Μια λάσπη μονάχα στο αίμα-Σάκης Αθανασιάδης

Μια λάσπη μονάχα στο αίμα

Tο σκοτάδι όταν γίνει νέο φως

Η γη θα ερημώσει από το μίσος

Θα κλαίνε οι σταυροφόροι με λυγμούς

Παρέα με αντίπαλους πολεμιστές

Ξαπλωμένοι στα κουρέλια της βιομηχανίας

Αυτοί που μιλάνε για ειρήνη

Για πόλεμο ετοιμάζονται

Κι αυτοί που σκοτώνουν για να ζει ο θεός τους

Είναι μια λάσπη μονάχα στο αίμα

Καλά κρυμμένες πέτρες στις τσέπες της δύσης

Στο πλαστικό της φαγητό που ονόμασαν πολιτισμό

Αυτοί που μιλάνε για ασφάλεια

Τον φασισμό έχουν στο βλέμμα, μαύρο το αίμα τους

Κι αυτοί που όλο λένε η αγάπη θα ’ρθεί

Τον εαυτό τους λατρεύουν στον καθρέπτη

Κάποτε όταν το σκοτάδι γίνει νέο φως

Οι σταυροφόροι θα κλαίνε

Παρέα με αντίπαλους πολεμιστές

Γιατί την ειρήνη μισούν σαν το θάνατο

Αλλά μέχρι τότε οι σφαίρες θα καίνε

Θα πετάνε οι ψυχές των παιδιών σαν χαρτιά στη Μεσόγειο

Για να μεγαλώνουν οι θρησκείες-εταιρείες

Τα εργοστάσια πολέμου, οι βιομηχανίες μεταλλαγμένων ψυχών

Αλλά μέχρι τότε θα μεγαλώνει ο βασιλιάς θάνατος

Η αγάπη θα περιμένει τις σφαίρες

Και θα μαραίνεται ο ήλιος στη ψυχή σου

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)