Με το φεγγάρι σκαλωμένο στο αγκίστρι
Με ένα φακό παραπατάω μες την νύχτα
Ψάχνω το δρόμο για την θάλασσα
Με το κεφάλι μου γεμάτο από δίχτυα
Κι από γυναίκες που δεν άγγιξα
Από γυναίκες που μεγάλωναν για
βέρες
Μες τα κλειστά τους τα παράθυρα
Με το κορμί τους να γεμίζουν τον
καθρέπτη
Για ένα χαμόγελο στη θάλασσα
Με το φεγγάρι σκαλωμένο στο
αγκίστρι
Ακούω μόνο την ανάσα μου
Ακούω πάλι τη φωνή σου να μου λέει
Θα ταξιδεύω με τα μάτια μου
Μα εδώ το κύμα με φωνάζει να ακούσω
Τα αηδόνια τα μεσάνυχτα
Θέλει κι αυτό να του θυμίσω
Τους άδειους δρόμους που περπάτησα
Με το φεγγάρι σκαλωμένο στο
αγκίστρι
Βλέπω μια βάρκα μες την θάλασσα
Να ’χει μαζί της τα παράθυρα
σπασμένα
Και τους καθρέπτες σας που χάλασα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου