Χάλασα όλα μου τα παπούτσια
περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα
μέσα στον ήλιο μέσα στην βροχή
ρωτώντας τον άνεμο
αν διψάς για ένα φιλί μου
Την πρώτη φορά που σε είδα στο όνειρο
ήσουν γυμνή και μάλωνες με τα κύματα
έτρεξα βιαστικά να σε αγκαλιάσω
μα τα μάτια σου φώναζαν πως πρέπει να φύγω
Είναι πολύ αργά να περπατήσουμε στην θάλασσα
σε λίγο ξημερώνει και τελειώνει το όνειρο
την άλλη φορά θα σου παραδοθώ
το αίμα σου να μην κρυώσει ποτέ, έλεγες
Αμέτρητες νύχτες έτρεχα μακριά απ’ το σώμα
και περίμενα σε άγνωστες θάλασσες να φανείς
να σε αρπάξω σαν πειρατής μα ποτέ σου δεν
ήρθες
όμως θυμάμαι μια φορά ένα αστέρι που έπεσε
το έντονο φως του μου έκαψε τα μάτια
πονούσε η ψυχή μου για μέρες στην δουλειά
Χάλασα όλα μου τα παπούτσια
περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα
παράτησα τις πόλεις ταξίδεψα στα χωριά
μέσα στην άνοιξη να σε συναντήσω
Ιδρωμένος ξυπνούσα το πρωί
κι αυτό που θυμόμουν κάθε φορά που ξυπνούσα
είναι πως σε έβλεπα γυμνή μέσα στο χιόνι
να τρέχεις μακριά να μην σε φτάσω
Μα τώρα που οι νόμοι κλειδώνουν τις πόλεις
αγόρασα καινούργια παπούτσια
να τρέχω μακριά απ’ τους χειμώνες
το αίμα μου να μην κρυώσει ποτέ
Πολύ όμορφο κομμάτι! Ευχαριστώ πολύ . . .
ΑπάντησηΔιαγραφή