Η τελευταία αγάπη είναι πάντα η πρώτη(πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                                 (πρώτη δημοσίευση)

Η τελευταία αγάπη είναι πάντα η πρώτη

Όσο περνάνε τα χρόνια οι μάγοι με τα δώρα

Δεν λένε στην αυλή μου να φανούν

Έτσι φτιάχνω ένα ποτάμι δικό μου

Οι άγγελοι την θάλασσα να βρουν

Μα είναι δύσκολο πολύ αυτό το ξέρεις

Να σκάβω κάθε μέρα

Είναι δύσκολο τα χείλη μου

Το χώμα να αγαπήσουν μια μέρα

Σαν να ήτανε το σώμα σου

Μα είναι δύσκολο στα μάτια μου να έχω

Συνέχεια ένα μαχαίρι για τον θάνατο

Είναι δύσκολο να πολεμάω με έναν ίσκιο

Κι ιδρωμένος να μιλάω στην σιωπή σου

Γιατί εγώ ήθελα πάντα να είσαι καλά

Να βρεις μια όμορφη θάλασσα το πρωί στον κήπο σου

Τα μάτια σου να γεμίζουν χρώματα και πουλιά

Μέσα στο φως να γεννηθείς ξανά

Γιατί εγώ ήθελα πάντα να είσαι καλά

Να βρεις έναν όμορφο ήλιο

Κι αν ξετυλίγεις τώρα μια αόρατη κλωστή

Να ανάψει ο φάρος που έχει μέσα σου σβήσει

Μα όσο περνάνε τα χρόνια πρέπει να βάλω στο νερό

Τα τρύπια παπούτσια του ιππότη

Να πίνω μπίρες μαζί σου στην πανσέληνο

Η τελευταία αγάπη είναι πάντα η πρώτη

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης

Κλέφτης της βροχής-Σάκης Αθανασιάδης

Κλέφτης της βροχής

Πάντα ήθελα μια θάλασσα

Το σώμα της να χαϊδεύω

Κι όλο αναζητούσα κύματα

Στους δρόμους να ζεσταθώ

Μα τώρα είμαι εδώ και γράφω απλά για σένα

Γιατί πριν από σένα δεν υπήρχε τίποτα

Γιατί πριν από σένα δεν υπήρχε φως 

Μόνο οι δρόμοι της νύχτας υπήρχαν

Καμένοι από τσιγάρα

Προφήτες που έβριζαν συνεχώς

Μη μου το πεις αν είμαι κλέφτης της βροχής

Γιατί  είσαι η θάλασσα που το σώμα μου έχεις

Πάντα ήθελα να ήμουν  κοντά

Στα ορμητικά νερά του Αξιού

Τον παγωμένο ήλιο να βλέπω

Να αντέχω  ξανά και ξανά

Στους υπονόμους των λογικών

Πριν από σένα δεν υπήρχε τίποτα

Πριν από σένα φώναζε μόνο η σιωπή

Σε ποιον να μιλούσα και να πω τι

Χιλιάδες νόμοι με αναγνώριζαν  σαν αριθμό

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης

Σταυρός από αλάτι(πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                           (πρώτη δημοσίευση)

            Σταυρός από αλάτι

Ποτάμια που έχασαν τα νερά τους και γίνανε χωράφια

Τρέχουν στον ύπνο μου ψάχνοντας την θάλασσα

Λίμνες που το σώμα τους κάηκε κι έγιναν καλάμια

Ζητιανεύουν νερό κάτω απ’ τα παράθυρα

Κορίτσια που ήπιαν κρασί απ’ τα όνειρά τους

Χωρίς να έχουν προλάβει

Να σπάσουν τα μάτια τους στον δρόμο

Τρέχουν στον ύπνο μου ξυπόλυτα στην χωμάτινη λίμνη

Μέσα στο μεγάλο μου όνειρο

Σβήνω όλες τις θρησκείες που σκοτώνουν το αίμα

Γιατί αν υπάρχει  θεός θα είναι νερό που γυρίζει στο ποτάμι

Καθαρό φως, σταυρός από αλάτι

Σαν αυτόν που φτιάχναμε παιδιά να σταματήσει η καταιγίδα

Πουλιά τρέχουν να περάσουν την βροχή

Αλλάζουν σχηματισμούς σαν στρατιώτες στα σύνορα

Ζηλεύω αυτά τα πουλιά που αντέχουν τον «πολιτισμό»

Και ποτέ δεν θα γνωρίσουν τον ψηφιακό του παράδεισο

Αυτόν που κοιτάζω εγώ τώρα στα χέρια των παιδιών σας 

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι-Σάκης Αθανασιαδης

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι

 

Πάω πίσω τις μέρες βλέπω στη μνήμη μου φόβο

Μπροστά κοιτάζω δεν βλέπω το δρόμο

Μονάχα ένα άγριο ποταμό που μοιάζει να γελάει

Μόλις παρασύρει το φεγγάρι στα νερά του και το σπάει

 

Ιερόσυλες κότες προσκυνούν τον βεζίρη

Θα φταίει η λάσπη η πολύ

Κλείνω τα μάτια μη λερωθούν 

Σε αυτό το πανηγύρι

 

Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι

Ακούω ένα μπαμ πάω να δω κόκκινο το λευκό

Το δυνατό μπορεί να σκοτώνει

Ιερόσυλες κότες προσκυνούν το θεό που πληρώνει

 

Ταξίδευε ο καπνός μακριά απ’ το αναμμένο τζάκι

Κράτησα την καρδιά έκαψα τα ξωτικά

Μικρό το βήμα στις πέτρες της ελευθερίας

Μα νοιώσω το αίμα να καίει την καρδιά

 

Πάω πίσω τις μέρες στη μνήμη βλέπω φόβο

Κοιτάζω μπροστά δεν βλέπω το δρόμο

Σε ένα αγόρι λέω τα χρώματα μη χάσεις

Οι θάλασσες των ποιητών μια μέρα θα σε βρουν

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Θάλασσα Ομόνοιας (πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

Α. Τάσσος-χαρακτικό «17 Νοέμβρη 1973»

                           (πρώτη δημοσίευση)

            Θάλασσα Ομόνοιας

Περνούσαν οι Νοέμβρηδες από την Πατησίων

Φωνάζανε συνθήματα στην θάλασσα Ομόνοιας

Τα πόδια τους ξυπόλυτα μέσα στα δακρυγόνα

Γέμισαν με ελπίδα την καρδιά

Χτυπούσαν τα παράθυρα μα θάλασσα δεν άνοιγε

Ο άνεμος έπαιρνε τα συνθήματα μακριά

Κι όσο περνούσε ο θυμός και τα μαλλιά αρπίζανε

Τα λιώσαν οι Δεκέμβρηδες σαν να ήταν παγωτά

Σε άγνωστα μέρη περπατώ

Το καλοκαίρι κράτα

Στα μάτια σου για μένα

Χειμώνας είναι εδώ

Ότι ονειρεύτηκα παιδί ποτέ να μην ξεχάσω

Ο έρωτας φωτιά για την ψυχή

Όσο περνούσε ο καιρός κάποιο γνωστοί χαθήκανε

Κάθισαν στις καρέκλες τους και μέτραγαν τα λόγια

Που πήγαν οι Νοέμβρηδες ποτέ τους δεν μου είπανε

Κοιτούσαν να χαλάσουν τα ρολόγια

Κι έτσι το μαύρο απλώθηκε μακριά ως την Σαλονίκη

Σε κάμπους, σε λιμάνια, σε χωριά

Και οι φοιτητές ξεχάστηκαν στο απλήρωτο το νοίκι

Οι βάρβαροι επιστρέψανε ξανά

Σε άγνωστα μέρη περπατώ

Πεθαίνω για μια μέρα

Σηκώνομαι κι αναζητάω τον θεό

Που πήγαν οι Νοέμβρηδες ποτέ δεν το ρωτάω

Τα μάτια τους γνωρίζω αν τα δω

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης

Ειδομένη, τα μάτια γέμισαν χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

Ειδομένη, τα μάτια γέμισαν χώμα

 

Στρίβω  και πάλι αριστερά πριν απ’ το τελωνείο

Ακολουθώ στον άδειο δρόμο

Τη ψυχή μου που τρέχει μπροστά

Περνάω το ποτάμι του δάσους τη καρδιά

 

Αέρας καυτός μου φράζει το στόμα

Φτάνω ως το σταθμό του τρένου

Ο ιδρώτας του Αυγούστου κολλάει το μυαλό

Με σημαδεύουν αστυνόμοι με όπλα

Σαν να φωνάζουν τι γυρεύει αυτός εδώ

 

Σταματάει το τρένο ακούω απ’ τα βαγόνια φωνές

Κλαίνε μωρά σε ιδρωμένες αγκαλιές

Καίνε τα μάτια των αγγέλων απ’ τις πολλές προσευχές

Βγάζουν φωτιά που λιώνει τη μέρα

 

Το πλήθος περπατάει αργά στις γραμμές

Να φτάσει τα σύνορα, να τα σπάσει

Κάποιος σηκώνεται, πέφτει, τρέχει μπροστά

Αστυνόμοι κοιτούν μα δεν βλέπουν

 

Ο ήλιος πέφτει νεκρός στο βουνό

Τα μάτια μου γέμισαν χώμα

Κι είπα απόψε να φτιάξω το τραγούδι αυτό

Να γυρίσεις ψύχη μου στο σώμα

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Την αγάπη σαν ζητιάνα αναγνωρίζει ο νόμος(πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                           (πρώτη δημοσίευση)

Την αγάπη σαν ζητιάνα αναγνωρίζει ο νόμος

Πως να δεις καθαρά πώς να περάσει ο φόβος

Την αγάπη σαν ζητιάνα αναγνωρίζει ο νόμος

Βρες ένα σώμα λοιπόν να περάσεις την νύχτα

Κι όταν βαρεθείς το πετάς με μια καληνύχτα

Την πρώτη φορά η καρδιά θα πονά

Όταν έχουν γεμίσει τα μάτια σου χώμα

Μα συνηθίζεις σιγά- σιγά να βλέπεις θολά

Σαν κομπάρσος σε στημένο αγώνα

Όμως εγώ είμαι ο χαμένος του δρόμου

Ο  Έλληνας ξένος

Που δεν γνωρίζει καθόλου αγγλικά

Και τον λυπάται κάθε πολιτισμένος

Γι’ αυτό λοιπόν θα σας πω να κόβεται την γλώσσα

Σε αυτούς που μιλούν με το σώμα

Κι αν είναι γυναίκες ή παιδιά η ποινή

Να είναι πιο βαριά ακόμα

Μιλούν στους διαδρόμους σιγά

Μα εγώ προσπαθώ

Τον εαυτό μου να προσπεράσω

Πίσω την σκιά μου να αφήσω χωρίς να κρυφτώ

Κι αν λένε θα σβήσω απλά θα κερδίσω

Απλά για να πω σε όποιον μιλάει με το σώμα

Αυτή την παρέλαση μην σου την κλέψει ο χρόνος

Μην είσαι πελάτης κανενός γιατί είσαι μόνος

Την αγάπη σαν ζητιάνα αναγνωρίζει ο νόμος

Cop.2019 Σάκης Αθανασιάδης