Χάρτινο πλοίο
Η θάλασσα φωνάζει πολύ όταν φυσάει αέρας
Χτυπάει τα όνειρα αυγά στα βράχια της ζωής
Τα κόκκινα τα μάτια τους αφήνει μονάχα ανοιχτά
Να καίνε για μέρες αργά, τη ψυχή σου να δεις
Συνήθιζε να περπατά στη βροχή, να θυμάται
Στο παρελθόν να μιλάει και μετά να γελάει
Συνήθιζε να βοηθάει πολύ και μετά να ξεχνάει
Αν είναι νύχτα αν είναι πρωί και που θέλει να πάει
Του αρέσει στο σκοτάδι να ζει τη μυρωδιά του ζητάει
Δεν σκάβει το χώμα βαθιά γιατί απλά το αγαπάει
Υπάρχουν όρκοι που δεν βρήκε ποτέ
Που οι αλυσίδες τους σπάνε
Φωτιές που αγκαλιάζουν ψυχές να μπορούν να πετάνε
Όταν χαλάει ο καιρός και ο βαρδάρης θυμώνει
Φωνάζει να έρθω να τον δω
Μέσα στη νύχτα οδηγά ένα χάρτινο πλοίο
Μέσα στη νύχτα τη ζωή μου να δω
Θέλω να γνωρίζεις κι εσύ όταν το σώμα ζητάει
Πως είναι ελαφριά η ψυχή και ο θεός δεν κοιτάει
Μια ομπρέλα μαζί σου με φως και ο φόβος σου πάει
Μου είπε, αυτά να θυμάσαι και η ψυχή σου θα ζει
Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου