Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2025

Λίστα διαγραφής-Σάκης Αθανασιάδης

          

Λίστα διαγραφής

Σβήνω το φως ανάβω ένα κερί

να δω καθαρά την ψυχή του πατέρα

που χορεύει στα κεραμίδια

να δω καθαρά τα κορίτσια που έτρεχαν μακριά

να γλιτώσουν απ’ τα όνειρα

γιατί φοβόταν να ρίξουν στη φωτιά το σκοτάδι

Κάθε μέρα που περνάει

γίνεται πιο μικρή η θάλασσα

στα μάτια σας

πολλές φορές μέσα τους αντί για ουρανό

βλέπω αεροπλάνα να ψεκάζουν

το εξαθλιωμένο πλήθος

που έχει δραπετεύσει από τα σπίτια του

Απαγορεύεται να βάζεις σφαίρες στους στίχους

γιατί θα χάσουν την ασυλία  

αστυνόμοι δημοσιογράφοι που φυλακίζουν 

σώματα στους υπολογιστές

τα πετάνε σαν άχρηστο αρχείο στον κάδο

πριν τα διαγράψουν οριστικά

Mα εσείς γελάτε πίσω απ’ τις οθόνες

αγνοώντας πως είστε οι επόμενοι στην λίστα διαγραφής

όμως τα μάτια της νύχτας γνωρίζουν πως

μια μικρή φωτιά είναι αρκετή

να κάψει τα παράθυρα της μοναξιάς

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2025

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Τρέχει η αγάπη μου μπροστά

 κι εγώ την κυνηγάω

λαχανιασμένος στη βροχή πάλι

παραπατώ

λάσπες γεμίζει το κορμί έμαθα να χαλάω

στο πρώτο σώμα που θα βρω κι άλλο την 

ψυχή

κανείς δεν μου είπε στη ζωή πως το κορμί πονάει

αν το μαχαίρι καρφωθεί στο βάθος της ψυχής

πληγές γεμίζει η καρδιά και μόνιμα ζητάει

να πέσει πάνω στη φωτιά να λυτρωθεί

Όλοι μου δίνουνε κρασί να καίγεται το αίμα

μα κάθε μέρα που περνά κρυώνω πιο πολύ

μια μέρα σήκωσε να δω μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

κάπου να βρω να κρατηθώ ο άνεμος πριν βγει

φεύγουν τα σύννεφα μακριά μα εγώ τα ακολουθάω

ώσπου τα μάτια κουραστούν και γίνουν πάλι υγρά

φώτα γεμίζουν τη σιωπή μα φώτα δεν ζητάω

βλέπω μονάχα τον καπνό που βγάζει η καρδιά

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015 

 

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025

Εγώ δεν είμαι τίποτα-Σάκης Αθανασιάδης

 

Εγώ δεν είμαι τίποτα

Εγώ δεν είμαι τίποτα

τίποτα ακούς;

ούτε ένας βρεγμένος στίχος

τίποτα

τα μάτια μου καίνε απ’ την επανάληψη

μεγάλωσα περιμένοντας όνειρα

τα βράδια κοιμάμαι πάντα γυμνός

σκεπάζομαι με λέξεις, δεν κρυώνω

απ’ τον δρόμο τρέχω στον έρωτα

κι απ’ τον πόνο θα με βρεις

να σκάβω της σιωπής το χωράφι

διακοπές στο χωριό τίποτα

με τις Αμερικάνικες φωτοτυπίες

της γενιάς σου

εγώ δεν είμαι τίποτα

τίποτα ακούς;

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025

ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ

 
ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ

σύνθεση-τραγούδι:
Γιάννης Βελίκης
στίχοι: Σάκης
Αθανασιάδης

Θα ξενυχτήσω πάλι μόνος στο ποτάμι
Να σπαρταράω μες του μύθου μου το δίχτυ
Θα σε φωνάξω για να βγεις απ' την ομίχλη
Σαν την νεράιδα στο ολόγιομο φεγγάρι

Μόνο της νύχτας η αγκαλιά αυτή σε έχει
Μέσα στα χρόνια μια πιστή φυλακισμένη
Αν καταφέρεις και με δεις θα είμαι ο ξένος
Που μόνος ζει σε μια χώρα ερειπωμένη

Ένα φιλί σου θα κρατούσα πάλι
Στα χέρια μου να το πετάξω
Σε ένα ολόγιομο φεγγάρι
Τον ουρανό χρυσό να βάψω

Το άρωμά σου θα κρατούσα πάλι
Τον χρόνο αν μπορούσα να αλλάξω
Θα έδινα και τη ζωή μου
Τη φυλακή σου στο λεπτό να κάψω

Θα σου αφήσω μόνο ένα μου σημάδι
Να με γνωρίσεις όταν φύγει η ομίχλη
Αν με ζητήσεις ένα σύννεφο με δείχνει
Κάπου μακριά εδώ κοντά

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2025

Όμως εγώ θα στο πω- Σάκης Αθανασιάδης

Όμως εγώ θα στο πω

Πάνω στα βράχια να κάθεσαι
Τη θάλασσα να κοιτάζεις
Να έρχεται η άνοιξη
Τα μάτια σου να βγάζουν φωνές

Στο βουνό να περπατάς
Τα χρώματα να διαβάζεις
Της άνοιξης να ζητάς το φιλί
Για να πιστέψεις
Πως είναι πατρίδα ακριβή το χώμα που πατάς

Όταν σκοτώνουν μια θάλασσα, ένα ποτάμι, ένα δάσος
Και πρέπει να σωπαίνεις
Φοβάμαι πως έχεις χαθεί στα σύννεφα του λάθους
Πως είσαι κι εσύ αιχμάλωτος μιας εποχής
Που παράγει κονσέρβες θανάτου

Όμως εγώ θα στο πω για μια ακόμη φορά
Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις
Τη λίμνη, το δάσος, τη θάλασσα
Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις
Τη μεγάλη σου μάνα τη γη
Τα παιδιά σου απλά τα μισείς
Και τα μάτια τους εσύ τα λερώνεις

Μόλις βραδιάζει και δεν μπορείς να μιλήσεις
Στην άνοιξη που σε κοιτά
Γιατί τα μάτια σου βλέπουν λεφτά στον ουρανό
Αντί για αστέρια
Νομίζω πως πρέπει να φοβηθείς
Τις ψυχές που πετάνε φωτιά

Η εποχή δεν είναι λάθος
Λάθος είναι ο δρόμος που πας
Και σου απαγορεύει να δεις
Σου απαγορεύει να ζήσεις τα χρώματα
Κι όταν κοιμάσαι
Τίποτε άλλο δεν μπορείς να σκεφτείς
Τίποτε άλλο πέρα απ’ το κέρδος
 Σάκης Αθανασιάδης 

 

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2025

Οι συμμορίες του απογεύματος-Σάκης Αθανασιάδης, Βαγγέλης Καζαντζής





Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης, Βαγγέλης Καζαντζής
Μουσική: Βαγγέλης Καζαντζής
Ηχογράφηση - μίξη: Γιάννης Ταβουλάρης, ΣΥΝ ENA studio, Αθήνα Mastering: Marcus Zander, Hansa studios, Berlin ℗ 2019 Monopol Verlag GmbH
 * Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Σάκη Αθανασιάδη,
«Η συμμορία του απογεύματος».( εκδόσεις Ιωλκός 1999)

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2025

Μοναξιά-Σάκης Αθανασιάδης

         Μοναξιά

Είχε ένα όμορφο κορμί η Μοναξιά

το σώμα της μου χάρισε για την ψυχή δεν ξέρω

την άκουγα να μου μιλά, τη χάιδευα απαλά

χίλια σημάδια μου άφησε κι ακόμα υποφέρω

Αγάπα αυτό που αγαπάς κι όπου η ζωή σε πάει

ο κόσμος παραιτήθηκε με χώμα πλέον μοιάζει

μες τη συνήθεια η ζωή μια φυλακή

φύγε μακριά απ’ το κοπάδι που βελάζει

Είχε ένα όμορφο κορμί η Μοναξιά

μόλις με άγγιζε σταμάταγε τον χρόνο

παράταγα το σώμα μου ανέβαινα ψηλά

απ’ τα μπαλκόνια άκουγα αυτός πηδάει

Μετά ντυνόταν βιαστικά

μέσα στης πόλης το κορμί να δραπετεύσει

το όνομά της δεν το έμαθα ποτέ

ώσπου την είπα αγάπη Μοναξιά που μου αρέσει

Κάποτε χάθηκε για πάντα οριστικά

την άρπαξε η ομίχλη να τη φάει

ο έρωτας κοιμήθηκε παπλώματα βαριά

αγάπα αυτό που αγαπάς κι όπου η ζωή σε πάει

ΣάκηςΑθανασιάδης-νυχτερινέςπατρίδες (2016)

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2025

Έτσι η ζωή που δεν τη ζεις περνάει-Σάκης Αθανασιάδης

 Έτσι η ζωή που δεν τη ζεις περνάει

Μέσα Αυγούστου το καράβι  περνάει

μα αφήνει εδώ απλά για να δω

στη λευκή την πανσέληνο

της αγάπης τα χέρια

μα το ξέρω δεν μπορώ να μιλήσω

να σου πω πως έχεις παγωμένο φιλί

σε μια πόλη που πουλάει το φως

κι αγοράζει σκοτάδι

δεν νομίζω να φτάνει

στα μάτια σου θάλασσα

και η ψυχή θα διψάει

τόσα μυστικά, τόσο μακριά

το σώμα σου νομίζω δεν πονάει

έτσι η ζωή που δεν τη ζεις περνάει

όμως γνωρίζω πως καίει

αλάτι τη μνήμη σου

και μια φωνή που σου λέει

η αγάπη είναι πέτρα βαριά

δεν νομίζω να σκάει

κύμα στον ύπνο σου

και το κορμί να πονάει

αργία ψυχής  δεν κάνεις μόνο εσύ

είναι χιλιάδες οι προσκυνητές

με τα ίδια τα μάτια σαν τα δικά σου

η αγάπη είναι πέτρα βαριά

μα έτσι η ζωή που δεν τη ζεις περνάει

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015                                


Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2025

fractalart 9o-3 ποιήματα του Σάκη Αθανασιάδη


3 ποιήματα


του Σάκη Αθανασιάδη 


9o τεύχος Fractal // 



fractal9

Το αίμα της δημοκρατίας
Τώρα που κοιμήθηκαν οι φωνές
Θα βγω απ’ τη φυλακή των λέξεων
Με γραμμένα συνθήματα στο σώμα
Ντυμένος στις εκπτώσεις των Μ.Μ.Ε. επανάσταση.
Κουρασμένος απ’ τις νύχτες του καιρού
Θα βοηθήσω τους
Παρατημένους στη σκόνη της ανάγκης
αστυνόμους
Να καθαρίσουν την πλατεία
Απ’ το αίμα της Δημοκρατίας.
Στο πλήθος θα χαθώ
Ακολουθώντας βιαστικά βήματα
Στον κίτρινο αέρα των δακρυγόνων.
Τώρα… που η πόλη ντυμένη στα κόκκινα
Παρατημένη εταίρα στην χώρα του Περικλή
Ξυπνά απ” τη λήθη τους ποιητές
Ζητιανεύει όνειρα
Να κολλήσει στα άδεια μάτια των παιδιών.
Τώρα… που ακούγονται καθαρά οι κραυγές
θα βγω απ’ τη φυλακή των λέξεων
Γλιστρώντας στο ζεστό κόκκινο αίμα της Δημοκρατίας…

Το καλάθι με τα ψέματα
Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
Κι άκουσα τις πόρτες να μιλάνε
Κόκκινες έβλεπα τις σημαίες
Κόκκινα τα φύλλα στα δέντρα
Κόκκινα όλα.
Σε μια αργία του μυαλού
Άκουσα το γέλιο των τοίχων
Άγγιξα χιλιάδες φωνές.
Στην υγρασία των ματιών
Φώναζαν οι μουσικές στους δρόμους
Ο πόνος των βημάτων φώναζε
Πέθαιναν οι Έλληνες
Και πέθαιναν για πάντα
Όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι
Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
Τη φωτιά βρήκα
Κι έκαψα όλες τις πόρτες.
Τυλιγμένος με λίγο ουρανό
Λαχτάρισα των πουλιών το τραγούδι
Μα είχε σβήσει ο ήλιος
Γιατί πέθαιναν οι Έλληνες
Και πέθαιναν για πάντα
Όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι

Το μαύρο
Έχει κρυφτεί απ’ την αστυνομία
Μια οικογένεια εργατών στην εκκλησία
Την κυνηγούν οι άνθρωποι
Και τη χτυπούν θέλουν να φύγει
Αυτοί που πάντοτε
Στα όνειρα χρωστούν δεν είναι λίγοι
Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί
Δεν είναι δύση – ανατολή δεν έχει αργία
Ξύπνησε ο ήλιος και μαζευτήκαν πιστοί
Πολλοί πιστοί που έλεγα να φύγω
Κι έριχναν σφαίρες
Που είχαν κρύψει στην ψυχή εδώ και μέρες
Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί
Δεν έχει δύση – ανατολή δεν έχει φράχτη
Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε Κυριακή
Δεν προσκυνά το δυνατό, είναι το φως, είναι αγία
Είναι αυτό που λένε οι ποιητές, ελευθερία
Κάποιοι φωνάζανε πολύ πάρα πολύ
Να φύγουνε οι ξένοι
Και οι αστυνόμοι μόνο ακούγαν του παπά μας τη φωνή:
Να εφαρμοστούν οι νόμοι
Σε μια εκκλησία ήταν γυμνή απ’ το πρωί η κοινωνία
Πόσο σκοτάδι μπορεί να πάρει η ψυχή σε ένα βράδυ
Μέσα στο φόβο ενός παιδιού να κάνει τάμα
Το σύστημα μην γκρεμιστεί από ένα κλάμα

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2025

Ξυπόλυτα καλοκαίρια-Σάκης Αθανασιάδης


              
    Ξυπόλυτα καλοκαίρια

Όταν γυρίζω το κλειδί στο σπίτι που μεγάλωσα

Ξυπόλυτα τα καλοκαίρια χαιρετάνε το παιδί

Μέσα στην σκόνη με ρωτάνε το αίμα μου αν χάλασα

Από γυναίκες που ζητούσαν έναν πρίγκιπα να ΄ρθει

Μετά από λίγο όταν ανοίγω τα παράθυρα 

Ο ήλιος κάνει έφοδο να μπει

Μες τα δωμάτια ορμάει φως για να χορέψει

Μες το μυαλό μου να με εκδικηθεί

Όταν γυρίζω στο σπίτι που μεγάλωσα

Αφήνω κάθε ψέμα απ’ το μυαλό μου να χαθεί

Βάζω φωτιά σε κάθε νόμο που χαλάει χαμόγελο

Τίποτα δεν γνωρίζω από τέλος κι αρχή

Καθώς περνάνε οι ώρες και οι τοίχοι μου χαμογελάνε

Έξω στην αυλή γαβγίζει ένα σκυλί

Πάλι οι πρόσφυγες θα φτιάχνουν πλιθιά να μεγαλώνουν όπου πάνε

Γιατί η αγάπη όταν καίει είναι δυνατή

Όταν μυρίζω το βρεγμένο χώμα στην αυλή μου

Πάω  αμέσως να ανάψω ένα κερί

Σε αυτούς που τρέχουνε στα σύννεφα ξυπόλυτοι ακόμα

Και με κρατάνε μακριά από την άδεια την ζωή

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2024

Κάποια Χριστούγεννα-Σάκης Αθανασιάδης

  
Κάποια Χριστούγεννα

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω
Την μάνα μου να δω με ένα φακό
Να σκαλίζει το χιόνι
Την νύχτα να τρέμει
Μέσα στο άσπρο μια φάτνη για να δω
 
Κάποια Χριστούγεννα βλέπω ένα φως
Ένα άσπρο φως στον ουρανό να χορεύει
Δεν ξέρω πως, μα ένα παιδί με γυρεύει
Να μου δείξει την φάτνη στο χιόνι
 
Κάποια Χριστούγεννα ένα αόρατο χέρι
Στον ουρανό με ταξιδεύει
Είναι ο πατέρας μου εκεί με γυρεύει
Να μου πάρει απ’ την ψυχή το θυμό
 
Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω
Μέσα στο άσπρο φως την φάτνη μου να βρω
Μα πρέπει πρώτα η νύχτα να αρχίσει να τρέμει
Να ’ναι Χριστούγεννα κι εγώ παιδί πάλι μικρό
Σάκης Αθανασιάδης 
οι ανάσες των εραστών (2014)

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2024

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2024

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές-Σάκης Αθανασιάδης

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές
 
Το μαχαίρι μου είπες, το μαχαίρι που τρυπάει το σύννεφο
Θα πρέπει να το ψάξεις στη σκόνη των δρόμων
Το καθαρό του το νερό που σπάει τα δόντια των νόμων
Θα πρέπει να το πιεις για να αλλάξεις
 
Τη ψυχή σου μου είπες, τη ψυχή σου που πηγαίνει στο σύννεφο
Θα πρέπει να την φτιάξεις με φωτιές
Στον άνεμο να αντέχει να καίει τις κραυγές
Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές
 
Από τότε γυρίζω στους δρόμους
Σημαδεύω τα σύννεφα και πετώ τη φωνή μου
Σημαδεύω τον εαυτό μου μα φοβάμαι να παραιτηθώ
Γιατί το όνειρο φωνάζει: Έλα πιάσε με, είμαι εδώ
Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές
 
Και ελπίζω πως θα βρω το μαχαίρι να τρυπήσω το σύννεφο
Το καθαρό του το νερό να μου φέρει πίσω τη ψυχή
Που φεύγει λίγο- λίγο απ’ το κορμί μου

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2024

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι-Σάκης Αθανασιαδης

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι

Πάω πίσω τις μέρες βλέπω στη μνήμη μου φόβο
μπροστά κοιτάζω δεν βλέπω το δρόμο
μονάχα ένα άγριο ποταμό που μοιάζει να γελάει
μόλις παρασύρει το φεγγάρι στα νερά του και το σπάει

Ιερόσυλες κότες προσκυνούν τον βεζίρη
ποιά θα χτυπήσει ποιά για να σωθεί
θα φταίει η λάσπη η πολύ
κλείνω τα μάτια μη λερωθούν σε αυτό το πανηγύρι

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι
ακούω ένα μπαμ πάω να δω, κόκκινο το λευκό
το δυνατό μπορεί να σκοτώνει
ιερόσυλες κότες προσκυνούν το θεό που πληρώνει

Ταξίδευε ο καπνός μακριά απ’ το αναμμένο τζάκι
κράτησα την καρδιά. έκαψα τα ξωτικά
μικρό το βήμα στις πέτρες της ελευθερίας
μα νοιώθω το αίμα να καίει την καρδιά

Πάω πίσω τις μέρες στη μνήμη βλέπω φόβο
κοιτάζω μπροστά δεν βλέπω το δρόμο
σε ένα αγόρι λέω τα χρώματα μη χάσεις
οι θάλασσες των ποιητών μια μέρα θα σε βρουν

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024

Πρόσφυγας- Σάκης Αθανασιάδης

Πρόσφυγας

Δρόμος στρωμένος με ζωές

η ελευθερία

και η ιστορία κόκκινη στους αιώνες

στη γη μου

Στην ησυχία του βουνού

πιάνουν κουβέντα για το χθες

πλατάνια και βελανιδιές

σε χαϊδεύει ο ουρανός

το δέρμα βάφεται πράσινο

Από εκεί έρχομαι

εδώ ανάμεσά σας

με λίγο βαρδάρη στα μάτια

με ποιήματα

 Σάκης Αθανασιάδης-o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2024

Καρδερίνες από πλαστελίνη-Σάκης Αθανασιάδης

                         

Καρδερίνες από πλαστελίνη

Είχα βρει το παράθυρο που κρατούσε

τον χειμώνα δικό του ο ήλιος

να ακονίζει ατάραχος δόντια της μοναξιάς

μα η νύχτα τον πρόδωσε έπεσε πάλι χιόνι

και το φως ήταν άσπρο

να φοβάται τα όνειρα

ένα παιδί που ήθελε να περπατήσει ξυπόλυτο 

εκεί που ταξιδεύει η βροχή

την θάλασσα να συναντήσει

Καρδερίνες από πλαστελίνη

είχα βάλει στα δέντρα

να έρχονται παγωμένα πουλιά

το τραγούδι του χειμώνα να ακούω

όταν φύγω μακριά να θυμάμαι

τα πουλιά που μιλούσαν την δική μου φωνή

Είχα δει άγριο ήλιο το καλοκαίρι

τους τοίχους που γρατζουνούσε 

κι ήθελε να μου κάψει

την βάρκα με τα όνειρα και τα πανιά

μέχρι η θάλασσα απ’  μάτια μου να  βγει

Καρδερίνες από πλαστελίνη

αφήνω τώρα δώρο στο παιδί

γιατί από την άμμο της ψυχής ο ποταμός

στα μάτια του ορμητικός θα φτάσει

Σάκης Αθανασιάδης cop.2023