ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ - ARPEGGIOSMP

Ελεύθερος Κανείς δεν Τρομάζει

Τραγούδι, Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Κοιτάω σβησμένη τη μηχανή

Και η εικόνα αυτή με τρομάζει

Παίρνω το κράνος μια βαλίτσα μισή

Να ψάξω το φως που με αλλάζει

Πατάω γκάζι μετά τη στροφή

Η Ελλάδα στον άνεμο αλλάζει

Δεν βλέπω θλίψη στην ευθεία γραμμή

Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Έχω στα χέρια ένα χάρτη παλιό

Και από πάνω ακριβώς τα αστέρια

Για τα νησιά καλό οδηγό

Μια αγκαλιά καλοκαίρια

Περνάω από το άδειο και πάλι στο μπλε

Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Γιατί να φωνάξω στα θέλω τους ναι

Η Ελλάδα με όχι αλλάζει

Περνάω απ’ την Πάρο για ένα καφέ

Η άμμος η χρυσή μου ταιριάζει

Πάρε μια άδεια μα πες τώρα το ναι

Στην Οία ο ήλιος φωνάζει

Πατάω γκάζι σε ένα νησί

Κι έχω ξεχάσει τι με τρομάζει

Κάνω βουτιά με εσένα γυμνή

Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Ακούω το κύμα και λέω γιατί

Εδώ δεν μετράει ο χρόνος

Κανένας δεν τρέχει να πιάσει κορυφή

Και ο ήλιος είναι ίδιος για όλους

Περνάω από το άδειο και πάλι στο μπλε

Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Γιατί να φωνάξω στα θέλω τους ναι

Η Ελλάδα με όχι αλλάζει

Απ' το άρωμά σου ζω τη κάθε μέρα-Σάκης Αθανασιάδης

                                

Απ' το άρωμά σου ζω τη κάθε μέρα

Είναι φορές που μπορώ κι άλλοτε δεν μπορώ

Να δω τη θάλασσα στα μάτια σου

Μα αυτό το όνειρό μου δεν πληρώνεται

Δίνει ανάσες στις μέρες κι αυτό είναι σπουδαίο

Aπo αυτά που διαβάζεις

Aπo αυτά που φαντάζεσαι

Aπo αυτά που σε φοβίζουν τα χρόνια

Σου λέω

Είναι καλύτερα να είσαι εραστής ενός ονείρου                  Παρά να προσκυνάς ένα ήσυχο θάνατο

Στο σώμα μου ξέρεις βάζω αλυσίδες

Όταν σε σκέφτομαι

Να μείνω εδώ στο ίδιο μέρος ακίνητος

Μα σε ήθελα δικιά μου

Πάντα δικιά μου αυτό είναι όλο

Και τίποτε περισσότερο

Έχει χαθεί η φωνή απ’ τη ψυχή μου τις μέρες

Που οι σύντροφοι διψούν για ελευθερία

Και πνίγονται στο αλκοόλ

Μα εγώ να σε κοιτώ στα μάτια ζητάω, να σε αναπνέω

Και το θέλω ακόμα  

Κι αν μοιάζω με ελεύθερος

Στον πόλεμο αυτό με το στρατό του μαύρου

Απ' το άρωμά σου ζω τη κάθε μέρα

            Σάκης Αθανασιάδης 
   το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Όπως την πρώτη φορά-Σάκης Αθανασιάδης

                    

Όπως την πρώτη φορά

Είναι πολύ λίγο απόψε

Να σε χαϊδέψω τρυφερά

Που πέφτει το φεγγάρι απόψε

Και μοιάζεις με θεά

Απόψε θέλω να μείνεις γυμνή

Να ακούω την ανάσα σου

Όπως την πρώτη φορά

Τα μάτια σου να βλέπω να τρέμω απλά 

Το χρόνο σταμάτα μη λες αλλού θα πάς

Κλείσε τα μάτια μάθε πως να πετάς

Ψηλά περπάτα να ’ρθω κι εγώ εκεί

Σε ένα σύννεφο να γίνουμε βροχή

Απόψε θέλω να μείνεις γυμνή

Το σώμα να διψά όπως τη πρώτη φορά

Απόψε θέλω να ακούγεται η σιωπή

Με ένα δάκρυ με μια ανάσα καυτή

Είναι αστείο το ξέρεις καλά

Να είσαι εδώ για τελευταία φορά                                   

Που πέφτουν αστέρια στο γυμνό σου κορμί

Που η άνοιξη φτάνει…

Σάκης Αθανασιάδης 
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ωραίο φως-Σάκης Αθανασιάδης

                            

            Ωραίο φως

Τι κάνεις στο υπόγειο μέρα νύχτα

Ο ήλιος μου σε περιμένει

Αν αγαπάς το φως πέρασε έξω

Η βία σήμερα πεθαίνει

Ξέχνα τα όλα και το φόβο θα πατήσεις

Αυτόν που σκότωσαν μια Κυριακή

Να είναι ελεύθεροι να πολεμήσουν

Το άγριο μέσα στη ψυχή

Να είναι ελεύθεροι να πολεμήσουν

Για κάτι παραπάνω από ψωμί

Κι αν προδοθούν να ζήσουν

Μες το αιώνιο μια στιγμή

Τι κάνεις στο υπόγειο φοβισμένος

Πέρασε έξω δεν υπάρχουν ηττημένοι

Πέρασε έξω αν αγαπάς το ωραίο φως

 Σάκης Αθανασιάδης 
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Κι είπα θα πάω πιο πέρα-Σάκης Αθανασιάδης

Κι είπα θα πάω πιο πέρα

Μέσα στο στάδιο κόκκινα χαλιά

Σε μια άλλη πατρίδα

Έβλεπες πλήθος γελαστό μα εγώ τη παγίδα

Έβλεπα αυτό που αγάπησα πως είναι πλαστικό

Να καίει στον αέρα κι είπα θα πάω πιο πέρα

Πληγές τα μάτια μου μη βγάλουν ξαφνικά απ’ τα βεγγαλικά

Σκέπασα τη συνήθεια στα σεντόνια τα παλιά

Αυτό είναι αλήθεια το ξέρεις, δεν το ξέρεις

Χίλιες  φωνές άκουγα ίδιες σταμάτα να υποφέρεις

Χτύπα τις μετοχές γερά

Χίλιες  φωνές άκουγα ίδιες σταμάτα να υποφέρεις

Μη γίνεσαι κορόιδο το μέλλον σου περνά

Μπες σε ένα κόμμα

Χίλιες  φωνές άκουγα ίδιες και ακούω ακόμα

Έπρεπε να είμαι κάπου να αρέσω

Να ντύνομαι καλά να λέω λόγια ίδια

Γι’ αυτό δεν άρεσες ποτέ

Είναι βαριές οι αλυσίδες να σε δέσω

Καημένε μου εαυτέ

Ελεύθερος όμως δεν είσαι

Δεν ήσουνα ελεύθερος ποτέ

Μου είπες όταν  έφυγες απ' τη κρίση

Να πας στη δύση

Κοίταζες μια οθόνη σαν γιαγιά

Φορούσες τις πιτζάμες

Παιδιά μου έλεγες θέλω να κάνω

Δύο, όχι πολλά

Με δόσεις ένα σπίτι σιγουριά

Μια δουλειά, ψυχή για να ξαπλώσεις

Κάποια  ψυχή όμως δεν σκέφτηκες

Πως ίσως τη σκοτώσεις τελικά

Έβλεπα αυτό που αγάπησα πως είναι πλαστικό

Να καίει στον αέρα κι είπα θα πάω πιο πέρα

Πληγές τα μάτια μου μη βγάλουν ξαφνικά απ’ τα βεγγαλικά

Κι είπα θα πάω πιο πέρα να βρω τα αληθινά

 Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Το δηλητήριο της σιωπής-Σάκης Αθανασιάδης

Το δηλητήριο της σιωπής

Κόκαλα μέρες πεταμένα στο δρόμο

Κάδοι γεμάτοι άδειες ψυχές

Κράτησα μόνο συμβουλές του πατέρα:

Παιδί μου χάρισε χαρά αν το θες

Κι έμαθα μόνο το νερό να προσέχω

Που μένει ακίνητο στο ποταμό

Μα χάθηκε κι αυτό δεν αντέχω

Στο μνήμα του θα του το πω

Τοίχος ο χρόνος μικραίνει το βλέμμα

Η λίμνη σταγόνες, κλεμμένο νερό

Κυλάει μέσα μου το δηλητήριο της σιωπής

Πέτρα τα μάτια χτυπάνε στον ήλιο

Γίνονται μαύρα βγάζουν θυμό

Ότι ζυγώνει το λιώνουν στο χώμα

Αν είναι διαφορετικό

Σταυρός που λάμπει στο στήθος τη μέρα

Τη νύχτα γίνεται όπλο ιερό

Για να πετάξει στη καρδιά μου μια σφαίρα

Στην αγάπη 

Σάκης Αθανασιάδης 

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015