Στον έρωτα η ψυχή
αναφλέγεται
Χτυπάει και μένα ο εχθρός
Κάθε πρωί με χιλιάδες χαμόγελα
Μου στέλνει χαρτιά συνεχώς
Πως η πατρίδα μου δεν είναι τα χώματα
Δεν φέρνει ζωή ο χρυσός
Όταν το δάσος πονάει και καίγεται
Τα αστέρια όταν χάνουν το φως
Και η αλήθεια στη νύχτα όταν κρέμεται
Γιατί να ανάψω το φως
Αφού στο σώμα σου η νύχτα μου καίγεται
Κοιμάμαι τα βράδια γυμνός
Γιατί στον έρωτα η ψυχή αναφλέγεται
Μπορεί να είμαι ο μικρός
Μα η φωτιά απ’ το όνειρο φαίνεται
Δεν φέρνει ζωή ο χρυσός
Μόνο σκουριά στον αέρα που καίγεται
Ο χρόνος αν είναι οδηγός
Το ποτήρι σαν άδειο μου φαίνεται
Ποτέ μισθοφόρος θεός
Την πατρίδα μου δεν ελευθέρωσε
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου