Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2021

The dream(Το όνειρο)Sakis Athanasiadis-English lyrics translation


The dream

 (Το όνειρο)

 

Μετάφραση στα Αγγλικά

  UncleKase 

 

Μουσική:  

Γιάννης Βελίκης (ARPEGGIOSMP)

Ερμηνία:Έλλη Χατζή

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

 


The dream

In my dream some night
The wind was blowing hard
Everywhere was dark in my street
But I was asking for some light

In my dream every night
I place a mark and I hit
I throw a stone in the dark
I break the cloudy glass

If love was hidden in the sea
I'm looking for her footprints, to get in her sand
I fly out of my body for a century
I drop a cloud and I become water

Whichever port I stop at
In my good dream
I'll be looking for sun and I'll find
So I can always keep it in my eyes

Whichever port I stop at
If you're there, so will I
Let me treat you a bit of love
Before I get out of my dream

If love fell into a turn
I throw a lasso and take her off the cliff
And once again I hear a voice that's now saying
"Make the dream look true"

And if my dream is wrong
And if the trip has land
I'll always find a road
To travel far away

If love was hidden in the sea
I'm looking for her footprints, to get in her sand
I fly out of my body for a century
I drop a cloud and I become water

If love fell into a turn
I throw a lasso and take her off the cliff
And once again I hear a voice that's now saying
"Make the dream look true"

https://lyricstranslate.com/el/oniro-dream.html-1Sakis Athanasiadis
https://lyricstranslate.com


Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2021

Οι Ανάσες Εραστών-Σάκης Αθανασιάδης



      Οι Ανάσες Εραστών

Μπροστά εγώ πίσω η βροχή
Κι ανάμεσα μια έρημος πατρίδα
Κράτα καλά  τρέχω πολύ
Μη πέσουμε στου δήθεν την παγίδα

Πως να διαβάζω τα σημάδια του καπνού
Τα μονοπάτια  μου γεμίσανε αλάτια
Με χνώτα ενός μικρού αστού θεού
Και με προφήτες που έχουν σκόνη για τα μάτια

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο
Σβήνω απ’ τον πίνακα τα λόγια των σοφών
Τόσοι πολλοί να μουρμουρίζουν λόγια ίδια
Φωτοτυπίες μες τη λάσπη των καιρών

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο
Μες το σκοτάδι μου ο κόσμος των γυμνών
Κανένας δεν ακούγεται να λέει λόγια ίδια
Φτιάχνω τον κόσμο με ανάσες εραστών

Με σκόνη λες καταδικάζει
Ο χρόνος το άχρηστο παρόν
Και εμένα τρώει  το μαράζι
Στη σκόνη του να είμαι απών

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω-Σάκης Αθανασιάδης


                              
Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω

Είμαι αυτός που χτυπάει η βροχή
Το γυμνό του σώμα
Είμαι αυτός που φωνάζει τη θάλασσα
Να περάσει το δρόμο να σε βρει

Ποιος ακούει τα κύματα
Ποιος κάθεται τη νύχτα στο παράθυρο
Ποιος ξενυχτάει απόψε
Το χιόνι που σκεπάζει τις πόλεις

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω
Είμαι αυτός που σου λέει να διψάς
Για ένα φιλί το μικρό καλοκαίρι
Είμαι αυτός που ακούς να σου λέει
Είναι ωραίο το ταξίδι με το πλήθος
Μα είναι καλύτερα να μάθεις που πάει

Ποιος ακούει τις σφαίρες στο ποτάμι
Ποιος ακούει τον άνεμο που φωνάζει
Στα κόκκινα νερά
Φτηνά σώματα σαν άμμος
Που δεν θέλεις ή δεν μπορείς να τα δεις

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2021

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ-Σάκης Αθανασιαδης

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ
 
Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό
Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα
Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ
Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα
 
Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ
Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο
Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη
Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα
 
Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές
Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα
Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά
Η αγάπη αύριο δίχως τέλος
 
Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος
Πονάει πιο πολύ αν φύγει
Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος
Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα
Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα
 
Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ
Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα
Ψάχνω να βρω ένα θεό
Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα 

 

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021

Κλέφτης της βροχής-Σάκης Αθανασιάδης


                   
   Κλέφτης της βροχής

Πάντα ήθελα μια θάλασσα
Το σώμα της να χαϊδεύω
Κι όλο αναζητούσα κύματα
Στους δρόμους να ζεσταθώ

Μα τώρα είμαι εδώ και γράφω απλά για σένα
Γιατί πριν από σένα δεν υπήρχε τίποτα
Γιατί πριν από σένα δεν υπήρχε φως 

Μόνο οι δρόμοι της νύχτας υπήρχαν
Καμένοι από τσιγάρα
Προφήτες που έβριζαν συνεχώς

Μη μου το πεις αν είμαι κλέφτης της βροχής
Γιατί  είσαι η θάλασσα που το σώμα μου έχεις

Πάντα ήθελα να ήμουν  κοντά
Στα ορμητικά νερά του Αξιού
Τον παγωμένο ήλιο να βλέπω
Να αντέχω  ξανά και ξανά
Στους υπονόμους των λογικών

Πριν από σένα δεν υπήρχε τίποτα
Πριν από σένα φώναζε μόνο η σιωπή
Σε ποιον να μιλούσα και να πω τι
Χιλιάδες νόμοι με αναγνώριζαν  σαν αριθμό

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2021

Εξορισμένος ποιητής-Σάκης Αθανασιάδης


Εξορισμένος ποιητής

Σε ένα έρημο νησί
Καίω την νύχτα με τσιγάρα
Εξορισμένος ποιητής
Που δεν αθώωσε κανένα με κερί

Μοιάζω με ανήλικο παιδί
Που το αφήσανε στο δρόμο τον χειμώνα
Μέσα στην κρύα την βροχή
Να δυναμώσει η ψυχή του και το σώμα

Βλέπω τον ήλιο που βουτά
Κόκκινη θάλασσα το αίμα μου στο σώμα
Σαν του φιλιού σου την φωτιά
Που μου θυμίζει ένα λάθος μου ακόμα

Κάτω απ’ τα αστέρια η φωτιά
Καίει το μέλλον, το παρόν μα και τον φόβο
Γιατί η ζωή είναι μικρή
Και δεν πετιέται σε συμβάσεις για έναν ρόλο

Μοιάζω με αδέσποτο σκυλί
Που παρατάει το καλοκαίρι του στο χώμα
Για να φυλάξει την τροφή
Απ’ τους προφήτες που αγάπησαν το σώμα

Εξορισμένος ποιητής
Απ’ την αγάπη την δική σου για το μέλλον
Σπάω την νύχτα με σφυρί
Όλες τις πέτρες της ψυχής που κρύβουν μίσος

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021

Μια τρύπα στο σκοτάδι-Σάκης Αθανασιάδης

Μια τρύπα στο σκοτάδι

Όταν γράφω ποιήματα
ανοίγω μια τρύπα στο σκοτάδι
μέσα στο λίγο φως
τα μάτια μου μεγαλώνουν
Ακούω βήματα στο μπαλκόνι
είναι ο πατέρας που με περιμένει
να πιούμε το κόκκινο κρασί της ανάστασης
κάτω απ’ τα αστέρια
μέσα στην σιωπή
να μου λέει «μη φοβάσαι»
Έτσι αυτό που έχει χαθεί
το αγαπώ περισσότερο
και φοβάμαι να το πετάξω σαν στάχτη
να το σκορπίσουν αυτοκίνητα στο μηδέν
Όταν γράφω ποιήματα
γεμίζω με φωτογραφίες το δωμάτιο
φωτογραφίες που βρίζουν ή χαμογελάνε στους τοίχους
στάζουν τα μάτια αίμα στο χαρτί
Πληγωμένος αλλά ελεύθερος από τον εαυτό μου
δεν φοβάμαι τον θάνατο
μπορώ να περπατήσω μακριά και να κλέψω
τα πιο όμορφα όνειρα
Όταν γράφω ποιήματα ξεχνάω τους δρόμους
και σκέφτομαι πως τα μάτια σου
ήταν το καλύτερο σπίτι για μένα
η δική μου θάλασσα
μέχρι να φτάσει ο «πολιτισμός»
και γίνουν τα μάτια σου δρόμος που αγαπά την ταχύτητα
Κι όταν πονάει το σώμα μου στους στίχους
ρίχνω από μακριά μια χούφτα άμμο στο μαξιλάρι σου
ελπίζοντας πως όταν ο καθρέπτης
σταματήσει να σου λέει «σ’ αγαπώ»
να θυμηθείς πως «οι κανονικοί»
συλλαμβάνονται πρώτοι από τους δημοσιογράφους

 

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2021

Τα μάτια των φάρων-Σάκης Αθανασιάδης



     Τα μάτια των φάρων

Γυρίζω στο σπίτι μου κυνηγημένος
Ένας δραπέτης  εποχής
Αφήνω το φιλί, αφήνω τη ζωή
Μα αυτό που αφήνω σήμερα για πάντα θα χαθεί

Μαζεύω λίγη θάλασσα τη βάζω στο μυαλό μου
Αυτή μονάχα ξέρει να κλείνει τις πηγές
Αυτή μονάχα ξέρει να μπαίνει στο όνειρό μου
Και δρόμο να μου δείχνει μακριά από κάθε χθες

Ζηλεύω τα μάτια των γλάρων
Τα ταξίδια τους στον ουρανό
Ζηλεύω τον ήχο του ανέμου
Τις ανάσες απ’ τον άγριο ποταμό

Ζηλεύω τα ίχνη στην άμμο απ’ τα κύματα
Ζηλεύω τα φώτα, της νύχτας τα μηνύματα
Γελάω, κλαίω, μα βουτάω πάλι στα όνειρα
Μισό μέτρο πλέω μα ελπίζω σε χιλιόμετρα

Αφού δεν μπόρεσα ποτέ  να προσπεράσω
Και ποιητής να γίνω, τις νύχτες κοσμικός
Πλησιάζω στην ομίχλη ένα σύννεφο να πιάσω
Υπάρχουν δρόμοι στο λευκό που είναι φως

Ζηλεύω τα μάτια των φάρων στη θάλασσα
Ζηλεύω το γέλιο των δέντρων, την ανάσα τους 
Ζηλεύω τα αηδόνια τη νύχτα άνοιξη
Ζητάω τον ήλιο να έρχεται
Σάκης Αθανασιάδης