Μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι
Ήταν παλιά ένας χειμώνας που ερωτεύτηκε
μια πεταλούδα και τον ύπνο του είχε χάσει
οι εποχές απλά τον κοροϊδεύανε
πως τους πιστούς έτσι θα χάσει
Τα βράδια έπινε γαλόνια με κρασί
μες το ποτήρι του χόρευε εκείνη
κι όλο ευχόταν ζαλισμένος το πρωί
φέτος το χιόνι στα βουνά μόνο να μείνει
Μη σταματάς να αγαπάς το επικίνδυνο
μη σταματάς να περπατάς ως το φεγγάρι
μάθε να ζεις για το αδύνατο
από τα ψεύτικα η αλήθεια να σε πάρει
Έτσι περνούσανε οι μέρες με βροχή
κι η πεταλούδα χόρευε στην φύση
ο ήλιος είχε λυπηθεί
έναν χειμώνα το βασίλειο που είχε φτύσει
Οι εποχές μαζεύτηκαν ξανά
να τιμωρήσουν τον χειμώνα μη τους πάρει
κάθε λουλούδι που μοιράζονταν μαζί
κάθε κορίτσι που τον γύμνωναν με χάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου