Τα χάρτινα σπίτια-Σάκης Αθανασιάδης

                 

     Τα χάρτινα σπίτια

Χειμώνιασε κι η νύχτα δεν περνάει

Τα δίχτυα της αγάπης είναι αόρατα

Η μνήμη σαν κουνούπι με τσιμπάει

Ταξίδια με φιλιά που έχουν ονόματα

Ανοίγω τα παράθυρα να τρέξουν

Τα ακίνητα ποτάμια ως το αίμα σου

Κοιτάζω τα καράβια που σαλπάρουν

Και φέρνω στο μυαλό μου κάθε ψέμα σου

Ελπίζω όταν βρεις το καλοκαίρι

Η θάλασσα στα μάτια σου να φαίνεται

Να κόψεις κάθε πρέπει με μαχαίρι

Η ψεύτικη ζωή να μην αντέχεται

Την σκόνη απ’ τα χρόνια να μην βλέπεις

Τα χάρτινα τα σπίτια σου που καίγονται

Σε άγνωστα λιμάνια να με ψάχνεις

Να καίω τα όνειρά μου όσα καίγονται

Ξημέρωσε κι ο δρόμος μεθυσμένος

Φωτοτυπίες ζωντανές με αυτοκίνητα

Για τώρα ο θεός είναι κλεισμένος

Από εταιρείες που τυπώνουν εικονίσματα

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Το δαχτυλίδι της ελευθερίας-Σάκης Αθανασιάδης

                         

Το δαχτυλίδι της ελευθερίας

Κάποτε θα κρατήσω ένα σύννεφο στα χέρια

Κάθε σταγόνα πάνω σου να πέφτει

Θα είμαι η καλημέρα στον καθρέπτη

Ο δρόμος στα μάτια σου να μεγαλώνει

Κάποτε θα γίνω η σκόνη στην καρδιά σου

Πίσω στην θάλασσα να τρέχεις Κυριακή

Κύμα στα κόκκινα νερά που μοιάζει με φωνή

Την ώρα που ο ήλιος δύει να σε έχω αγκαλιά

Ίσως να γίνουν πιο πράσινα τα μάτια σου

Στον χωματόδρομο κάτω απ’ το φεγγάρι

Γιατί η αγάπη επιστρέφει πάντοτε σαν σκόνη

Ξυπόλυτη και μόνη για να είναι αληθινή

Μα τώρα εδώ φοβάμαι τα χιλιόμετρα τα άγρια

Στα βουνά της ελευθερίας τα σκοτάδια

Τα χρώματα των θεατών που σε χειροκροτούν

Τα γυαλισμένα όπλα στα χέρια τους

Έτοιμα να χτυπήσουν όσους διαφωνούν

Φοβάμαι αυτούς που δίπλα σε σταυρούς μιλούν για δημοκρατία

Αυτούς που ετοιμάζουν πόλεμο για να κερδίσει η εταιρεία

Φοβάμαι αυτούς που σπάνε το φως και την θάλασσα σε κομμάτια

Το αιώνιο να πουληθεί σε τιμή ευκαιρίας σε παλάτια

Αν και το ξέρω πως είναι λάθος να φοβάμαι

Αυτούς που τον θάνατο κουβαλάνε στο αίμα

Γιατί οι κραυγές τους είναι δώρο για μένα

Να καταλάβω πως η μόνη αλήθεια είναι τα όνειρα

Να κρατηθώ καθαρός μες τα λασπόνερα

Κάποτε στα δικά μου παπούτσια

Θα βρεις ένα ποτάμι που τρέχει στην θάλασσα

Αυτό το ποτάμι είναι το αίμα, το αίμα μας

Αν θα φορέσεις το δακτυλίδι της ελευθερίας θα το θυμηθείς

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Κάθε χαμόγελο ξένο-Σάκης Αθανασιάδης

                          

       Κάθε χαμόγελο ξένο

Φώναζαν τα μεγάφωνα την νύχτα

Ο κύριος βουλευτής μεθαύριο θα μιλήσει

Να μαζευτούμε όλοι στην πλατεία

Είναι ο άνθρωπος που θα μας βοηθήσει

Και τρέχαν οι αγρότες ιδρωμένοι

Από νωρίς να πιάσουν πρώτη θέση

Να έχουν κάποιο μέσον τα παιδιά τους

Γιατί έτσι είναι ο κόσμος δεν αλλάζει

Φώναζαν κομματάρχες στην πλατεία

Ο βουλευτής μας έχει τώρα φτύσει

Θα βρούμε έναν άλλον ικανό

Την ψήφο μας να σεβαστεί

Και σίγουρα αυτός θα βοηθήσει

Μα τα δικά μου μάτια είχαν πάρει φωτιά

Καθώς μεγάλωνα στου δρόμου τον φόβο

Κι είπα θα φύγω μακριά από εδώ

Σε μια θάλασσα ανοιχτή να κολυμπήσω

Καλύτερα να κλάψω λίγες φορές

Να κάψω το μυαλό μου, να πεινάσω

Παρά να περιμένω κάθε μέρα μια αόρατη σφαίρα

Την βροχή να με φτύνει σαν νεκρό

Κανείς δεν μου είπε μείνε εδώ

Κανείς δεν με ρώτησε που θέλω να πάω

Κι έτσι ελεύθερος μέσα στο τρένο

Αγάπησα κάθε χαμόγελο ξένο

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Άκουσα η αγάπη -Σάκης Αθανασιάδης

               Άκουσα η αγάπη           

Άκουσα η αγάπη γρατζουνά τον αέρα πονά η ψυχή

Άκουσα η αγάπη αγγέλου έχει το βλέμμα

Κι αυτό το βλέμμα μπορεί να σου αλλάξει 

Σε μια στιγμή τη ζωή

Έμαθα η ανάγκη τα μάτια σου κάνει σαν πέτρα

Αυτό που πονά, το χτυπάς δυνατά

Έμαθα το σκοτάδι άλλοθι δίνει να αλλάζεις

Στον καθρέπτη να μη βλέπεις καλά

Άκουσα η αγάπη

Είναι μια έρημη πόλη

Μια στενή για να ζεις φυλακή

Άκουσα η αγάπη

Άμμος είναι και τέφρα

Μοναξιά για να βρεις στη ζωή

Άκουσα για αγάπη, γνώρισα την αγάπη

Και είμαι εδώ να σου πω

Πως μαζί της η ψυχή μου γελά 

Έμαθα η αγάπη μια χώρα είναι του αέρα

Που κρατά με τα χάδια τη ψυχή δροσερή

Άκουσα για αγάπη, γνώρισα την αγάπη

Και είμαι εδώ να σου πω

Πως μαζί της το κορμί μου ξυπνά

Σάκης Αθανασιάδης  
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

                

        

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές-Σάκης Αθανασιάδης

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές
 

Το μαχαίρι μου είπες, το μαχαίρι που τρυπάει το σύννεφο

Θα πρέπει να το ψάξεις στη σκόνη των δρόμων

Το καθαρό του το νερό που σπάει τα δόντια των νόμων

Θα πρέπει να το πιεις για να αλλάξεις

Τη ψυχή σου μου είπες, τη ψυχή σου που πηγαίνει στο σύννεφο

Θα πρέπει να την φτιάξεις με φωτιές

Στον άνεμο να αντέχει να καίει τις κραυγές

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

Από τότε γυρίζω στους δρόμους

Σημαδεύω τα σύννεφα και πετώ τη φωνή μου

Σημαδεύω τον εαυτό μου μα φοβάμαι να παραιτηθώ

Γιατί το όνειρο φωνάζει: Έλα πιάσε με, είμαι εδώ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές

Και ελπίζω πως θα βρω το μαχαίρι να τρυπήσω το σύννεφο

Το καθαρό του το νερό να μου φέρει πίσω τη ψυχή

Που φεύγει λίγο- λίγο απ’ το κορμί μου

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Πλατεία Λαού-Σάκης Αθανασιάδης

   Πλατεία Λαού
 

Εδώ που μένω εγώ

Περνάει το τρένο απ’ τα βουνά

Το κυνηγούν σκυλιά τις νύχτες

Εδώ που μένω εγώ

Γυναίκα λένε τη φωτιά

Μπόμπες ποτά τα μάτια της αλήθειες

Εδώ που μένω εγώ

Τι περιμένεις να σου πω

Οι ήρωες κοιμήθηκαν στις στάχτες του αιώνα

Εδώ που μένω εγώ

Μαθαίνω να μιλάω με σιωπή

Του Άρη η φωτιά δεν καίει στα σαλόνια 

Οι δρόμοι γέμισαν για την παρέλαση νωρίς

Με κινητά τηλέφωνα που συνοδεύανε παιδιά

Το μέλλον έψαχναν με μάτια κλειστά

Δήμαρχοι, ιερείς και κρατικοί και απορούσαν πως

Αρπάζει με φωτιά το αίμα

Αν πολεμάς για την ελευθερία

Εδώ που μένω εγώ

Περνάει μες τα μάτια η βροχή τα πλένει ή τα καίει

Με κυνηγάει η θάλασσα ο άνεμος μου φταίει

Εδώ που μένω εγώ

Ο Διάκος μες τα παγωμένα φώτα κλαίει

Για τις ψυχές που παραδόθηκαν στο αίμα

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)