη στο χιόνι

 

Κάποια Χριστούγεννα ένα αόρατο χέρι

Στον ουρανό με ταξιδεύει

Είναι ο πατέρας μου εκεί με γυρεύει

Να μου πάρει απ’ την ψυχή το θυμό

 

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Μέσα στο άσπρο φως την φάτνη μου να βρω

Μα πρέπει πρώτα η νύχτα να αρχίσει να τρέμει

Να ’ναι Χριστούγεννα κι εγώ παιδί πάλι μικρό

Σάκης Αθανασιάδης 

οι ανάσες των εραστών (2014)

Μια μάσκα κάθετε στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη (Πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                   (Πρώτη δημοσίευση)

Μια  μάσκα κάθετε στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη

Κάτω απ’ το  μαξιλάρι μου

κρύβω το ποτάμι

που τραγουδάει την σιωπή μου

κρύβω τον άνεμο, την βροχή

κι ότι δεν μπορεί να πουλήσει

όσο- όσο το παρελθόν του

γιατί εδώ στον λαβύρινθο της επανάληψης

δύσκολα αναπνέω τα χρώματα

και φοβάμαι μην μολυνθούν τα μάτια μου

από γυάλινους υπεράνθρωπους

που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν

και κατασκευάζουν θεούς

δίνοντας όπλα στους φτωχούς να τους σκοτώσουν

Κάτω απ’ το  μαξιλάρι μου

κρύβω τους κρεμασμένους

στα βαγόνια μετανάστες

γιατί κανείς δεν θέλει να τους βλέπει

τα πληγωμένα χέρια τους

που κλέβουν ήλιο απ’ το Πολύκαστρο

και ψάχνουν τον παράδεισο

στα εργοστάσια της Γερμανίας

Αλλά κι εσένα κρύβω που δεν άφησες

τη  θάλασσα να μιλήσει με τα μάτια μου

κι άργησε να τραγουδήσει

το ποτάμι την σιωπή μου

Θα μεγάλωσες πολύ  

που δεν θέλεις πια να αλλάξεις τον κόσμο

ή ίσως έχεις μολυνθεί

από τους γυάλινους υπεράνθρωπους

που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν

εκτός από σπίτια κι αυτοκίνητα

και το μόνο που μπορείς να δεις σήμερα είναι

μια  μάσκα που κάθετε στο σαλόνι σου

και περιμένει την άνοιξη

Cop.2020 Σάκης Αθανασιάδης

 

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ-Σάκης Αθανασιαδης

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

 

Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό

Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα

Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα

 

Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ

Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο

Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη

Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα

 

Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές

Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα

Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά

Η αγάπη αύριο δίχως τέλος

 

Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος

Πονάει πιο πολύ αν φύγει

Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος

Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα

Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα

 

Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα

Ψάχνω να βρω ένα θεό

Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα 

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

 

Χωρίς άδεια εξόδου- Σάκης Αθανασιάδης

     Χωρίς άδεια εξόδου

 

Αν υπάρχει ένας άγγελος μέσα μου

που καίει το αίμα και με φωνάζει πέτα ψηλά

για πρώτη φορά αυτό θα σας πω

υπάρχει κι ένας δαίμονας στο σώμα μου

παγωμένος σαν πέτρα που θέλει να με φάει

και με φωνάζει όλα είναι χαμένα

Γιατί εδώ δεν έρχεται η ανάσταση

είναι η ελευθερία που ξεκλειδώνει τις πόρτες

και φεύγει ντροπιασμένη

εδώ δεν είναι θάνατος η σιωπή

είναι οι ζαλισμένοι πολεμιστές της αγάπης

παραδομένοι στο φτηνό κρασί

που φωνάζουν τον θεό τους να φέρει τα όπλα

Τι να σας πω είναι η γιορτή του φόβου χρόνια τώρα

που έχει σβήσει απ’ την πατρίδα μου το φως;

είναι ο κόσμος που έχει για δάσκαλο

και για γιατρό την τηλεόραση

και με αφήνει ξυπόλυτο με ένα φακό

να ψάχνω το ποτάμι της αθανασίας;

Άγνωστα χρόνια και φοβάμαι

πως θα χαθώ για πάντα σαν τους σκλάβους μες τη νύχτα

απ’ την άνοιξη της φυλακής θα γίνω σκόνη

και το φεγγάρι θα κοιτάζω σε άδειους δρόμους

τους ποιητές θα κοιτάζω χωρίς ντροπή να το αδειάσουν από φως

Τι να σας πω φοβάμαι χρόνια τώρα

τα θαύματα που αγοράζονται με νομίσματα

τις κραυγές των αγέλαστων μισθοφόρων

αλλά ελπίζω πως κάποια στιγμή αυτό που δεν θα αγοράζεται

θα ονομάζεται αθάνατο φως 

γι’ αυτό περπατάω με ένα φακό στο σκοτάδι

χωρίς άδεια εξόδου, μακριά από μισθοφόρους

ψάχνοντας το δικό μου ποτάμι

Cop.2020 Σάκης Αθανασιάδης