Μια μέρα Έλληνας
Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή
Της λέω πήγα στη
φωτιά μα βρήκα ένα κελί
Φύγε αν θες πολύ
μακριά η δύση μη σε βρει
Θα σου αρπάξει τη καρδιά ο ήλιος θα χαθεί
Κανείς δεν βλέπει σίδερα όλοι ζητούν φαί
Αγάπησαν το σήμερα το σώμα να σωθεί
Τα όνειρα που έγραφαν στα μάτια το πρωί
Τα έσβησαν και τα άφησαν στο χώμα μη τα δεις
Στα χέρια μου έχω πληγές
με κόκκινα καρφιά
Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα μια η καρδιά
Τι να τις κάνω τις φωνές για τίποτα μου μοιάζουν
Ευνούχους βλέπω από χθες τους ίδιους με προχθές
Άκουγα για ανάσταση με κόκκινα φιλιά
Μα εγώ μέσα στο σώμα μου μυρίζω για καλά
Όλοι ζητούν στο δρόμο μου να πάρουν πληρωμή
Ευνουχισμένα όνειρα
για ένα κιλό ψωμί
Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή
Της λέω πήγα θάλασσα
μα αλάτι βρήκα εκεί
Κάτι κουρτίνες κόκκινες που αρπάξανε φωτιά
Τα μάτια σου γυρεύουνε να κάψουνε κι αυτά
Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα εγώ μια φορά
Γι΄ αυτό ζητώ το αίμα σου να ζήσω αληθινά
Για ένα ξεροκόμματο
δεν προσκυνάω ξανά
Σηκώνομαι απ’ το
Εξέφρασε έξοχα! Η ανάρτησή σου είναι ξεχωριστή, προσφέρει διορατικές προοπτικές. Ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τη σοφία σου. Περιηγηθείτε στις πρόσφατες αναρτήσεις μας για το Aviator στο blog.
ΑπάντησηΔιαγραφή