Το γλέντι μιας κηδείας-Σάκης Αθανασιάδης

                                              

          Το γλέντι μιας κηδείας

Νύχτα η ανάσα μου μισή μα τρέχω μες τη μπόρα

Χωρίς να βλέπω ένα φως μια πόρτα ανοιχτή

Χαλάω τα παπούτσια μου στα λασπωμένα χρόνια

Μα δυναμώνει η ψυχή κι αυτό είναι αρκετό

Προφήτες βγαίνουν στο γυαλί με πληρωμένους ρόλους

Με ξεφτιλίζουν σαν σκουπίδι, σαν λεκέ

Χτυπάνε πέτρες τη ψυχή την παρασέρνουν

Μου κλείνουν τη φωνή

Χτυπάει μια σφαίρα το κορμί

Μα η πληγή μου κλείνει

Οι αστυνόμοι είχαν βγει

Να ρίξουν στη ψυχή

Ο φόβος με αρρώστησε για μήνες σαν εσένα

Κατόπιν με παράτησε σαν βρήκα τη φωνή

Μόλις το αποφάσισα όρθιος κι όπως ζήσω

Αντί να καίω το αίμα μου το μαύρο για να ζει

Δώρα στα μάτια μου πολλά της δύσης είχαν βάλει

Μα κάθε δώρο δυτικού έχει εύφλεκτα υλικά

Το γλέντι μιας κηδείας αρχίζει πάντα με φωτιά

Στο σώμα της δημοκρατίας

Να το θυμάσαι φίλε μου καλά

 Σάκης Αθανασιάδης 
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ο κήπος που χάθηκε στο δρόμο-Σάκης Αθανασιάδης

Ο κήπος που χάθηκε στο δρόμο

Μέσα στης δύσης το φως

Κουράστηκα μόνος και κάθισα

Μα είπα να τρέξω μακριά

Γιατί τη φωνή μου θα χάριζα

Τι να πιστέψω από αυτή

Αφού δεν ξυπνάει την άνοιξη

Ο κήπος μου χάθηκε στο δρόμο

Έγινε άγαλμα μαύρο απ’ τη μετάλλαξη

Σου στέλνω ξανά μια αγκαλιά

Γιατί μες τον ήλιο σου σκάλωσα

Που μου έμαθες  ελληνικά

Αιχμάλωτος που δεν μεγάλωσα

Γυρίζω τα χρόνια στο φως

Κοιτάζω της δύσης τα ονόματα

Αυτό με φοβίζει πολύ

Πως το άγριο θηρίο θα ’ρθει

Μονάχα με ανάσα μικρή

Γυρίσω και βλέπω τη θάλασσα

Η γλώσσα μου είχε κοπεί

Με άνωθεν εντολή

 Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ήταν μια χώρα που την έχω ζήσει πριν ακόμη γεννηθώ-Σάκης Αθανασιάδης

                                            

Ήταν μια χώρα που την έχω ζήσει πριν ακόμη γεννηθώ

Έπεσε το τοίχος μεγάλωσε ο χάρτης

Γέμισαν τα μάτια της παιδιά

Έψαχνε τον ήλιο κάπου που δεν δύει

Κάπου που η θάλασσα γελά

Έψαχνε το δόρυ πιο μακριά να ρίχνει

Το όνειρό της πάντα να χτυπά

Για να περπατήσει βασίλισσα στον ήλιο

Έπρεπε να πέσω χαμηλά

Ήταν μια χώρα που την έχω ζήσει

Που την έχω ζήσει πριν ακόμη γεννηθώ

Μέσα από τη στάχτη στα μάτια της γιαγιάς μου

Και παρακαλούσα μπροστά μου μη τη βρω

Ήταν μια χώρα που την έχω ζήσει

Που την έχω ζήσει πριν ακόμη γεννηθώ

Μέσα στο δωμάτιο η φωτιά στην άκρη

Να μου καίει μέρα-νύχτα το μυαλό

Μεγάλωσε η χώρα έπεσε το τοίχος

Πείναγαν τα μάτια για πολλά

Ζήταγε τη θάλασσά μου στα πόδια της να πάει

Ζήταγε να φάει τα παιδιά σου ζωντανά

Λέρωσε τη θάλασσα στα μάτια μου η δύση

Τώρα θα λερώσει τα δικά σου όνειρα

Ήταν μια χώρα που την έχω ζήσει

Που την έχω ζήσει πριν ακόμη γεννηθώ

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Γιατί ακούω την ανάσα σου κοντά-Σάκης Αθανασιάδης

                                  

Γιατί ακούω την ανάσα σου κοντά

Μιλάνε οι μέρες για φωτιές

Στα μάτια μου κρύες Κυριακές

Κρατάω μια ασπίδα αγκαλιά ακούω τη βροχή

Πόσες φορές προσπάθησα τη μνήμη μου να σβήσω

Μα αυτό είναι αδύνατο αν καίει η ψυχή

Πόσες φορές μου έλεγαν ο χρόνος θα μου φέρει

Τον έρωτά μου πίσω μα εγώ δεν θα είμαι εδώ

Πίνω γιατί η ζωή αχόρταγα με πίνει

Πίνω γιατί ακούω την ανάσα σου κοντά

Μέσα στη νύχτα

Το σώμα μου φωνάζω να μου φέρεις

Το σώμα που έχω χάσει και ψάχνω να το βρω

Πετάνε αδέσποτα φιλιά

Σε ένα ποτήρι που αδειάζω τη καρδιά

Μιλάει  η σιωπή μου δεν ακούς

Που σε φωνάζει να ’ρθείς

Σάκης Αθανασιάδης 

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται-Σάκης Αθανασιάδης

Στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται

Χτυπάει και μένα ο εχθρός

Κάθε πρωί με χιλιάδες χαμόγελα

Μου στέλνει χαρτιά συνεχώς

Πως η πατρίδα μου δεν είναι τα χώματα

Δεν φέρνει ζωή ο χρυσός

Όταν το δάσος πονάει και καίγεται

Τα αστέρια όταν χάνουν το φως

Και η αλήθεια στη νύχτα όταν κρέμεται

Γιατί να ανάψω το φως

Αφού στο σώμα σου η νύχτα μου καίγεται

Κοιμάμαι τα βράδια γυμνός

Γιατί στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται

Μπορεί να είμαι ο μικρός

Μα η φωτιά απ’ το όνειρο φαίνεται

Δεν φέρνει ζωή ο χρυσός

Μόνο σκουριά στον αέρα που καίγεται

Ο χρόνος αν είναι οδηγός

Το ποτήρι σαν άδειο μου φαίνεται

Ποτέ μισθοφόρος θεός

Την πατρίδα μου δεν ελευθέρωσε

Σάκης Αθανασιάδης

·    τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)