Ο τελευταίος της αγάπης πειρατής
Σκαλίζω το χώμα
Χωρίζω απ’ τις πέτρες τα όνειρα
Ανθισμένο ποτάμι
Η ψυχή δεν ανήκει στα σώματα
Έτσι δραπετεύω πάλι με τα χρώματα
Απ’ την γυάλινη χώρα του «μεγάλου αδελφού»
Στο νησί του κορμιού σου
Την άγρια ψυχή να σκοτώσω
Όσο αγάπη μπορώ να σου δώσω
Για να μην διψάς
Δεν θα έχω μαζί δαχτυλίδια
Ούτε φτερά να πετάξεις
Μια καλύβα όμως μπορεί να μας φτιάξει
Αν μας λυπηθεί
Ο τελευταίος της αγάπης πειρατής
Εργάτης την μέρα
Ετοιμάζω τα χρώματα
Να βάψω μια νύχτα
Το μαύρο της ψυχής μου λευκό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου