Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα
Τρέχει η αγάπη μου μπροστά
κι εγώ την κυνηγάω
λαχανιασμένος στη βροχή πάλι
παραπατώ
λάσπες γεμίζει το κορμί έμαθα να χαλάω
στο πρώτο σώμα που θα βρω κι άλλο την
ψυχή
κανείς δεν μου είπε στη ζωή πως το κορμί
πονάει
αν το μαχαίρι καρφωθεί στο βάθος της ψυχής
πληγές γεμίζει η καρδιά και μόνιμα ζητάει
να πέσει πάνω στη φωτιά να λυτρωθεί
Όλοι μου δίνουνε κρασί να καίγεται το αίμα
μα κάθε μέρα που περνά κρυώνω πιο πολύ
μια μέρα σήκωσε να δω μια μέρα σήκωσε απ’
το χώμα
κάπου να βρω να κρατηθώ ο άνεμος πριν βγει
φεύγουν τα σύννεφα μακριά μα εγώ τα
ακολουθάω
ώσπου τα μάτια κουραστούν και γίνουν πάλι
υγρά
φώτα γεμίζουν τη σιωπή μα φώτα δεν ζητάω
βλέπω μονάχα τον καπνό που βγάζει η καρδιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου