Οι πόλεις των μικρών χωριών
Η δική σου γη πατέρα μου άφησε ένα άγριο
λουλούδι
μα ο άνεμος σκόρπισε το άρωμά του
μονάχα ως τον Θερμαϊκό
ποτέ μου να μην μυρίσω τον πόνο
Για χρόνια να ψάχνω το κατάλληλο
χώμα
να φτιάξω ένα κήπο δικό μου με
χαρά
διαφορετικός μέσα σε όμοιους
ανθρώπους
επικίνδυνο πράγμα να ακούς τα
αηδόνια
που κελαηδούν τα μεσάνυχτα
Έτσι γυρίζω ξυπόλυτος
στις πόλεις των μικρών χωριών
με την βρώμικη ανάσα του
πολιτισμού στις τσέπες
αφήνω τα μάτια μου σαν
αυτοκόλλητα στους τοίχους
ανάμεσα σε συνθήματα παιδιών
που φωνάζουν τη σιωπή τους με
μαύρα γράμματα
Κι όμως εγώ λαχταρώ ακόμα εκείνο
το λουλούδι
που μου άφησε η γη σου πατέρα σαν
δώρο
Να πάω ένα μέτρο πιο πέρα την
φωτιά
και για χρόνια έχω τα δικά μου άγρια λουλούδια στο μυαλό
Ένα περίεργο λιβάδι με λέξεις και
χρώματα
να μην κρύβομαι πίσω από
υπολογιστές
πίσω από τελείες και κόμματα
πιστεύοντας πως κάποια στιγμή ένα
παιδί
θα πει και το δικό μου τραγούδι
Κι αν στις πόλεις των μικρών χωριών μου
ο θάνατος περπατάει περήφανος στους
δρόμους
εγώ πιστά τον παρακολουθώ χωρίς
να τον φοβάμαι πια
άλλοτε για να του ρίξω φως να φύγει
κι άλλοτε να του κλέψω ζωές
τα υλικά για να χτίσω ένα χάρτινο σπίτι
τα υλικά για να χτίσω ένα χάρτινο σπίτι
για τους κουρασμένους αγγέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου