Ευρωπαίων η Πόλις
Όταν σταμάτησαν πάνω
Από το λόφο που κοιμάται
Η αρχαία πόλη
Τα κόκκινα σύννεφα
Είχαν στο σώμα τους άνεμο και θυμό
Κατόπιν ένας μικρός θεός
Τα έδιωξε από τη φωλιά του
Αφήνοντας μόνο γαλάζιο και πράσινο
Την άνοιξη στην αυλή.
Τα καλοκαίρια που πυρώνει
Ο ήλιος το σκληρό χώμα
Η ανάσα της ιστορίας ακούγεται
Στον άπειρο ουρανό
Στο βαμμένο με κόκκινο χώμα
Στον Αξιό ποταμό
Που στο ορμητικό του ρεύμα
Σκορπάει την σκόνη των αιώνων.
Λίγα σπασμένα κεραμίδια
Χιλιάδες αναπνοές
Σαν του καπνού μηνύματα
Ένα μυστικό φως στα βήματα
Του χρόνου
Τίποτε δεν πεθαίνει στην αρχαία πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου