Ο φόβος των νικητών-Σάκης Αθανασιάδης

         Ο φόβος των νικητών

Τον έρωτα αν ψάχνεις μέσα στη μοναξιά

Και νομίζεις στο φως του έχεις πάει

Και μετά ξεχνάς τη διαδρομή και δεν είσαι καλά

Το ταξίδι σου δεν έγινε ποτέ

Το δρόμο αν ψάχνεις να βρεις

Εκεί που τρέχει το κορμί να φτάσει

Η ζωή μαραίνεται και ο έρωτας και η αγάπη

Και το φιλί αρμυρό θα μοιάζει σαν να είναι δάκρυ

Τη θάλασσα κοίτα το σώμα της το κόκκινο

Στον ήλιο που δύει σαν ερωμένη να φλέγεται

Το χώμα απλά κοίτα το χώμα αυτό που πατάς

Αρώματα που μοιράζει όταν η άνοιξη το επισκέπτεται

Και μη κοιτάς τις πόλεις που λιώνουν τα χρώματα

Για να φτιάξουν κι άλλα όπλα μοναξιάς

Το φόβο των νικητών  μη ζήσεις

Αν πεις καλά είμαι εδώ στην ήσυχη ζωή

Και δεν πονάς όταν οι άλλοι κλαίνε

Θολά ποτάμια τα χρόνια θα σε φτάσουν

Στην έρημο θα σε παρασύρουν και θα διψάς

Το βουνό να κοιτάς το βουνό που γεννήθηκες

Κάτι θα βρεις από φως να μου φέρεις

Μια σταγόνα του ξέρεις μου φτάνει

Να πιστέψω κι εγώ στην ανάσταση

Σάκης Αθανασιάδης

      οι ανάσες των εραστών (2014)

Ο μαγικός φακός(πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

            (πρώτη δημοσίευση)

  Ο μαγικός φακός

Το φεγγάρι φυλάει

Του Αυγούστου την θάλασσα

Κι αν μείνεις μαζί μου την νύχτα

Στον μαγεμένο αέρα

Θα ανάψω ένα φακό στην ψυχή σου

Να δεις τι υπάρχει πιο πέρα

Το νερό θα κυλάει

Στην ψυχή σου ο φόβος θα φεύγει

Κι αν πεις πως φοβάσαι τον κόσμο την μέρα

Στον μαγεμένο αέρα

Θα ανάψω με φιλιά το κορμί σου

Να δεις πως στον έρωτα μόνο πετάς

Κι αν περάσει μια μέρα

Η ψυχή και το σώμα σου είναι ίδια

Και τίποτα από αυτά δεν θυμάσαι

Θα είναι όλα μέσα σου ψέμα

Αλλά και πάλι το μαγικό φακό μη φοβάσαι

Μπορείς μονάχη να δεις τι υπάρχει πιο πέρα

Στην άμμο απλώνω

Μια πετσέτα πριν πέσει η νύχτα

Να έρθεις εκεί να με βρεις

Με ένα δάκρυ που καίει

Κι αν είμαι για σένα το λάθος  μπορείς να μου πεις

Γιατί δεν είμαι αλήθεια

Το φεγγάρι θα τρέχει

Στη σιωπή του Σεπτέμβρη

Το φως θα είναι υγρό ίσως κρυώνεις

Αλλά μη μου θυμώνεις

Στον μαγεμένο αέρα

Έχω τρόπους για να ζεσταθείς

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης

Μόνο γυμνό θα με χάσεις(πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                                    (πρώτη δημοσίευση)

        Μόνο γυμνό θα με χάσεις

Πριν τυφλωθώ από τον ίσκιο σου

Θα φύγω από δω

Θα βρω μια θάλασσα να ελευθερωθώ

Από την μυρωδιά, τα χείλη, την ανάσα σου

Αλλά εσύ μόνο γυμνό θα με χάσεις

Πριν τρελαθώ απ’ την αγάπη και το μίσος σου

Σπάσω τα μάτια στο τείχος σου

Θα ελευθερωθώ από τις αλυσίδες

Και θα ξεχάσω το σώμα, την ανάσα σου

Αλλά εσύ μόνο γυμνό θα με χάσεις

Σε κάθε μου στίχο το αίμα σου θα καίει

Θα παλεύεις με σώματα να με ξεχάσεις

Μα ο πόλεμος δεν είναι χορός

Πριν φύγω από δω θα αφήσω στον τοίχο

Μια καρδιά που να βγάζει ήχο

Να ακούς την φωνή μου το βράδυ

«αλλάζεις όταν δεν ακολουθείς το ποτάμι»

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης

Ζαχαρένια σύννεφα(πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                       

                              (πρώτη δημοσίευση)  

      Ζαχαρένια σύννεφα

 

Τώρα που θα απαγορευτούν τα όνειρα

Θα χτίσω ένα σπίτι στα ζαχαρένια σύννεφα

Να κρύψω την φωνή μου στο λευκό

Πριν την πάρει ο δρόμος

Μέχρι να περάσει ο χειμώνας

Θα μείνω πιστός στη σιωπή

Μέσα στην υγρή κουβέρτα

Μακριά απ’ το  πλήθος με την τρέλα στα μάτια

Ανάσα βαριά το όνειρο σας άδειο

Θα σπάσω τον υπολογιστή

Μέσα στον ύπνο σας

Για να φανεί το μαύρο

Τώρα που θα απαγορευτούν τα χρώματα

Θα μαζέψω λίγη θάλασσα τον ήλιο μου να σώσω

Η μνήμη μου αν καταστραφεί στα βρώμικα νερά

Τι θα έχω γιέ μου να σου δώσω

Τώρα που θα απαγορευτεί ό έρωτας

Το δέντρο της αγάπης θα φυτέψω

Μεγάλα κλαδιά μια δυνατή σκιά

Κάτω απ’ τα ζαχαρένια σύννεφα

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης

         

Το σπίτι που γεννήθηκα(πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                                 (πρώτη δημοσίευση)

      Το σπίτι που γεννήθηκα

Το σπίτι που γεννήθηκα είναι άδειο από φωνές

Κλειστά τα παράθυρα στη χαρά και την λύπη

Μα ο ήλιος σκαρφαλώνει στη σκεπή

Κάθε πρωί παλεύει να σπάσει τα κεραμίδια

Οι τοίχοι του μυρίζουν χειμώνα

Μέχρι να ανθίσουν οι ακακίες

Μέχρι να έρθουν τα χελιδόνια

Να φέρνουν την άνοιξη στην αυλή

Το σπίτι που γεννήθηκα είναι δέντρο

Ένας τοίχος του αν πέσει

Όλες οι ρίζες μου θα κοπούν

Μέσα στο μικρό μου φως θα πέσει σκοτάδι

Στα μικρά δωμάτια στο σπίτι αυτό

Τα πρόσωπα είναι όνειρα που κοιμούνται

Αφήνω λίγο κρασί κάθε καλοκαίρι

Όταν ξυπνήσουν να έχουν κάτι να πιούν

Το σπίτι που γεννήθηκα έχει χέρια

Που με κρατούν όρθιο στις πόλεις να μη πέσω στο χώμα

Έχει χέρια με άγγιγμα ηλεκτρικό

Μέσα στο φτηνό να μην λερωθώ

Το σπίτι που γεννήθηκα 

Έχει θεμέλια με κάρβουνα κι αίμα

Το μαύρο, το κόκκινο, το γαλάζιο χρώμα
Τα ψεύτικα όνειρα του εμφυλίου

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης