Τα Μάτια της Καρδιάς-Σάκης Αθανασιάδης

       

         Τα Μάτια της Καρδιάς

Ο ήλιος μόλις δύσει τα αστέρια θα ξυπνήσουν

Και δρόμο θα σου δείξουν για να πας

Απ’ τα μεγάλα λόγια σε χαμηλά υπόγεια

Εκεί που αναπνέουν οι αλήθειες της καρδιάς

Απ’ τα μεγάλα λόγια σε αληθινά μεγάλα

Εκεί που θα έχεις λίγα να αγαπάς

Εκεί που δεν ζητάνε τις ψυχές ρολόγια

Εκεί που αναπνέουν οι αλήθειες της καρδιάς

Στον άνεμο να τρέχεις να μπορείς να αντέχεις

Μικρές επαναστάσεις τη στάση να περνάς

Του καιρού τα ζάρια να παίζεις και να αντέχεις

Μικρές επαναστάσεις να ζεις και να γελάς

Ακόμα κι όταν χάνεις την ψυχή μη χάνεις

Γιατί θα μείνεις πίσω να κοιτάς

Ο κύκλος όταν κλείνει κάπου η ζωή θα μείνει

Τα μάτια θα στη δείξουν της καρδιάς

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή-Σάκης Αθανασιάδης

                       

Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή

Αυτή η άνοιξη δεν λέει να φύγει

Αυτή η άνοιξη με βγάζει μισό

Αυτή η άνοιξη με ρίχνει στο χώμα

Μα μου σκοτώνει αυτά που μισώ

Αυτή η άνοιξη ζητάει να πάρει

Ένα χαμόγελο από χείλη ξερά

Αυτή η άνοιξη τη θάλασσα φέρνει

Να ταξιδέψω από εμένα μακριά

Κάπου μπορεί να γεννιέται το λάθος

Που την αγάπη να ευλογεί

Κάπου μπορεί να υπάρχει το δάσος

Που να μοιράζει τη δροσιά στη ψυχή

Χτυπάει αέρας με μανία το σώμα

Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή

Βάζει φωτιά ρίχνει το φράχτη

Μήπως περάσω και τρέξω σε αυτή

Θα αναζητήσω στους δρόμους τη λύση

Κάπου μπορεί να υπάρχει πηγή

Που το νερό της αγάπης θα καίει

Κι αυτό το λάθος να ευλογεί

 Σάκης Αθανασιάδης 
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια-Σάκης Αθανασιάδης

 

                             

Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια

 

Σβήνω απ’ τα μάτια μου

ανθρώπους με άγριο βλέμμα

τους εραστές που έχει αδειάσει

η ψυχή τους απ’ τους όρκους

τους δικαστές που ερμηνεύουν νόμους

ποτέ του να μην χάνει ο δυνατός

και τους εργάτες σβήνω που ματώνει η φωνή τους

για λίγη εξουσία και ψωμί

Σβήνω απ’ τα μάτια μου

τους κομματάρχες του μπαμπά

με τα μεγάλα αυτοκίνητα που τρέχουν

λάμπουν τη νύχτα καφενεία επαρχίας

το μέλλον σου αυτοί θα σώσουν

γιατί εγώ φοβάμαι να σωθώ από αυτούς

τώρα που αστέρια βρέχει κι αυτό το καλοκαίρι

Τρέχω μακριά απ’ τα ανώνυμα χωριά να αφήσω

όλο το άγριο των ματιών τους στον γκρεμό

για να ξεχάσουν τα όνειρα που είχαν να γίνουν πόλεις

κάθε χειμώνα που η γιαγιά κοιτούσε την βροχή

να χορεύει στα κεραμίδια

Κάθε πρωί τα μάτια μου αλλάζω

αυτό που βλέπω σήμερα αύριο θα είναι διαφορετικό

καινούργιος ήλιος, καινούργιες φωνές

καλύτερες φωνές απ’ τις δικές μας

που δόθηκαν ενέχυρο σε δάνεια και χάθηκαν 

στην μάντρα ανακύκλωσης μικροαστών

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Άγιες Νύχτες…-Σάκης Αθανασιάδης

Άγιες Νύχτες…

Έρχομαι να μαζέψω χρώματα στη γη μου
Κομμάτια έρωτες
Χώμα.
Τα δέντρα της γειτονιάς μου
Τα έκαψε ο χειμώνας των ανθρώπων
Ο φόβος τους πια μουτζουρώνει
Το μικρό άσπρο σπίτι του πατέρα.
Βράχηκαν οι φωνές των φίλων
Απότομα μεγαλώνω
Μαζεύω σκόρπιο εαυτό
Και ταξιδεύω ξανά στη σιωπή της πόλης.

• Σάκης Αθανασιάδης

Πίνακας του ζωγράφου: 

 Δημήτρη Χασιώτη

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι-Σάκης Αθανασιάδης

Μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι

Ήταν παλιά ένας χειμώνας που ερωτεύτηκε

μια πεταλούδα και τον ύπνο του είχε χάσει

οι εποχές απλά τον κοροϊδεύανε

πως τους πιστούς έτσι θα χάσει

 

Τα βράδια έπινε γαλόνια με κρασί

μες το ποτήρι του χόρευε εκείνη

κι όλο ευχόταν  ζαλισμένος το πρωί

φέτος το χιόνι στα βουνά μόνο να μείνει

 

Μη σταματάς να αγαπάς το επικίνδυνο

μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι

μάθε να ζεις για το αδύνατο

από τα ψεύτικα η αλήθεια να σε πάρει

 

Έτσι περνούσανε οι μέρες με βροχή

κι η πεταλούδα χόρευε στην φύση

ο ήλιος είχε λυπηθεί

έναν χειμώνα το βασίλειο που είχε φτύσει

 

Οι εποχές μαζεύτηκαν ξανά

να τιμωρήσουν τον χειμώνα μη τους πάρει

κάθε λουλούδι που μοιράζονταν μαζί

κάθε κορίτσι που τον γύμνωναν με χάρη

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Σε κρύβω εκεί που η βροχή δεν μιλάει- Σάκης Αθανασιαδης

 Σε κρύβω εκεί που η βροχή δεν μιλάει

Σου δίνω το χέρι μου για να σε αφήσω

Να κολυμπήσεις στα δικά σου παγωμένα νερά

Σε κρύβω εκεί που η καρδιά δεν ακούει

Να ζεις σαν σκιάχτρο στη δική μου μοναξιά 

 

Μπορώ να δραπετεύσω μια μέρα

Μπορώ να μείνω εδώ και να φυτέψω

Ένα δέντρο στο δάσος

Μπορώ γυάλινα μάτια απ’ τον Όργουελ να κλέψω

 

Τι ζητάω εδώ τι ελπίζω

Γαβγίζει η αγάπη όταν φεύγει

Με δαγκώνει η νύχτα δακρύζω

Κάθε αστέρι θα σβήνει όταν πέφτει

Κοιτάζω στο χάρτη το μέλλον

Σου δίνω το μυαλό μου να κάψεις

Μέσα στις στάχτες ένας άλλος δρόμος

Που δεν θα δεις να αντιγράψεις

 

Σε κρύβω εκεί που η βροχή δεν μιλάει

Να βλέπεις την άνοιξη σε ένα μεγάλο καθρέπτη

Αφού η σιωπή στη ψυχή δεν περνάει

Κάθε αστέρι θα σβήνει όταν πέφτει

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο -Σάκης Αθανασιάδης  (2018)

Για πια πατρίδα θα μιλήσεις-Σάκης Αθανασιάδης

                       

Για πια πατρίδα θα μιλήσεις

                             

Κάπου θα ακούς τον άνεμο να λέει:

Έλα μαζί μου ταξιδεύω τις ψυχές

Θα είσαι γυμνός και η ψυχή θα πλέει

Στη θάλασσα γεμάτη γρατσουνιές

Χιλιάδες όνειρα μέσα στο δάσος

Τα έχεις κόψει για να χτίσεις μοναξιά

Τα έχεις ρίξει στη φωτιά με πάθος

Να μη φοβάσαι πως θα φτάσει η χαρά

Για πια πατρίδα θα μιλήσεις

Για πια πατρίδα που όλο κλαίει

Που όλο προσεύχεται στη δύση της και λέει:

Πάρε και θάλασσα και γη

Πάρε το αίμα απ’ το βλέμμα μου

Για να σκουπίσεις τη ψυχή σου μια φορά

Μόλις οι γέφυρες θα πέφτουν

Μόλις στο τέρμα θα ζυγώνεις ξαφνικά

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Όταν όλοι πέφτουν, μείνε όρθιος-Σάκης Αθανασιάδης

                      

Όταν όλοι πέφτουν, μείνε όρθιος 

Τα σπίτια που έζησα

είχανε πόρτες με διπλές κλειδαριές

να ονειρεύομαι αυτοκίνητα που τρέχουν

φρένα που σπάνε τα τζάμια

να μην περνάει η άνοιξη στα δωμάτια

κλειδωμένος όνειρα άλλων να ζω για δικά μου

Οι πόλεις της οθόνης

που έλαμπαν στο πανί

όταν τις γνώρισα είχαν χαλασμένα φώτα

την μοναξιά αράχνη στους τοίχους

δρόμους βρώμικους, ναυαγούς εργάτες

νηστικούς που διψούσαν για χρυσάφι

Κι αυτό που άκουγα στις σιωπές μου

«μείνε όρθιος...»

«…όλοι πέφτουν κι όλοι φωνάζουν

την άμμο της Κυψέλης θάλασσα»

με έκανε πιο δυνατό από τον φόβο μου

κι ήθελα να χάσω περισσότερα

αλλά να χάσω όρθιος

Μα κάποτε ελπίζω

τα ξυπόλυτα καλοκαίρια

θα με φωνάξουν στην θάλασσα

να αφήσω τον πόνο της αγάπης στα κύματα

κι έναν μου στίχο στο γαλάζιο φως
«μείνε όρθιος...»

 Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)