Ματωμένο φεγγάρι-Σάκης Αθανασιάδης

Ματωμένο φεγγάρι

Σβήνω το φως και περιμένω

Το ματωμένο το φεγγάρι να φανεί

Κουράστηκα γυμνός να κατεβαίνω

Μέσα στο τούνελ για να σκάψω τη ψυχή

Πόσες πατρίδες έχει ο θάνατος

Πόσες πατρίδες έχει η ζωή

Αγάπα με ουρανέ σου λέω

Μήπως κερδίσω απ’ το τέλος μια αρχή

Πόσες παγίδες κρύβει το φεγγάρι

Που ματωμένο απ’ τα μάτια σου θα βγει

Αγάπα με ουρανέ σου λέω

Μήπως κερδίσω απ’ το τέλος μια αρχή

Ψάχνω το φως να δραπετεύω

Από το σώμα μου την άθλια φυλακή

Πόσες παγίδες έχει ο θάνατος

Πόσες παγίδες έχει η ζωή

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό σου- Σάκης Αθανασιάδης

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Κράτα με όσο μπορείς στο φως να σε κοιτάζω γυμνή

Για μια φορά να ζήσω τη μεγάλη εκδρομή

Μακριά από εδώ ψηλά στα βουνά

Ή σε ένα νησί που ο άνεμος μιλά

Κράτα όσο μπορείς στο φως να είμαι ο εαυτός  μου

Καθρέπτης που δεν σπάει στη μέση το όνειρό μου

Θέλω να με κοιτάς να μεγαλώνω τη ψυχή

Να πέφτω να σηκώνομαι να μη φοβάμαι το κακό πως θα ’ρθεί

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Κι έτσι έμαθα να υποφέρω με λεπίδες ελπίδες

Θα ήταν ωραία όμως να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Θα ήταν ωραία να άνθιζε μέσα στη κρίση η ψυχή

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Μέσα στο στίχο να ακούς που αναπνέω

Θα ήταν ωραία όμως να ήμουν ο ήχος δικό  σου

Θα ήταν ωραία να έβαζες εσύ τη μουσική

Όταν τα μάτια μου είναι κλειστά

Να μου μιλάς για το δρόμο που βλέπεις

Θα ήταν ωραία να με αγκάλιαζες τα κρύα πρωινά

Μετά να πετούσες στο κορμί μου φωτιά

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Έτσι έμαθα να υποφέρω με λεπίδες ελπίδες

Μα τις φωνές τις αντέχω τη σιωπή μου την είδες

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Θα ήταν ωραία να άνθιζε μέσα στη κρίση μια καρδιά

 Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές-Σάκης Αθανασιάδης

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

Το μαχαίρι μου είπες, το μαχαίρι που τρυπάει το σύννεφο

Θα πρέπει να το ψάξεις στη σκόνη των δρόμων

Το καθαρό του το νερό που σπάει τα δόντια των νόμων

Θα πρέπει να το πιεις για να αλλάξεις

Τη ψυχή σου μου είπες, τη ψυχή σου που πηγαίνει στο σύννεφο

Θα πρέπει να την φτιάξεις με φωτιές

Στον άνεμο να αντέχει να καίει τις κραυγές

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

Από τότε γυρίζω στους δρόμους

Σημαδεύω τα σύννεφα και πετώ τη φωνή μου

Σημαδεύω τον εαυτό μου μα φοβάμαι να παραιτηθώ

Γιατί το όνειρο φωνάζει: Έλα πιάσε με, είμαι εδώ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

Και ελπίζω πως θα βρω το μαχαίρι να τρυπήσω το σύννεφο

Το καθαρό του το νερό να μου φέρει πίσω τη ψυχή

Που φεύγει λίγο- λίγο απ’ το κορμί μου

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ-Σάκης Αθανασιάδης

                                

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό

Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα

Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα

Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ

Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο

Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη

Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα

Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές

Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα

Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά

Η αγάπη αύριο δίχως τέλος

Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος

Πονάει πιο πολύ αν φύγει

Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος

Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα

Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα

Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα

Ψάχνω να βρω ένα θεό

Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Βασίλισσα της βροχής-Σάκης Αθανασιάδης

                                

    Βασίλισσα της βροχής

Σφαίρα στην ειρήνη ο έρωτας

Μια τουφεκιά αρκετή η φωτιά του να ανάψει

Για να μην χτυπηθείς τα παράθυρα κλείσε

Δουλειά στο γραφείο, λεφτά, την ρουτίνα μη χάσεις

Αφού εγώ δεν έχω κλέψει τα δώρα των μάγων

Κι έχω μαζί μου μονάχα όνειρα μικρά που διψάνε

Τι θέλω από εσένα τι ζητάω μη ρωτήσεις

Δεν ξέρω αλήθεια τι να σου απαντήσω

Μα αν την ψυχή σου ελεύθερη αφήσεις

Θα ακούσεις μια φωνή δυνατά που ρωτάει

Πως μεγαλώνουν τα μάτια στον δρόμο

Γιατί συνέχεια γκρινιάζεις το κορμί μου πονάει

Και τίποτα δεν θα έχεις να της πεις

Θα μοιάζεις με βασίλισσα της βροχής

Μα αυτή θα ρωτάει…

Τα πόδια μου βαριά ανάμεσα στο πλήθος

Πλησιάζουν μια σκιά που θέλει να με φάει

Κρύψου καλά από τον εαυτό σου

Γιατί ακόμα δεν σε φίλησα κι αιμορραγώ

Μα τώρα πρέπει να κρυφτώ κι εγώ

Γιατί το αίμα τέλειωσε με αυτούς τους λίγους στίχους

Εγώ δεν φταίω γι’ αυτό

Μάλλον θα φταίνε οι ποιητές

Που δεν κατάφεραν να σπάσουνε τους τοίχους

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)