Ήταν όλοι φοβισμένοι
για χρόνια φορούσαν μάσκες
κι έτρεχαν μακριά απ’ την βροχή
κρύβονταν απ’ τα χρώματα
και περίμεναν πάνω απ’ το πληκτρολόγιο
να τους πουν ποιος είναι ο εχθρός να τον πολεμήσουν
Φοβόταν οι γονείς τα παιδιά τους
οι παππούδες τα εγγόνια τους
φοβόταν η μια ήπειρος την άλλη
το παλιό φοβόταν το καινούργιο
όλα ήταν εχθρός
Αλλά με τον καιρό
μέσα στον φόβο τους υπήρχε μια κρυφή ελπίδα
πως δεν θα χρειαστεί να πολεμήσουν ποτέ κανένα εχθρό
και μετρούσαν τα λεφτά τους κάθε μέρα
και κάθε μέρα έπλεναν τις μάσκες τους
να μην μολυνθούν τα μάτια
κι ήταν ευτυχισμένοι γιατί ζούσαν
με μεγάλη ασφάλεια τον φόβο τους
και σχεδίαζαν το μέλλον
Ελάχιστοι πίστευαν στο θεό
οι περισσότεροι είχαν φτιάξει έναν θεό δικό τους
χόρευαν μαζί του στα πανηγύρια
τον κερνούσαν κανένα κερί σε γιορτές
ή τον έβγαζαν απ’ το μυαλό τους να παίξει
τυχερά παιγνίδια να σώσει το μέλλον
Ήταν όμως όλοι φοβισμένοι τα βράδια στο σπίτι
οι γονείς με τα δάνεια
οι νοικοκυρές με το φαγητό
οι παππούδες με τα φάρμακα
οι φοιτητές με την μοναξιά
οι δάσκαλοι με τα βιβλία
μα κανένας δεν έκανε τίποτα
να περάσει τον φόβο του
κι όλοι περίμεναν κάτι να γίνει
έστω, να γίνει επιτέλους πόλεμος
Όμως πέρασαν τα χρόνια
οι πιο μεγάλοι πέθαναν περιμένοντας να μάθουν τον εχθρό
κάηκαν στην φωτιά να μην μολυνθεί η Ευρώπη
κι οι λίγοι που έμειναν ζωντανοί
δεν ρωτούσαν να μάθουν ποιος ήταν ο εχθρός
που θα έπρεπε κάποτε να πολεμήσουν
γιατί περίμεναν κι αυτοί να πεθάνουν
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου