 |
| Νικολαος Γύζης-Το φιλί της μάνας |
Άοπλος
Ζητούσες
πάλι να με δεις η πόλη σε είχε σπάσει
Μου
έστελνες μηνύματα: Καίγεται το κορμί μου
Ήταν
μεγάλο λάθος μου εσένα που έχω χάσει
Κανένας
δεν μου άφησε ποτέ λίγο ψυχή
Μάζεψα
τη βαλίτσα μου και βγήκα λίγο έξω
Μες τη
βροχή για να σταθώ μήπως τα παρατήσω
Μα το
κορμί μου έκαιγε κι ας ήτανε βρεγμένο
Ζητούσε
μόνο αγκαλιά μέσα της να κρυφτεί
Καθόμουν
και σκεφτόμουνα στο ατέλειωτο ταξίδι
Πάλι
στην πόλη την τρελή θα αρχίσω να υποφέρω
Πάλι το
λίγο σου φιλί διπλή δίψα θα φέρνει
Συχνά
κάτω απ’ το πάτωμα θα κρύβεται η ψυχή
Μια
φεύγεις μια έρχεσαι μια χύνεις το φαρμάκι
Μια λες
αιώνια με αγαπάς μα αλλάζεις στη στιγμή
Τον
εαυτό σου αγάπησες πολύ πάνω από μένα
Κι αυτόν
τον ερωτεύτηκες για πάντα στη ζωή
Μέσα
στις σκέψεις τις πολλές το κρύο είχε αρχίσει
Και το
ταξίδι έγινε μεγάλη αποτυχία
Δεν
άντεχα με τίποτα στην πόρτα σου να φτάσω
Άοπλος πάλι
στον ιστό αμέσως να πιαστώ
Σαν έφτασα
ως το σταθμό είπα γυρίζω πίσω
Σε μια
κρύα αγκαλιά τι έχω εγώ να δώσω
Όλα μου
τα υπάρχοντα στα χάρισα να ελπίζω
Απ’ τα
στιχάκια μου να βγεις να ελευθερωθώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου