Ένας
παλιάτσος στην πλατεία γελάει
Όπου ακούς δυνατά την σιωπή
είναι το αίμα της γης που γελάει
όταν για όπλα μιλούν οι σοφοί
κι ένας παλιάτσος για θυσία μιλάει
Όπου υπάρχει φτωχός πονάει η καρδιά
όταν η θάλασσα καίγεται το δάκρυ κυλάει
μη τραγουδάς σε πόλεις νεκρές
ένας παλιάτσος στην πλατεία γελάει
Ήρθε καιρός να βάλεις φωτιά
μες το μυαλό σου μια σπίθα αλήθεια
παπούτσια από δρόμους θα έχεις παλιά
που περπατάνε μονάχα την νύχτα
Όπου υπάρχει νερό ανθίζει η καρδιά
όπου υπάρχουν παιδιά τραγουδάνε αστέρια
κανένας δεν τρέχει να βάλει φωτιά
να κάψει τα μικρά καλοκαίρια
Ήρθε καιρός να βάλεις φωτιά
σε όνειρα χάρτινα της φυλακή σου
να κάψεις τα σκιάχτρα που είναι κοντά
πριν ξεχαστείς στην σιωπή σου
