Δρόμοι της άμμου
Τρέχω ξανά πριν βγει το φεγγάρι
Η μέρα σιωπής τελειώνει καλά
Σφυρίζει ο άνεμος άγριο το κύμα
Το γέλιο του χειμώνα στην ερημιά
Αστέρια παγωμένα στη θάλασσα πέφτουν
Τα μάτια του φάρου κοιτούν τα νερά
Τα πόδια μου κάηκαν σε δρόμους της άμμου
Σε δρόμους του τίποτα που ήταν χαρτιά
Θέλω να μάθω η ψυχή σου αν καίει
Κάθε χειμώνας να φεύγει μακριά
Να βγεις ως την άνοιξη που ζουν οι ωραίοι
Γιατί απ’ τα μάτια η αγάπη περνά
Πάω στο σπίτι σκαλίζω τα χρόνια
Η στάχτη τους κρύα σκόρπια παντού
Κυρίες βολεμένες μικρές απουσίες
Στα παντελόνια ενός άγριου θεού
Κοιτάω απ’ το παράθυρο φυσάει ακόμα
Μια γάτα ανεβαίνει το γρατζουνά
Την βάζω στο σπίτι με νιαουρίζει
Τα μάτια της λένε είμαι τώρα καλά
Τα πόδια μου κάηκαν σε δρόμους της άμμου
Σε δρόμους του τίποτα που ήταν χαρτιά
Μεγάλωσα κι έπαθα σαν όλους τους άλλους
Μα εγώ δεν κατάφερα να ζω για λεφτά
Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)
νυχτερινές πατρίδες (2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου