Η πεταλούδα της άμμου
Κάποτε έρχεται στα μάτια μου η μπόρα
Σαν να ήταν τώρα που ο άνεμος φυσά
Πόρτα που έκλεισε να σβήσει το φεγγάρι
Τους άσπρους τοίχους η αγάπη να κοιτά
Έτσι συνήθισα να ζω μες το σκοτάδι
Με ένα τσιγάρο να ανάβω την καρδιά
Από την άμμο να ζητάω καλοκαίρι
Δεν είσαι εδώ δεν είσαι όμως μακριά
Από το τίποτα ο δρόμος είναι κάτι
Έχει τα λόγια για να γράφω μουσική
Μια θάλασσα κάπου θα περιμένει
Που έχει μάθει να αγαπά
Ανοίγουν πόρτες άνοιξη περνάει
Τρέχει στο δάσος που διψάει για αγκαλιά
Μα εγώ στην άμμο ζωγραφίζω το φεγγάρι
Το πρώτο κύμα να το πάρει στα ανοιχτά
Πάλι περπάτησα να βρω το μονοπάτι
Στους άγριους δρόμους με τα μάτια χαμηλά
Από το τίποτα ο δρόμος είναι κάτι
Κάπου σε πάει και ξεχνάς καμιά φορά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου