Τα καταφέρνεις
μόνη σου
Περπάτησες στο δρόμο τα φώτα ακολουθώντας
Πέρασες ώρες στη σιωπή άκουσες τη φωνή σου
Γεμάτο το μυαλό σου με αστέρια που είχες θυμηθεί
Για ακόμη μια φορά δεν ήθελες να ξημερώσει
Εκείνο το πρωί σταμάτησε η βροχή
Ένα ουράνιο τόξο στο μπαλκόνι σου
Με μια σου φωνή τον ήλιο να φωνάξεις
Αντί να πολεμάς μέσα στους τοίχους μόνη σου
Μου αρέσουν τα παράθυρα που ανοίγουν
Ο ήλιος να περάσει
Μου αρέσουν και οι πόρτες όταν κλείνουν
Ο φόβος να μην φτάσει
Μα πιο πολύ μου αρέσει
Το ουράνιο τόξο που σε κάνει να γελάς
Μεγάλωσε το καλοκαίρι η θάλασσα είχε φτάσει
Σε χάιδευε απαλά το φως
Δεν ξέρω πως τα είχες καταφέρει
Μα πάλι το ουράνιο τόξο στα μάτια σου είχα δει
Εκείνο το πρωί ξανάρχισε η βροχή
Ένα ποτάμι περνούσε απ’ το μπαλκόνι σου
Δεν σκέφτηκες πολύ στα ορμητικά νερά να μπεις
Είπες να κάνεις μια βουτιά τα καταφέρνεις μόνη σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου