Μα οι αγάπες μου ζούνε στο δρόμο-Σάκης Αθανασιάδης

 

                                     

Μα οι αγάπες μου ζούνε στο δρόμο

Μα εγώ που θέλω τα μάτια σου να βλέπω

Γιατί μου κρύβεσαι και κοιτάς χαμηλά

Απ’ τη φωνή σου αναγνωρίζω

Πως έχεις φύγει μίλια μακριά

Ήθελες λέει να με κρατάς απ’ το χέρι

Μήπως αλλάξω για σένα μυαλά

Μα εγώ μεγάλωσα με ένα μαχαίρι

Και δεν φοβάμαι τη μοναξιά

Μα εγώ που το κορμί σου γνωρίζω σαν το δρόμο

Σε κάθε ταξίδι μου έχω εσένα μαζί

Τις πόλεις που κλαίνε να συνηθίζω  

Το θαύμα πάντα που αργεί

Σε κάθε άγριο δίνω το χέρι

Το αγκαλιάζω για να πάρει φωνή

Και από λύκο στο κοπάδι με βρίσκεις

Να θεραπεύω μια ακόμη πληγή

Ήθελες λέει να αφήσω το δρόμο

Και με το νόμο να ζούμε μαζί

Μα οι αγάπες μου ζούνε στο δρόμο

Και πως φοβάμαι να φύγω από εκεί

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015