Στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται
Χτυπάει και
μένα ο εχθρός
Κάθε πρωί με
χιλιάδες χαμόγελα
Μου στέλνει
χαρτιά συνεχώς
Πως η
πατρίδα μου δεν είναι τα χώματα
Δεν φέρνει
ζωή ο χρυσός
Όταν το
δάσος πονάει και καίγεται
Τα αστέρια
όταν χάνουν το φως
Και η
αλήθεια στη νύχτα όταν κρέμεται
Γιατί να
ανάψω το φως
Αφού στο
σώμα σου η νύχτα μου καίγεται
Κοιμάμαι τα
βράδια γυμνός
Γιατί στον
έρωτα η ψυχή αναφλέγεται
Μπορεί να
είμαι ο μικρός
Μα η φωτιά
απ’ το όνειρο φαίνεται
Δεν φέρνει
ζωή ο χρυσός
Μόνο σκουριά
στον αέρα που καίγεται
Ο χρόνος αν
είναι οδηγός
Το ποτήρι
σαν άδειο μου φαίνεται
Ποτέ
μισθοφόρος θεός
Την πατρίδα
μου δεν ελευθέρωσε
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου