Τα παπούτσια ενός ονείρου
Οι φίλοι μου άλλαξαν μέσα στη κρίση
Τα μάτια τους χάλασαν χειμώνας βαρύς
Έκλεισε ο δρόμος τους δεν βρήκανε λύση
Κλείνονται σπίτι νωρίς-νωρίς
Τα τρένα που σφύριζαν μέσα στη νύχτα
Ξυπνούσαν τα όνειρα τρέχαν μακριά
Μακριά απ’ τα σύννεφα της άδειας μέρας
Που θα τα σβήσει οριστικά
Μα εγώ μες τον ύπνο μου φώναζα εσένα
Στο όνειρο να ’ρθεις να πάρει φωτιά
Φωτιά η ψυχή φωτιά και το σώμα
Τα παπούτσια του ονείρου να φορέσω ξανά
Τα δέντρα μιλούσανε με το βαρδάρη
Σαν να ήταν άνθρωποι κάποια φορά
Κι αυτό που ζητούσανε ήταν μια χάρη
Να μη χαθούνε μια ακόμη φορά
Μα εγώ απ’ τον κήπο μου ακούω τα τρένα
Τα φώτα τους βλέπω να
φεύγουν μακριά
Εκεί που τα όνειρα δίνουν τη λύση
Και μεθυσμένα χαρίζουν φιλιά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου