Η ψυχή των αθώων
Ο έρωτας είναι ένας θάνατος γλυκός
Που σε σκεπάζει ξαφνικά με χίλια φώτα
Δεν σκέφτεσαι, ούτε πονάς
Και τίποτε δεν είναι όπως πρώτα
Ο έρωτας είναι φωνή που την ακούς μια φορά
Και την θυμάσαι πάντα
Όταν τα μάτια σου μυρίσουν μοναξιά
Όταν ο κόσμος γίνεται ξανά χίλια κομμάτια
Αν με ακούς, αν με ακούς…
Δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη
Όμως για νύχτες σε κρατούσα αγκαλιά
Και ας ήσουνα μακριά, σε άδειο κρεβάτι
Ο έρωτας είναι ένας δείπνος με το φως
Μια βρισιά στη βία των ηρώων
Σε αυτούς που συμβιβάζονται με ίσως και πως
Γιατί φοβούνται τη ψυχή των αθώων
Αν με ακούς, αν με ακούς…
Δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη
Είναι όμως σπουδαίο να φαντάζομαι πως
Έχω καρδιά με φωτιά αντί για απάτη
Ο έρωτας είναι ένας δρόμος σκοτεινός
Που δεν σε νοιάζει αν πας σωστά ή λάθος
Αν είναι θάνατος, θα είναι γλυκός
Γι’ αυτό μη σκέφτεσαι και τρέξεις στο λάθος
Nα
γεννάς, να πονάς θα σου λένε
Να μην αγαπάς, η αγάπη χάνει
Θα κλαίνε να σε πείσουν θα λένε φτάνει
Στον έρωτα όλοι στο τέλος χάνουν
Μα δεν υπάρχει τίποτε πιο μεγάλο
Να είσαι εσύ, εσύ καρδιά μου
Σάκης
Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου