Μια ελεύθερη φυλακή -Σάκης Αθανασιάδης

 

              

  Μια ελεύθερη φυλακή

Καθαρό φως μόλις φύγει ο καπνός
άνοιξη θα ανοίξει τις πόρτες
θα γυρίσουν ξανά χελιδόνια αγκαλιά
μεγάλα μάτια χρώματα φωτιά
δεν θα είμαι πια η σκιά του καθρέπτη

Θα ακούω στο φως του ανέμου φιλιά
ένας ήλιος μεγάλος θα έρθει
να με πάει μακριά στο δικό σου νησί
την δική σου αγκαλιά
η ψυχή να μην πέφτει

Μα ότι κι αν πω δεν μπορώ να κρυφτώ
έχω χαθεί σε αριθμούς και σε πόρτες
μέρες μικρές σφαίρες πολλές
απαγορεύουν τα φιλιά οι οθόνες

Καθαρό φως μόλις φύγει ο καπνός
χωρίς μάσκα θα βγω
ζαλισμένος στους δρόμους
δεν θα είμαι μια ελεύθερη φυλακή
δεν θα είμαι η σκιά του καθρέπτη     

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια -Σάκης Αθανασιάδης

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια                 

Μεγάλωσα ένα μικρό παιδί

Μα άντρα το συνάντησα στο δρόμο

Είχε την κιθάρα του στον ώμο

Ένοιωσα τα μάτια μου υγρά

Ποτέ δεν το περίμενα πως θα ’ρθει μια στιγμή

Πατέρας πως θα γίνω μοιάζει ψέμα

Τις μέρες μου θα χόρταινα με παιδικές τροφή

Θα άρχισα να μοιράζομαι το αίμα

Μα έτσι βρίσκει τρόπο η ζωή

Φωτιά να μεγαλώνουνε τα μάτια

Την πέτρα αν χτυπάς να πληγωθεί

Να τρέχει αίμα από αυτή μες τα κομμάτια

Μεγάλωσε κι άντρας το παιδί

Μεγάλωσα κι εγώ στα παραμύθια

Τις πόλεις τις σιχάθηκα γεράσανε πολύ

Σκυφτές να προσκυνούν από συνήθεια

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

                          

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ-Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΟΣ

Μια μάσκα κάθεται στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη -Σάκης Αθανασιάδης

                   

Μια  μάσκα κάθεται στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη

Κάτω απ’ το  μαξιλάρι μου

κρύβω το ποτάμι

που τραγουδάει την σιωπή μου

κρύβω τον άνεμο, την βροχή

κι ότι δεν μπορεί να πουλήσει

όσο- όσο το παρελθόν του

γιατί εδώ στον λαβύρινθο της επανάληψης

δύσκολα αναπνέω τα χρώματα

και φοβάμαι μην μολυνθούν τα μάτια μου

από γυάλινους υπεράνθρωπους

που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν

και κατασκευάζουν θεούς

δίνοντας όπλα στους φτωχούς να τους σκοτώσουν

Κάτω απ’ το  μαξιλάρι μου

κρύβω τους κρεμασμένους

στα βαγόνια μετανάστες

γιατί κανείς δεν θέλει να τους βλέπει

τα πληγωμένα χέρια τους

που κλέβουν ήλιο απ’ το Πολύκαστρο

και ψάχνουν τον παράδεισο

στα εργοστάσια της Γερμανίας

Αλλά κι εσένα κρύβω που δεν άφησες

τη  θάλασσα να μιλήσει με τα μάτια μου

κι άργησε να τραγουδήσει

το ποτάμι την σιωπή μου

Θα μεγάλωσες πολύ  

που δεν θέλεις πια να αλλάξεις τον κόσμο

ή ίσως έχεις μολυνθεί

από τους γυάλινους υπεράνθρωπους

που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν

εκτός από σπίτια κι αυτοκίνητα

και το μόνο που μπορείς να δεις σήμερα είναι

μια  μάσκα που κάθεται στο σαλόνι σου

και περιμένει την άνοιξη

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

 

Χωρίς άδεια εξόδου- Σάκης Αθανασιάδης

     Χωρίς άδεια εξόδου

 

Αν υπάρχει ένας άγγελος μέσα μου

που καίει το αίμα και με φωνάζει πέτα ψηλά

για πρώτη φορά αυτό θα σας πω

υπάρχει κι ένας δαίμονας στο σώμα μου

παγωμένος σαν πέτρα που θέλει να με φάει

και με φωνάζει όλα είναι χαμένα

Γιατί εδώ δεν έρχεται η ανάσταση

είναι η ελευθερία που ξεκλειδώνει τις πόρτες

και φεύγει ντροπιασμένη

εδώ δεν είναι θάνατος η σιωπή

είναι οι ζαλισμένοι πολεμιστές της αγάπης

παραδομένοι στο φτηνό κρασί

που φωνάζουν τον θεό τους να φέρει τα όπλα

Τι να σας πω είναι η γιορτή του φόβου χρόνια τώρα

που έχει σβήσει απ’ την πατρίδα μου το φως;

είναι ο κόσμος που έχει για δάσκαλο

και για γιατρό την τηλεόραση

και με αφήνει ξυπόλυτο με ένα φακό

να ψάχνω το ποτάμι της αθανασίας;

Άγνωστα χρόνια και φοβάμαι

πως θα χαθώ για πάντα σαν τους σκλάβους μες τη νύχτα

απ’ την άνοιξη της φυλακής θα γίνω σκόνη

και το φεγγάρι θα κοιτάζω σε άδειους δρόμους

τους ποιητές θα κοιτάζω χωρίς ντροπή να το αδειάσουν από φως

Τι να σας πω φοβάμαι χρόνια τώρα

τα θαύματα που αγοράζονται με νομίσματα

τις κραυγές των αγέλαστων μισθοφόρων

αλλά ελπίζω πως κάποια στιγμή αυτό που δεν θα αγοράζεται

θα ονομάζεται αθάνατο φως 

γι’ αυτό περπατάω με ένα φακό στο σκοτάδι

χωρίς άδεια εξόδου, μακριά από μισθοφόρους

ψάχνοντας το δικό μου ποτάμι

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

 

Φωτιά στο μπαλκόνι-Σάκης Αθανασιάδης

          

 Φωτιά στο μπαλκόνι

 Προφήτες λέγαν θα αρρωστήσουνε τα σύννεφα

κίτρινη θα ’ρθει η βροχή και θα καώ

μα εσύ πετούσες την αγάπη μου στα κύματα

για μια καριέρα και με άφηνες μισό

 

Φωτιά στο μπαλκόνι  στέλνω  σήματα

αφήνω λέξεις που μυρίζουνε καπνό

εκεί που είσαι να προσέχεις τα άγρια κύματα

τις άδειες μέρες μην σε ρίξουν στον γκρεμό

 

Το μονοπάτι να περάσω απ’ τα σύνορα

ποτέ μου μόνος δεν νομίζω πως θα βρω

φυλακισμένος σε ιούς και σε συστήματα

χωρίς αγάπη το παράθυρο κλειστό

 

Στρατιώτες τρέχαν για να λύσουν τα προβλήματα

πυροβολούσαν κάθε όνειρο μικρό

φυλακισμένος σε οθόνες και συνθήματα

που μου περνάνε κι άλλο φόβο στο μυαλό

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Ένα γαρύφαλλο στο μπαλόνι-Σάκης Αθανασιάδης

 Ένα γαρύφαλλο στο μπαλόνι

Κάποτε έλεγα

θα ζωγραφίζεις την θάλασσα πεινασμένη από φως

στον καθρέπτη θα βλέπεις τις μέρες που χάθηκαν

κυνηγώντας λεφτά θα μολύνεις τα όνειρα

μα γελούσαν τα μάτια σου

την άνοιξη κοίταζαν να περνάει τα παράθυρα

μα δεν την έβλεπαν λερωμένη από τις μηχανές

Σήμερα θα κοιτάς

το ανθισμένο γαρύφαλλο στο μπαλκόνι

θα μιλάς δυνατά στα λίγα του δρόμου αυτοκίνητα

στα δωμάτια σαν αράχνη θα τρέχεις

αποκλεισμένη μέσα στο λίγο φως, στον λαβύρινθο του ονείρου

όμως το λίγο φως είναι ο αόρατος εχθρός μας

Κάποτε έλεγα

θα τρυπήσω ένα σύννεφο

να πλυθεί ξανά η ψυχή μου να αντέχει

μολυσμένες φωνές, χαλασμένα μάτια

μα απαντούσες πως σήμερα

εργοστάσια φτιάχνουνε χιόνι

και σε λίγο θα αγοράζουμε καλοκαίρι

τα χρήματα μόνο αυτά το μπορούν

Σήμερα θα μιλάς

στον καθρέφτη για τον ήλιο στο όνειρο

θα γυρίζεις τον δρόμο στην θάλασσα

το κορμί θα πονάει κλειδωμένο στους τοίχους

σήμερα που τα ρολόγια δεν μετράνε τον χρόνο

ίσως να καταλάβεις, χωρίς αγάπη

χωρίς τους στίχους των ποιητών

στο λίγο φως ο αόρατος εχθρός θα μεγαλώνει μέσα σου
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

17 Νοέμβρη-Το αίμα της Δημοκρατίας

 Το αίμα της Δημοκρατίας

Τώρα που κοιμήθηκαν οι φωνές

Θα βγω απ΄ τη φυλακή των λέξεων

Με γραμμένα συνθήματα στο σώμα 

Ντυμένος στις εκπτώσεις των Μ.Μ.Ε. Επανάσταση.

Κουρασμένος απ΄ τις νύχτες του καιρού

Θα βοηθήσω  τους παρατημένους στη σκόνη

Της ανάγκης αστυνόμους να καθαρίσουν την Πλατεία

Απ΄ το αίμα της Δημοκρατίας.

Στο πλήθος θα χαθώ

Ακολουθώντας βιαστικά βήματα

Στον κίτρινο αέρα των δακρυγόνων.

Τώρα...  που η πόλη ντυμένη στα κόκκινα

Παρατημένη εταίρα στην χώρα του Περικλή

Ξυπνά απ' τη λήθη τους ποιητές

Ζητιανεύει  όνειρα

Να κολλήσει στα άδεια μάτια των παιδιών.

Τώρα... που ακούγονται καθαρά οι κραυγές

θα βγω απ΄ τη φυλακή των λέξεων

Γλιστρώντας στο ζεστό κόκκινο αίμα της Δημοκρατίας.

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Τα μάτια ενός αόρατου ανθρώπου-Σάκης Αθανασιάδης

              

Τα μάτια ενός αόρατου ανθρώπου

Ποιος θα περάσει την αγάπη απ’ την πόρτα

ποιος θα μου φέρει τον ήλιο με φιλί

αστυνόμοι μαζεύουν μοναξιά σαν τα χόρτα

πέρα απ’ τον φόβο υπάρχει και ζωή

 

Μη λες πως φοβάσαι τις ερωτήσεις

μη λες θα με δεις ξανά στον υπολογιστή

το σώμα κοιμάται μπροστά στην οθόνη

σε λίγο μαζί και η ψυχή

 

Σας βλέπω τόσα χρόνια μα δεν με βλέπετε

γιατί ζητάω για τα λάθη σας συγνώμη

όμορφα όνειρα στο κρύο καίγονται

μόλις μιλήσουν για τον έρωτα οι νόμοι

 

Μιλάει για μένα η βροχή: Απόψε όλα άλλαχτα

κλείσε μια νύχτα τον υπολογιστή

η φυλακή της ψυχής σου το ξέρεις ανοίγει

μόλις τα μάτια μιλήσουν με φωνή

 

Έλα απόψε στης αγάπης τον δρόμο

να παρατήσεις τον φόβο σου στο πάτωμα γυμνή

αστυνόμοι μαζεύουν μοναξιά σαν τα χόρτα

τα μάτια ενός αόρατου ανθρώπου είναι εκεί

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ ΣΟΥ (Acoustic Version 2020) – ARPEGGIOSMP

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ (ACOUSTIC VERSION 2020) - ARPEGGIOSMP

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Acoustic version 2020) - ARPEGGIOSMP

Ο φόβος των νικητών-Σάκης Αθανασιάδης

Ο φόβος των νικητών

Tον έρωτα αν ψάχνεις μέσα στη μοναξιά

Και νομίζεις στο φως του έχεις πάει

Και μετά ξεχνάς τη διαδρομή και δεν είσαι καλά

Το ταξίδι σου δεν έγινε ποτέ

Το δρόμο αν ψάχνεις να βρεις

Εκεί που τρέχει το κορμί να φτάσει

Η ζωή μαραίνεται και ο έρωτας και η αγάπη

Και το φιλί αρμυρό θα μοιάζει σαν να είναι δάκρυ

Τη θάλασσα κοίτα το σώμα της το κόκκινο

Στον ήλιο που δύει σαν ερωμένη να φλέγεται

Το χώμα απλά κοίτα το χώμα αυτό που πατάς

Αρώματα που μοιράζει όταν η άνοιξη το επισκέπτεται

Και μη κοιτάς τις πόλεις που λιώνουν τα χρώματα

Για να φτιάξουν κι άλλα όπλα μοναξιάς

Το φόβο των νικητών  μη ζήσεις

Αν πεις καλά είμαι εδώ στην ήσυχη ζωή

Και δεν πονάς όταν οι άλλοι κλαίνε

Θολά ποτάμια τα χρόνια θα σε φτάσουν

Στην έρημο θα σε παρασύρουν και θα διψάς

Το βουνό να κοιτάς το βουνό που γεννήθηκες

Κάτι θα βρεις από φως να μου φέρεις

Μια σταγόνα του ξέρεις μου φτάνει

Να πιστέψω κι εγώ στην ανάσταση

Σάκης Αθανασιάδης

  οι ανάσες των εραστών (2014)

 

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς-Σάκης Αθανασιάδης

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς

Μιλάς για αγάπη και απορείς

Όταν σου λέω πως με λέξεις θα τη χάνεις

Μιλάς για αγάπη μα μπορείς

Μες στον καθρέπτη σου μονάχα να την φτάνεις

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς

Η σιωπή είναι αγάπη και συγνώμη

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς

Μια αγκαλιά δεν χάρισες ακόμη

Στις χώρες του δρόμου

Οι αγάπες μου δεν έχουν

Πατρίδα το κορμί

Στις χώρες του δρόμου

Οι αγάπες μου δεν έχουν

Σημαία τον εαυτό τους

Το εγώ τους διαλύεται

Και γίνεται εσύ

Γιατί μιλάς για αγάπη

Αν δεν μπορείς

Μες τη φωτιά της

Την ψυχή σου να ζεσταίνεις

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς

Αφού δεν έμαθες ποτέ σου πως να χάνεις

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Οι Ανάσες Εραστών-Σάκης Αθανασιάδης

  Οι Ανάσες Εραστών

Μπροστά εγώ πίσω η βροχή

Κι ανάμεσα μια έρημος πατρίδα

Κράτα καλά  τρέχω πολύ

Μη πέσουμε στου δήθεν την παγίδα

Πως να διαβάζω τα σημάδια του καπνού

Τα μονοπάτια  μου γεμίσανε αλάτια

Με χνώτα ενός μικρού αστού θεού

Και με προφήτες που έχουν σκόνη για τα μάτια

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Σβήνω απ’ τον πίνακα τα λόγια των σοφών

Τόσοι πολλοί να μουρμουρίζουν λόγια ίδια

Φωτοτυπίες μες τη λάσπη των καιρών

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Μες το σκοτάδι μου ο κόσμος των γυμνών

Κανένας δεν ακούγεται να λέει λόγια ίδια

Φτιάχνω τον κόσμο με ανάσες εραστών

Με σκόνη λες καταδικάζει

Ο χρόνος το άχρηστο παρόν

Και εμένα τρώει  το μαράζι

Στη σκόνη του να είμαι απών
Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)