Την άνοιξη
να βρω αριστερά
Πετάω τη
μέρα απ’ το παράθυρο
Διώχνω το
χειμώνα
Τα μαύρα τα
πουλιά φωνάζουν δυνατά:
Ποτέ δεν
έχασε κανείς
Με τα λεφτά
στα χέρια
Καλύτερα
χωρίς ψυχή παρά χωρίς αυτά
Στη μέση της
ερήμου
Μου λένε εδώ
να μείνω
Να μη τραβήξω
αριστερά
Γιατί πολύ
χρυσός θα βγει
Κι αν το
βουνό θα κλαίει γκρίζο
Απλά να
αδιαφορήσω
Γιατί είναι
η ζωή εδώ πολύ σκληρή
Μα εγώ
μεγάλωσα σε πέτρες
Με αίμα απ’
το χρυσάφι της ερήμου
Που άφησαν
στα χέρια μου φωτιά
Και είναι
λίγα τα λεφτά
Για να πουλήσω
τη ψυχή μου
Για μια
εφήμερη ζωή χωρίς καρδιά
Μα εγώ
αγκάλιασα τις λεύκες
Και πήρα τη
ψυχή μαζί μου
Και τόσο φως
θα είναι κρίμα να χυθεί
Με τα νερά
του Αξιού στης θάλασσας τη μοναξιά
Ρωτάω η
άνοιξη που τρέχει
Κανένας δεν
γνωρίζει
Χειμώνιασε βαριά
στις γειτονιές
Ποτέ δεν
έχασε κανείς ακούω
Με τα λεφτά
στα χέρια του όταν τρέχει
Καλύτερα να
σώζεις το κορμί παρά ψυχές
Μα εγώ
μεγάλωσα στον ήλιο
Με ασπίδες
από χιόνι
Να έρχεται
δροσιά μες τη ψυχή
Γι’ αυτό
καλύτερα να στρίψω
H ευθεία
πριν τελειώσει
Την άνοιξη
να βρω αριστερά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου