Τα ποτάμια του έρωτα είναι πάντα κόκκινα-Σάκης Αθανασιάδης

         
                                          
Τα ποτάμια του έρωτα είναι πάντα κόκκινα

Άκου την φωνή ενός κόσμου που χάνεται
στο γυμνό του καθρέφτη
κι αν δεις τη θάλασσα με πόρτες και παράθυρα
στην φωτογραφία της ζωής σου
ή δεις την μοναξιά των κύκνων στην παγωμένη λίμνη
κοίταξε πιο πέρα υπάρχει δρόμος
Υπάρχει δρόμος που τρέχει μακριά απ’ τις μάσκες των σοφών
μακριά από την ακινησία των κουρασμένων θεών
μέσα στην σκόνη του δρόμου υπάρχει φωνή
ένα δάσος τα μάτια σου να αγκαλιάσουν
όταν σωπαίνεις μέσα στις κραυγές του όχλου
που με μια εντολή απ’ το μαύρο της οθόνης
το πλήθος μπορεί να σκοτώσει ότι είναι αδύναμο
ή έτοιμο να ζήσει στο φως
Όμως τα ποτάμια του έρωτα που θα συναντήσεις  στο δρόμο
να ξέρεις είναι πάντα κόκκινα απ’ το αίμα των αθώων
μα αν θέλεις να ζήσεις την αλήθεια
θα κολυμπήσεις σε ορμητικά νερά
σε βρώμικα νερά και στα παγωμένα νερά του Αχέροντα
δεν αγοράζεται η αθανασία με ένα κερί
Άκου την φωνή ενός κόσμου που χάνεται
στο γυμνό του καθρέφτη
μήπως είναι η δική σου ζωή που χάνεται
μέσα σε πόρτες και παράθυρα της συνήθειας
και σε λίγο δεν θα έχεις ούτε σώμα για έρωτα
ούτε ψυχή να χαρίσεις στο φως
κοίταξε πιο πέρα υπάρχει δρόμος
μα πρέπει να γνωρίζεις τώρα πως ο δρόμος
είναι η φωτιά της αγάπης

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)