Ποτέ μη ρωτάς οι αγάπες που πάνε
Προχωρούσα στο δρόμο τα μάτια μου σκάλωσαν
Ένα βλέμμα βαθύ είχε ρίξει φωτιά
Δεν είχα τη δύναμη ούτε μια λέξη να πω
Πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά
Πόσα φώτα γεννήθηκαν ξαφνικά στο μυαλό μου
Πόσα αστέρια μεγάλωσαν σε ένα μόνο λεπτό
Ποτέ μη ρωτήσεις να σου πω δεν θυμάμαι
Το νερό μοναξιά έχω εδώ
Περπατούσα στο κορμί σου ο δρόμος μεγάλωνε
Κάθε μέρα μαζί σου είχε ώρα φωτιάς
Ποτέ μη ρωτάς γιατί οι αγάπες πετάνε
Και πηγαίνουνε αλλού εσύ να πονάς
Ποτέ μη ρωτάς οι αγάπες που πάνε
Τα μάτια όταν σπάνε σαν να είναι
γυαλί
Ποτέ μη ρωτάς οι αγάπες πως ζούνε
Αν γίνονται άνεμος αν λιώνουν στη γη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου