Ποτάμια με παραμύθια-Σάκης Αθανασιάδης

 Ποτάμια με παραμύθια

Γνώρισα πολλούς ανθρώπους

σε δρόμους μικρούς, σε δρόμους μεγάλους

θάλασσες με όνειρα, ποτάμια με παραμύθια

και «λίγους» σαν κι εμένα που έψαχναν για χρόνια

να βρουν την πέτρα που κλαίει

Γνώρισα όμορφους δρόμους

Κι έμαθα πως ο όμορφος δρόμος

είναι αυτός που δεν μιλάει για ταξίδια

σε αυτή την άγια σιωπή φέρνει τα χείλη σου

και τα καλύτερα αστέρια, τα μάτια σου

Στο καθαρό φως δεν υπάρχουν για μένα σύνορα

γιατί μπορώ να πετάω

μακριά απ’ το σώμα, μακριά απ’ τα σίγουρα

να γυρίζω πίσω τα χρόνια

το σκοτάδι να κοιτάζω κατάματα

Να κοιτάζω μέσα στα θολά σας τζάμια

τις μέρες που περνάνε στην ψυχή σας

με μάσκες μαύρες ξυπόλητες

Μέσα στο λίγο φως να βλέπω

φυλακισμένους της τηλεόρασης

αγέλαστα μάτια σε σκονισμένες φωτογραφίες

να γεμίζουν με λεφτά το μυαλό τους

αφού δεν σκέφτηκαν ποτέ πως η ομορφιά δεν αγοράζεται

και πως αυτό που αγοράζεται

είναι καταδικασμένο να πεθάνει στην σκόνη

Γνώρισα θάλασσες με όνειρα, λίμνες με σύνορα

μα λίγες σαν κι εσένα

που δεν ήθελαν να ξεχάσουν

τα ποτάμια με τα παραμύθια που είχα στο μυαλό μου

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)