Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

Υπάρχουν θάλασσες που δεν έκαψε η φωτιά-Σάκης Αθανασιάδης



                

Υπάρχουν θάλασσες που δεν έκαψε η φωτιά
                                                    
Παγωμένα μάτια, σκόνη, ποτά
Κοίταξε αυτόν τον κόσμο καλά δεν σου μοιάζει
Πάρε μια ανάσα στα βαθιά
Κοίταξε τον κόσμο καλά με κοπάδι μοιάζει

Γνώρισε τα μάτια της αγάπης το σώμα του έρωτα
Σώσε μια μέρα ακόμα απ’ το χώμα
Σώσε μια μέρα απ’ τους διαφημιστές και τα αντίγραφα
Μην γίνεις οπαδός στην τέχνη της απάτης

Δεν έχω τίποτε άλλο να σου πω                               
Τώρα που φεύγεις μακριά μικρό μου αγόρι
Κράτα το φως καθαρό
Κι αυτό μονάχα φτάνει για τον δρόμο
Υπάρχουν θάλασσες που δεν έκαψε η φωτιά
Δεν έχεις λόγο να φοβάσαι

Κοίταξε τον κόσμο που τρέχει μπροστά
Πήγαινε σιγά στις στροφές υπάρχουν παγίδες
Παιδιά με ηλεκτρονικά μάτια
Έχουν κάψει εκεί τα μυαλά τους

Περπάτησε από μένα μακριά
Βάλε φωτιά στα παγωμένα μου μάτια
Μύρισε ξανά το βρεγμένο χώμα στο χωριό
Κλέψε λίγο άνεμο απ’ την Μακεδονία

Τώρα που φεύγεις μακριά
Καμιά φορά να θυμάσαι
Υπάρχουν θάλασσες
Που δεν έκαψε η φωτιά
Δεν έχεις λόγο να φοβάσαι

Σώσε μια μέρα ακόμα απ’ το χώμα
Σώσε τα μάτια σου με έρωτα
Κράτα το φως καθαρό
Όπου θα είσαι εσύ θα είμαι κι εγώ
Η άνοιξη υπάρχει ακόμα

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή-Σάκης Αθανασιάδης


Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή

Αυτή η άνοιξη δεν λέει να φύγει
Αυτή η άνοιξη με βγάζει μισό
Αυτή η άνοιξη με ρίχνει στο χώμα
Μα μου σκοτώνει κι αυτά που μισώ

Αυτή η άνοιξη ζητάει να πάρει
Ένα χαμόγελο από χείλη ξερά
Αυτή η άνοιξη την θάλασσα φέρνει
Να ταξιδέψω από εμένα μακριά

Κάπου μπορεί να γεννιέται το λάθος
Που η αγάπη να ευλογεί
Κάπου μπορεί να υπάρχει το δάσος
Που να μοιράζει δροσιά στην ψυχή

Χτυπάει αέρας με μανία το σώμα
Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή
Βάζει φωτιά ρίχνει το φράχτη
Μήπως περάσω και τρέξω σε αυτή

Θα αναζητήσω στους δρόμους τη λύση
Κάπου μπορεί να υπάρχει πηγή
Που το νερό της αγάπης θα καίει
Κι αυτό το λάθος να ευλογεί

Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

Μη με κατηγορείς που δεν έγινα δρόμος-Σάκης Αθανασιαδης


Μη με κατηγορείς που δεν έγινα δρόμος

Ποτέ δεν σου ζήτησα τον κόσμο να αλλάξεις
Ποτέ δεν σου ζήτησα να αλλάξεις κι εσύ
Το ξέρω μεγάλωσα μα θέλω πολύ
Στα μάτια μου να έχω τη θάλασσα

Μη με κατηγορείς που δεν έγινα δρόμος
Να περάσεις τη θάλασσα να φτιάξεις φωλιά
Μη με κατηγορείς που δεν έγινα σπίτι
Να αφήσεις στους τοίχους χιλιάδες φιλιά
  
Αν θέλεις για κοίτα τον καθρέπτη σου τώρα
Πες μου τι βλέπεις στο άδειο νησί
Μετά το σκοτάδι στην κατηφόρα
Θα περιμένουν σκυλιά στη στροφή

Εσύ αποφάσισες που ο δρόμος τελειώνει
Εγώ σου κανόνισα την επιστροφή
Ποτέ δεν σου είπα να αλλάξεις τον κόσμο
Ποτέ δεν σου είπα να αλλάξεις ζωή

Αν θέλεις για κοίτα τον καθρέπτη σου τώρα
Πες μου τα μάτια σου άμα βγάζουν φωνή
Μετά το ταξίδι στον άγριο χειμώνα
Κέρδισες τίποτα που να έχει ψυχή;