Μη με κατηγορείς που δεν έγινα δρόμος
Ποτέ δεν σου ζήτησα τον κόσμο να αλλάξεις
Ποτέ δεν σου ζήτησα να αλλάξεις κι εσύ
Το ξέρω μεγάλωσα μα θέλω πολύ
Στα μάτια μου να έχω τη θάλασσα
Μη με κατηγορείς που δεν έγινα δρόμος
Να περάσεις τη θάλασσα να φτιάξεις φωλιά
Μη με κατηγορείς που δεν έγινα σπίτι
Να αφήσεις στους τοίχους χιλιάδες φιλιά
Αν θέλεις για κοίτα τον καθρέπτη σου τώρα
Πες μου τι βλέπεις στο άδειο νησί
Μετά το σκοτάδι στην κατηφόρα
Θα περιμένουν σκυλιά στη στροφή
Εσύ αποφάσισες που ο δρόμος τελειώνει
Εγώ σου κανόνισα την επιστροφή
Ποτέ δεν σου είπα να αλλάξεις τον κόσμο
Ποτέ δεν σου είπα να αλλάξεις ζωή
Αν θέλεις για κοίτα τον καθρέπτη σου τώρα
Πες μου τα μάτια σου άμα βγάζουν φωνή
Μετά το ταξίδι στον άγριο χειμώνα
Κέρδισες τίποτα που να έχει ψυχή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου