Ατέλειωτες Ανατολές-Σάκης Αθανασιάδης

 Ατέλειωτες Ανατολές

Λίγο πράσινο θα κλέβω
Με τα μάτια
Στο ποτάμι θα ψαρεύω μνήμες
Αρώματα απ’ το Πάικο θα μαζεύω
Θα ’χω στα χέρια μου
Ένα βοριά ελευθερίας
Με τον κούρο του Ευρωπού
Για σημαία-λαθραία
Θα απλώνω χρώματα στο δρόμο
Τα κρυμμένα στο φως
Κι όταν σε πόλεις έρημες
Θα φτάσω
Λίγα αρώματα απ’ τη γη μου
Θα μοιράσω και ιστορία

Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Μικρές απουσίες-Σάκης Αθανασιάδης

 Μικρές απουσίες

Περνάς τους τοίχους
βάζεις τις μάσκες σου σε στίχους
γυρνάς σε πλατείες
φωτογραφίζεις αυτοκίνητα
κι αναπνέεις απουσίες

Στο σπίτι αδειάζεις τα μάτια σου
στον υπολογιστή κι όλο γκρινιάζεις
μια δουλειά λες μοναχά πια δεν σου φτάνει
να αγοράσεις ένα όνειρο που άλλος το ζει

Φοβάσαι πάντα να μεγαλώσεις απ’ τον δρόμο
παιδί να μείνεις να πας και κόντρα με τον νόμο
φοβάσαι να με αγαπήσεις
το σώμα σου να το χαρίσεις και ψυχή
και να γεννήσεις θα φοβάσαι
ποτέ μην ξαναζήσεις σαν παιδί

Πετάς τις μέρες σαν αποτσίγαρα
μες το τασάκι με τις βέρες
είσαι ελεύθερη να τρέξεις
μα έχει και θάνατο η εφήμερη ζωή

Φοβάσαι πάντα
στα μάτια μου την θάλασσα την άγρια
φοβάσαι και τα παπούτσια μου στην σκόνη
γιατί έκανες τον φόβο εραστή

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω-Σάκης Αθανασιάδης

                            

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω

Είμαι αυτός που χτυπάει η βροχή

Το γυμνό του σώμα

Είμαι αυτός που φωνάζει τη θάλασσα

Να περάσει το δρόμο να σε βρει

Ποιος ακούει τα κύματα

Ποιος κάθεται τη νύχτα στο παράθυρο

Ποιος ξενυχτάει απόψε

Το χιόνι που σκεπάζει τις πόλεις

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω

Είμαι αυτός που σου λέει να διψάς

Για ένα φιλί το μικρό καλοκαίρι

Είμαι αυτός που ακούς να σου λέει

Είναι ωραίο το ταξίδι με το πλήθος

Μα είναι καλύτερα να μάθεις που πάει

Ποιος ακούει τις σφαίρες στο ποτάμι

Ποιος ακούει τον άνεμο που φωνάζει

Στα κόκκινα νερά

Φτηνά σώματα σαν άμμος

Που δεν θέλεις ή δεν μπορείς να τα δεις

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Σαν να κοιμότανε το φως- Σάκης Αθανασιάδης

Σαν να κοιμότανε το φως

Το μπλε κολυμπούσε στα μάτια
Τον αγκάλιαζε σαν μητέρα
Καθώς άκουγε τις φωνές των γλάρων
Που μιλούσαν για ταξίδια
Έπινε με τα μάτια θάλασσα
Με το σώμα ήλιο
Κι έψαχνε χρώματα στην αμμουδιά
Να ντύσει την πατρίδα
Όταν κοιμήθηκε το φως
Άναψε ένα σπίρτο
Λιώνοντας το σκοτάδι
Ο άνεμος άρχιζε να μυρίζει
Ελευθερία
Καθώς κοίταζε τα φώτα ενός φάρου
Να παίζουν με τα αστέρια

Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-Σάκης Αθανασιάδης

Το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων

Φανατικοί πολεμιστές

Στο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων

Φρεσκοντυμένοι με σκοτάδι

Να πολεμάνε με το φως

Μαύροι απ’ το αίμα των αθώων

Αίμα που τρέχει στο ποτάμι των ηρώων

Που λούζονται οι αθάνατοι θεοί

Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι η πείνα της πατρίδας για ψωμί

Είναι οι πέτρες που πετάνε οι αστοί

Στο άρρωστο κορμί της

Να ηδονίζονται στο πόνο της αθανασίας

Φανατικοί πολεμιστές

Στο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων

Να πολεμάνε με το φως 

 Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι σκοτάδι τυλιγμένο με χρυσάφι

Μια απάτη που τελειώνει πριν αρχίσει η ζωή

Που οι αστοί ονόμασα δημιουργία

Κάθε Μεγάλη Παρασκευή

Μεγαλώνει η στάχτη στη ψυχή

Κι αυτή η στάχτη μένει εκεί

Για μέρες, για μήνες για χρόνια, για μια ζωή

Βουνό που κρύβει τον ήλιο να μη γελάω, να φοβάμαι

Γιατί ο φόβος τρέφει το μίσος

Και πρέπει να μισώ κάθε τι διαφορετικό

Για να υπάρχω στη σιωπή των αθώων

Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι η άνοιξη που κλαίει

Κάθε άρνηση είναι ο θάνατός σου λέει

Στο κοπάδι αν δεν μπεις πολεμιστής

Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι το άρμα των κομπάρσων

Το πλήθος των άσσων, των ειδικών

Των μαλακισμένων απλά στα λαϊκά παιδιών

Που φτύνουν τα μάτια της ιστορίας

Να μη βρεθεί η αλήθεια στο χώμα

Κι ελευθερώσει το φως

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015 

Ο πειρατής των ονείρων-Σάκης Αθανασιάδης

                 

Ο πειρατής των ονείρων

Χάλασα όλα μου τα παπούτσια

περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα

μέσα στον ήλιο μέσα στην βροχή

ρωτώντας τον άνεμο

αν διψάς για ένα φιλί μου

Την πρώτη φορά που σε είδα στο όνειρο

ήσουν γυμνή και μάλωνες με τα κύματα

έτρεξα βιαστικά να σε αγκαλιάσω

μα τα μάτια σου φώναζαν πως πρέπει να φύγω

Είναι πολύ αργά να περπατήσουμε στην θάλασσα

σε λίγο ξημερώνει και τελειώνει το όνειρο

την άλλη φορά θα σου παραδοθώ

το αίμα σου να μην κρυώσει ποτέ, έλεγες

Αμέτρητες νύχτες έτρεχα μακριά απ’ το σώμα

και περίμενα σε άγνωστες θάλασσες να φανείς

να σε αρπάξω σαν πειρατής μα ποτέ σου δεν ήρθες

όμως θυμάμαι μια φορά ένα αστέρι που έπεσε

το έντονο φως του μου έκαψε τα μάτια

πονούσε η ψυχή μου για μέρες στην δουλειά

Χάλασα όλα μου τα παπούτσια

περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα

παράτησα τις πόλεις ταξίδεψα στα χωριά

μέσα στην άνοιξη να σε συναντήσω

Ιδρωμένος ξυπνούσα το πρωί

κι αυτό που θυμόμουν κάθε φορά που ξυπνούσα

είναι πως σε έβλεπα γυμνή μέσα στο χιόνι

να τρέχεις μακριά να μην σε φτάσω

Μα τώρα που οι νόμοι κλειδώνουν τις πόλεις

αγόρασα καινούργια παπούτσια

να τρέχω μακριά απ’ τους χειμώνες

το αίμα μου να μην κρυώσει ποτέ

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια -Σάκης Αθανασιάδης

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια                 

Μεγάλωσα ένα μικρό παιδί

Μα άντρα το συνάντησα στο δρόμο

Είχε την κιθάρα του στον ώμο

Ένοιωσα τα μάτια μου υγρά

Ποτέ δεν το περίμενα πως θα ’ρθει μια στιγμή

Πατέρας πως θα γίνω μοιάζει ψέμα

Τις μέρες μου θα χόρταινα με παιδικές τροφή

Θα άρχισα να μοιράζομαι το αίμα

Μα έτσι βρίσκει τρόπο η ζωή

Φωτιά να μεγαλώνουνε τα μάτια

Την πέτρα αν χτυπάς να πληγωθεί

Να τρέχει αίμα από αυτή μες τα κομμάτια

Μεγάλωσε κι άντρας το παιδί

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια

Τις πόλεις τις σιχάθηκα γεράσανε πολύ

Σκυφτές να προσκυνούν από συνήθεια

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

                          

 

Ένα φιλί να φτύσεις-Σάκης Αθανασιάδης

                              

        Ένα φιλί να φτύσεις

Σε είδα να γελάς σε είδα και να κλαις

Σε άκουσα να λες δεν βλέπω φως

Σε είδα να πετάς τα μάτια μου σε τοίχο

Μα άκουγα τον ήχο της αγάπης

Τα βράδια δεν κοιμόμουνα το δρόμο απλά κοιτούσα

Μήπως φανείς μέσα στο φως

Φωτιά είχε το σώμα μου φωτιά και η ψυχή μου

Είχε χαλάσει τον αέρα ο καπνός

Πήγαινα μόνο στη δουλειά μα γύριζα χαμένος

Είχα αρρωστήσει απ’ τον έρωτα βαριά

Άλλαξα τις συνήθειες μου στο αλκοόλ παγιδευμένος

Σε λίγους μήνες έμεινα σκιά

Έτσι περνούσε ο καιρός ώσπου ήρθες μια Δευτέρα

Θα παντρευτώ μου είπες ξαφνικά

Ότι περάσαμε μαζί ήταν πολύ ωραίo

Το μέλλον όμως πάει μακριά

Έτσι απλά συνήθισα της μοναξιάς τα χέρια

Που με κρατήσανε μακριά σου ευτυχώς

Γέμισα τις σελίδες μου με όμορφα αστέρια

Η άνοιξη να φτάσει προσεχώς

Μα η ζωή κατάφερε πάλι να με μπερδέψει

Όταν σε είδα από μπροστά μου να περνάς

Σχεδόν δεν σε αναγνώρισα ο χρόνος σε είχε σπάσει

Σε ζάλισε το μέλλον που πατάς

Σε είδα να γελάς σε είδα και να κλαις

Σε άκουσα να λες τι άγρια η στροφή

Σε είδα να ζητάς ένα φιλί να φτύσεις

Τώρα πια θα κατάλαβες τι είναι να πονάς

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Ο Έλληνας ξένος-Σάκης Αθανασιάδης

         Ο Έλληνας ξένος

Ψεύτικα χαμόγελα και καλημέρες

Στο ασανσέρ για τη δουλειά κάθε πρωί

Απ’ την αγκαλιά σου ξανά στις άδειες μέρες

Ξανά σε αυτό τίποτα που μοιάζει με ζωή

Πέρασε η Δευτέρα  πάλι με φοβέρες

Πάλι με απουσία του ήλιου το πρωί

Γι’ αυτό ότι χτυπάει του δίνω κι άλλες σφαίρες

Μήπως το κουράσω κι έτσι εκτονωθεί

Πέρασαν οι μέρες λάσπες και φοβέρες

Μα η αφωνία δεν είναι η διαδρομή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Έκλεισα την πόρτα και είχα ήδη χάσει

Όλα τα λεφτά μου σε φόρους στη στιγμή

Κι έμεινα μονάχα ο Έλληνας ο ξένος

Σε μια ταινία που έχει διακοπή

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο άγνωστο νησί

Μόνο η αγάπη είναι αυτό το χάπι

Που γεννάει τα όνειρα σε μια μόνο στιγμή

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

       Τα Χέρια των Αγγέλων

Σύνθεση-Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης        

                                                   στη Μαρία

Αν τα παπούτσια σου ο χρόνος έχει πάρει

Τα μάτια κλείνω να σου ψάξω θάλασσα

Να αρπάξω απ’ τον αφρό της λίγα κύματα

Καινούρια εκεί μήπως και βρω μηνύματα

Τα χέρια απλώνεις για να βρεις στηρίγματα

Μα ο αέρας την αγάπη έχει πάρει

Στις προσευχές κουράστηκαν τα βήματα

Και στο μυαλό σου φύτρωσε σιωπής σκοτάδι

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι σε αγαπώ

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι ψέμα

Γιατί εσύ νομίζουν είσαι άστοχο υλικό

Και πίνεις μόνο της αγάπης το αίμα

Γιατί γελάω όταν σου λένε σε αγαπώ

Γελάω όταν το μέλλον βλέπουν τέρμα

Γιατί το εφήμερο απ’ το αιώνιο έχει ανάμεσα θεό

Και εσύ γνωρίσεις των αγγέλων σου τα χέρια

Το μόνο που ήξερες ήταν να αγαπάς

Να ψάχνεις φως στα μάτια τα μεγάλα

Μα κόλλησαν οι μέρες σου κι αργά μιλάς

Στα βήματα που ακούγονται στη σκάλα

Χάνεις την μπάλα και ψάχνεις τη σκάλα

Ψηλά να ανέβεις να ρωτήσεις το θεό

Που σταματάει η τιμωρία  που πέφτει αργία

Μα αυτός σου ρίχνει μόνο κεραυνό

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι σε αγαπώ

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι ψέμα

Γιατί εσύ νομίζουν είσαι άστοχο υλικό

Και πίνεις μόνο της αγάπης το αίμα

Γιατί γελάω όταν σου λένε σε αγαπώ

Γελάω όταν το μέλλον βλέπουν τέρμα

Γιατί το εφήμερο απ’ το αιώνιο έχει ανάμεσα θεό

Και εσύ γνωρίσεις των αγγέλων σου τα χέρια

Γιατί γελάνε όταν λες στον ήλιο θα καώ

Σε κοροϊδεύουν όταν πέφτεις στη βελόνα
Γιατί γελάνε  σαν το φάρμακο το βλέπεις για εχθρό
Αφού αιχμάλωτη σε έχουνε τα χρόνια