Τα καλύτερα όνειρα
περπατάνε ξυπόλυτα
Ο άνεμος ανοίγει τα παράθυρα
Σηκώνει την ψυχή στον αέρα
Άλλη μια μέρα μικρή αναπνοή
Άλλη μια μέρα που ο δρόμος με σφυρί
θα χτυπάει
Το πλήθος τρέχει βιαστικά με μάτια
κλειστά
Μα αν γίνει ζωή η ανάγκη το φιλί θα
χαθεί
Πριν
πνιγώ στα υλικά και τα χρόνια μαζί μου γελάνε
Χαρίζω μια μέρα σε σένα
Τα καλύτερα όνειρα περπατάνε
ξυπόλυτα
Φτάνουν μόνα στο δάσος γεμίζουν
νερό την ψυχή
Φτιάχνουν μόνα μια θάλασσα σπάνε τα
φράγματα
Τα
καλύτερα όνειρα γελάνε σαν τα παιδιά
Με ένα ποδήλατο τρέχω στο δρόμο
αντέχω
Διώχνω μακριά μου τα σύννεφα η
αγάπη μην γίνει βροχή
Μα είναι στιγμές που νομίζω πως
στον ίδιο κύκλο γυρίζω
Ότι πίσω αφήνω σε κάποια στροφή το
βρίσκω μπροστά
Ακούω φωνές να λεν’ το άνομά μου
Πολεμιστές με υλικά σκουριασμένα
καρφιά
Χρόνια που πρέπει να αφήσω στην
σκόνη
Τα καλύτερα όνειρα κλαίνε σαν τα
μικρά παιδιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου