Οι Ανάσες Εραστών-Σάκης Αθανασιάδης

Οι Ανάσες Εραστών

Μπροστά εγώ πίσω η βροχή

Κι ανάμεσα μια έρημος πατρίδα

Κράτα καλά  τρέχω πολύ

Μη πέσουμε στου δήθεν την παγίδα

Πως να διαβάζω τα σημάδια του καπνού

Τα μονοπάτια  μου γεμίσανε αλάτια

Με χνώτα ενός μικρού αστού θεού

Και με προφήτες που έχουν σκόνη για τα μάτια

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Σβήνω απ’ τον πίνακα τα λόγια των σοφών

Τόσοι πολλοί να μουρμουρίζουν λόγια ίδια

Φωτοτυπίες μες τη λάσπη των καιρών

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Μες το σκοτάδι μου ο κόσμος των γυμνών

Κανένας δεν ακούγεται να λέει λόγια ίδια

Φτιάχνω τον κόσμο με ανάσες εραστών

Με σκόνη λες καταδικάζει

Ο χρόνος το άχρηστο παρόν

Και εμένα τρώει  το μαράζι

Στη σκόνη του να είμαι απών

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Το Δέντρο της Αγάπης-Σάκης Αθανασιάδης

                                  

  Το Δέντρο της Αγάπης

Στο χορό της ομίχλης κοιτάζω

Της αγάπης το δέντρο

Μες τη λίμνη νομίζω πως χορεύεις εσύ

Στο νερό περπατώ και βουλιάζω

Κάποιας νύχτες που πετάω μακριά

Της αγάπης το δέντρο ξυπνάω

Γιατί εμένα μου πονάει η ψυχή με όλα αυτά

Γι’ αυτό που χάνεται και αγαπάω

Στην ομίχλη το ξέρω δεν σκαλίζουν φωτιές

Η νεράιδα στη λάμψη ξυπνάει

Και η λίμνη σε φωνάζει έλα αν θες

Το κορμί μου για σένα πονάει

Μα εμένα που διψά η ψυχή

Μες το ψέμα παραπατάω

Μέχρι το σώμα μου να κοιμηθεί

Και στο όνειρο σιγανά να μιλάω

Στην ομίχλη το ξέρω δεν γυρνούν εραστές

Μα η αγάπη στο φόβο κλωτσάει

Γι’ αυτό άκου τα λόγια μου κι έλα να δεις

Της αγάπης μας το δέντρο να γελάει

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Σαν Έλληνας Ποιητής- Σάκης Αθανασιάδης

Σαν Έλληνας Ποιητής

Είναι το ξέρω δύσκολο να πλέει

Μονάχη η ψυχή σε ωκεανό

Μα το καημένο το όνειρο θα κλαίει

Αν το αφήσεις και το κάνεις ναυαγό

Τα αστέρια σου αν δείχνουν πάλι δρόμο

Αν πέσεις γρήγορα θα σηκωθείς

Και από τον πόνο θα περάσεις σε άλλο ρόλο

Μέσα στο φως τη διαδρομή σου θα τη δεις

Είναι το ξέρω δύσκολο να πλέει

Μια βάρκα μόνη στου χειμώνα τον καιρό

Μα το καημένο το όνειρο θα κλαίει

Αν το πετάξεις και καθίσει στο βυθό

Τα μάτια σου κι αν πάγωσαν σε αντίο

Αυτά που αγάπησες μαζί σου να κρατάς

Κι αν στους πολλούς αυτό το πράγμα μοιάζει λίγο

Τις πέτρες σου στο αιώνιο μονάχα να πετάς

Οι συντροφιές που είχαν μόνο ίσως

Σου φέρναν φόβο θα θυμάσαι από μικρό

Γιατί δεν άκουγες το κύμα ως συνήθως

Και η θάλασσα σου φώναζε θα βγω

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Όπλα από Σοκολάτα- Σάκης Αθανασιάδης

Όπλα από Σοκολάτα

  

Στους μεγάλους δρόμους της ψυχής

Φώναξα αν με ακούει κανείς

Μα απάντηση δεν πήρα

Και αν έπεσα και χτύπησα πολύ

Στους μεγάλους δρόμους της ψυχής

Τα ταξίδια δώρο πήρα

Που να βρω μικρές τις μέρες

Ήλιο για να ανάψω

Όπλα από σοκολάτα

Έχω για να φτιάξω

Που να βρω ζεστές παρέες

Όνειρα να φτιάξω

Σφαίρες από σοκολάτα

Μόνος θα πετάξω

Μη μου τραβάτε τη ψυχή

Μπορεί να πέσει

Βλέπω τα σύρματα που δένεται η ζωή

Βλέπω αυτούς που τα κρατούν

Και με έχουν δέσει

Στους μεγάλους δρόμους της ψυχής

Φώναξα αν με ακούει κανείς

Μα δρόμο άδειο είδα

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

  Στο Δρόμο της Αγάπης

Σύνθεση-Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης            

Σε  ένα φάρο…

Τα μάτια μου ταξίδευαν

Το πλοίο πριν να πάρω

Κι όταν θα φύγω…

Δεν θα υπάρχει πια ζωή

Τα ίχνη  θα ’χουνε σβηστεί

Θα ζω στο λίγο

Τρέξε…στο δρόμο της αγάπης πάλι τρέξε

Τη νύχτα με βιολιά κι αστέρια παίξε

Να ακούω μιας νεράιδας τη φωνή

Είναι μεγάλο το ταξίδι της αγάπης

Έχει πολλές και δύσκολες στροφές

Μα όταν θα βγεις στο δρόμο της διαβάτης

Έχει στιγμές μοναδικές

Το μόνο της ζωή μου καλοκαίρι

Αυτό που με κρατούσες απ’ το χέρι

Αυτό που με ξυπνούσες μεσημέρι

Το μόνο της ζωή μου καλοκαίρι

Τρέξε… στον ύπνο μου με  να  φακό και φέξε

Στο όνειρο βάλε φωνή και παίξε

Θα μάθεις  αν σε αγάπησα πολύ

                      

Είναι μεγάλο το ταξίδι της αγάπης

Έχει πολλές και δύσκολες στροφές

Μα όταν θα βγεις στο δρόμο της διαβάτης

Έχει στιγμές μοναδικές 

Κι όταν σαλπάρω…

Το Φως από τα μάτια σου

Να δώσεις σε ’να φάρο

Για να με πάρει αγκαλιά

Τη νύχτα πριν σαλτάρω

Δώρα…δεν χάνεται η αγάπη σε μια μπόρα

Δεν σβήνει  όταν βρεις την ανηφόρα

Αντέχει όταν είναι αληθινή

Είναι μεγάλο το ταξίδι της αγάπης

Έχει πολλές και δύσκολες στροφές

Μα όταν θα βγεις στο δρόμο της διαβάτης

Έχει στιγμές μοναδικές

Ο Τοίχος της Βροχής-Σάκης Αθανασιάδης

              Ο Τοίχος της Βροχής

Σε έναν τοίχο έχω γράψει της βροχής

Πως σιωπή είναι τα μάτια της ψυχής

Φωνές πολλές  της μοναξιά τα φώτα

Όπου να πάω είμαι εγώ και ο κανείς

Φωνές πολλές στα δυνατά τα φώτα

Και μουσικές σε σκεύος της τροφής

Να φας πολύ να ζαλιστείς

Σε έναν τοίχο έχω γράψει της βροχής

Ελευθερία  είναι να μπορείς

Να πιάνεις χούφτες ουρανό

Να λες δεν ζω για  το εγώ

Σε έναν τοίχο έχω γράψει της βροχής

Πως η αγάπη είναι δώρο της ζωής

Πάλι με στέλνει ο άνεμος στη γη

Τρύπια τα ρούχα μου

Και από μπροστά  η μαύρη η φωνή

Και πίσω μου η πόρτα μου κλειστή

Το άρωμα σου έχω πετάξω στη βροχή

Για να φυτρώσει η μοναξιά αγάπη μου

Και περιμένω  ένα ήλιο για φιλί

Ένα χαμόγελο απλό και ότι βγει

Σάκης Αθανασιάδης

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Η Πόλη του Δρόμου-Σάκης Αθανασιάδης

                                            

                       Η Πόλη του Δρόμου

Τα ρούχα τα καινούργια δεν τα αντέχω να ξέρεις τα μισώ

Κι αυτούς που λένε πώς να τρέχω δεν θέλω να τους δω

Γιατί να προσπαθώ να αλλάξω να μην είμαι εγώ

Αφού τα μάτια μου θα σπάσουν θα έχουν φως μισό

Τρέχει ο ήλιος στο ποτάμι τον ακολουθώ

Στη θάλασσα ίσως με βγάλει στο γαλάζιο νερό

Γιατί να προσπαθώ να αλλάξω να μην είμαι εγώ

Αφού αν άλλαζα θα είχα χάσει κομμάτια εαυτό

Γυρίζω στην πόλη του δρόμου, πέφτει βροχή

Τρέχει ο κόσμος με χαρτόνια στα χέρια να κρυφτεί

Τρέχω κι εγώ να δω στις ειδήσεις τα νέα κόλπα της δύσης

Εξήντα λεπτά να νοιώσω μ…  χωρίς καθυστερήσεις

Τα χρόνια τα καινούργια δεν τα αντέχω το ξέρεις το μισώ

Στην πόλη του δρόμου να βλέπω έναν άστεγο γυμνό

Σε λίγο όμως ξημερώνει και τον ήλιο θα τον βρω

Να τρέχει πάλι στο ποτάμι να τον ακολουθώ

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Χάρτινος Δρομέας-Σάκης Αθανασιάδης

                                         

                            Χάρτινος Δρομέας

Άργησα να καταλάβω πως οι μνήμες έχουν βλέμμα

Πως οι νίκες στο σκοτάδι έχουν πρόσωπα με αίμα

Κι αν στον τοίχο τους χτυπήσω θα πονέσω μες τη νύχτα

Μα εκεί θα συναντήσω της ζωή μου την αλήθεια

Μες τις νύχτες που ξυπνάνε τις γιαγιάς μου οι ιστορίες

Με φωνές πως με φορτώνουν και χιλιάδες αμαρτίες

Βγαίνω πάλι λεωφόρο τρέχω κόντρα στο σκοτάδι

Σαν τον χάρτινο δρομέα που θα λιώσει σε ένα βράδυ

Μα η αγάπη μπορεί να κοιμάται γυμνή να μη κρυώνει

Κι ας ακούει βροχή κι ας πονάει πολύ κι ας είναι μόνη

Άργησα να καταλάβω πως ο χρόνος είναι ψέμα

Πως οι μνήμες όταν τρέχουν έχουν σώματα και βλέμμα

Κι αν τους φίλους μου ρωτήσω αν κοστίζει η αλήθεια

Με σιωπή θα απαντήσουν κουρασμένοι απ’ τη συνήθεια

Μα η αγάπη μπορεί να γεννά στη σιωπή να μεγαλώνει

Κι αν υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν σε αυτή να μη θυμώνει

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ο Αιχμάλωτος Θεός-Σάκης Αθανασιάδης

            Ο Αιχμάλωτος Θεός

Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα

Να μπω κι εγώ στο σύστημα απλό λογισμικό

Κι αντί να ψάχνω πέρασμα στον έρωτα να πάω

Το Δία να μου δείχνουνε στο χώμα και γυμνό

Ψάχνω τη δύναμη λοιπόν να πάρω ένα ψαλίδι

Μήπως και κόψω το σκοινί που σφίγγει την καρδιά

Πριν η ανάσα μου η μικρή χαλάσει σαν παιγνίδι

Και με πετάξουν άχρηστο σε κάποια αμμουδιά

Βγάζω απ’ τα μάτια μου λάσπη και χώμα

Κι όλα τα ψεύτικα τα δώρα εκδοτών

Μιλάει ο καθρέπτης και μου λέει άκου τώρα

Ο ουρανός δεν δέχεται αιχμάλωτο θεό

Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα

Να μπω κι εγώ στο κάστρο τους και εκεί να κλειδωθώ

Κι αντί να χτίζω όνειρα τη νύχτα με τους ήχους

Κατάδικος στο κάστρο τους τις πέτρες να χτυπώ

Χάθηκαν τα παιδιά απ’ το παράθυρό μου

Ξυπόλυτη πια βλέπω την ελπίδα σε παγκάκια

Να περπατάει μόνη νύχτα στα σοκάκια

Τα όνειρα στα χέρια της να λιώνουν παγωτό

Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα

Να μπω κι εγώ στο κάδρο τους να φωτογραφηθώ

Μα το κουστούμι πούλησα να βρω μια ελπίδα

Για να μιλώ στον ήλιο μου και στο μικρό μου γιό

Σάκης Αθανασιάδης                                                       

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Κήπος των Λευκών-Σάκης Αθανασιάδης

                          

     Ο Κήπος των Λευκών

Όλα πήγαιναν καλά

Καλά η δουλειά, καλά τα παιδιά, όλα καλά

Κοιμόσουνα στον κήπο των λευκών

Πόνταρες στο μαύρο και κέρδιζες λεφτά

Έσβηνες τα φώτα

Κι όλα πήγαιναν καλά

Καλά η δουλειά, καλά τα παιδιά, όλα καλά

Κύριε Νικόλα 

Όσο κοιμόσουνα στον κήπο των λευκών

Τα είχες όλα

Τώρα τι ζητάς γιατί φοβάσαι

Κάτι έχεις να μου κρύψεις ή απλά λυπάσαι…

Τώρα τι ζητάς γιατί φωνάζεις

Γιατί μου ξαγρυπνάς

Σαν φάντασμα μου μοιάζεις

Κύριε Νικόλα 

Όσο το γεύμα έτρωγες των εργατών

Τα είχες όλα

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά-Σάκης Αθανασιάδης

Κάπου στη Μέση Κάπου στο Πουθενά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως  χέρια

Σε πόλεις που έχουνε  ουλές στο σώμα από μαχαίρια

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα σβήνει όλα τα σχέδια

Άγιος ο δρόμος  μου στις ήσυχες τις  μέρες

Θα με  φωνάζει να κρυφτώ στις καλησπέρες

Στο σώμα μου αντί φιλί θα στέλνει σφαίρες

Άγιος ο δρόμος  μου στις ξένες μόνο μέρες

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα πέφτει μια βροχή μια αλήθεια θα ξυπνά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Δεν θα είναι αυταπάτη μα ανάγκη η αγκαλιά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Θα υπάρχει μια πηγή να πιω νερό που ξεδιψά

Κάπου στη μέση κάπου στο πουθενά

Το φόβο μου μπορώ να τον πετάξω στη φωτιά

Σε πόλεις που έχουν αστυνόμο για τον έρωτα

Θεά  γυμνή η μοναξιά θα έρχεται δίχως χέρια

Ψυχές θα λιώνουν σε παγκάκια καλοκαίρια

Άδεια θα μένουν τα χαρτιά σε όλα μου τα σχέδια

Μη με διατάζεις να κρυφτώ να μη ξυπνάω τις μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά τον τόκο έχεις πάρει

Μη με ζυγώνεις δεν μπορώ να δώσω άλλες μέρες

Θεά  γυμνή μου μοναξιά σκληρό μου μαξιλάρι

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ασπρόμαυρες Μνήμες-Σάκης Αθανασιάδης

                                   

          Ασπρόμαυρες Μνήμες

Δεν θα κοιτάξω το άστρο που σβήνει

Θα πάρω τα φώτα από σένα να βλέπω

Ο καιρός δικαστής δανεικά  μου ζητάει

Τον πληρώνω αθώα και τρέχω

Ασπρόμαυρες μνήμες μοιράζουν οι μήνες

Σημαίες και μαύρα κλαδιά

Γυρίζω το χρόνο ταξίδι στο μόνο

Παιδί με τα πόδια γυμνά

Εμένα με νοιάζει η φωτιά που αλλάζει

Το δάσος με σπίτια ψηλά

Η αλήθεια στην πράξη το ψέμα τρομάζει

Το ξέρουν οι μνήμες καλά

Ασπρόμαυρες μνήμες κρατάω στα χέρια

Φωτογραφίες με εσένα αγκαλιά

Με σένα που τρέχω το δρόμο και αντέχω

Τις φλόγες που είναι κοντά

Δεν θα κοιτάξω το κύμα που σπάει

Στη θάλασσα πάλι θα δώσω αγκαλιά

Αυτό που γελάει μεθαύριο πονάει

Το ξέρουν οι μνήμες καλά

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Τίποτε δεν Αλλάζει αν δεν το Αλλάξεις Εσύ- Σάκης Αθανασιάδης

                                                

Τίποτε δεν Αλλάζει αν δεν το Αλλάξεις Εσύ

Σε αυτό το σημείο  ο χρόνος τελειώνει

Δεν υπάρχει ευκαιρία για άλλη αμαρτία

Μνήμες χτυπάνε τα μάτια σου σπάνε

Τίποτε δεν αλλάζει αν δεν το αλλάξεις εσύ μόνη

Μόνες  οι φωνές στα ψηλά  βουνά

Βρέχει προσευχές πάλι στις μονές

Πώς να σου απαντήσουν αν ζούνε οι ψυχές

Αν υπάρχουν σύννεφα που ακούνε στα κρυφά

Δεν υπάρχει συγνώμη η μνήμη αν λιώνει

Η πράξη από μόνη αυτή σε σηκώνει

Για αυτό να θυμάσαι

Τίποτε δεν αλλάζει αν δεν το αλλάξεις εσύ  

Άφησες το σώμα σου κάπου στα βουνά

Πέταξες τη μνήμη σου και ήρθες πάλι πίσω

Μα ήσουνα  γυμνή και ο κόσμος πιο σκληρός

Πιο φτωχός θα έλεγα και είπα να σε ντύσω

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Η θάλασσα τα Μάτια της Ανοίγει στη Bροχή-Σάκης Αθανασιάδης

Η θάλασσα τα Μάτια της Ανοίγει στη Bροχή

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει στη βροχή

Και με φωνάζει να σταθώ για μια φορά γυμνός

Να αφήσω λίγο τη ψυχή και να τη δω να τρέχει

Ελεύθερη στα κύματα και στο γαλάζιο φως

Όσοι πιστέψαν πως μπορεί να πάρουν τη ζωή της

Με τη οργή της πάλεψαν πριν σπάσουν τα μυαλά

Και η φωτιά τους έσβησε στο σώμα της για πάντα

Γιατί η θάλασσα είν’  καλή μόνο για λευτεριά

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν βρέχει

Μες τα νερά ο κεραυνός σαν γίνεται καπνός

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν φυσάει

Στο πρώτο μαύρο σύννεφο να ρίξει λίγο φως

Αυτή που είναι αθάνατη δεν θα είναι η ψυχή μου

Αν με το θάνατο ο χρόνος σταματά

Μα η ψυχή της θάλασσας που χρόνο δεν μετράει

Και ούτε φοβάται πως θα σβήσει η καρδιά

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν βρέχει

Και οι σταγόνες της βροχής χαϊδεύουν τα πουλιά

Γιατί μια αθάνατη ζωή στα απλά έρωτα έχει

Σε αντίθεση με τους θνητούς που θέλουν τα πολλά

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Τα Παντελόνια του Χειμώνα-Σάκης Αθανασιάδης

                           

  Τα Παντελόνια του Χειμώνα

Τρέχω στα φώτα φτάνω στο λίγο

Φυσάει αέρας σκορπάει το γκρίζο

Χτυπάω και πάλι στης μέρας τον τοίχο

Κάπου κοντά η ομίχλη πυκνή

Πες μου πόσα όνειρα μου έριξαν στο δρόμο

Και έμειναν οι λάσπες τους στις άγριες βροχές

Πες μου πόσα όνειρα μου πήρε η συνήθεια

Και μου άφησε της σκόνης μυρωδιές

Τα παντελόνια του χειμώνα

Θέλω να μείνουν μόνα τώρα

Χωρίς εμένα συντροφιά

Τα παντελόνια του χειμώνα

Θέλω να αρπάξουνε φωτιά

Πες μου πόσα ψέματα τα βάπτισαν αλήθεια

Και τα πέταξα σε θάλασσες βαθιές

Πες μου πόσα όνειρα μου πήρε η συνήθεια

Και μου άφησε της σκόνης μυρωδιές

Τρέχω στα φώτα τρέχω στον ήλιο

Χτυπάω της μέρας το λίγο

Αυτό με αδειάζει μα ακόμα ελπίζω

Πως μια φωτιά θα λέγεται ψυχή

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ ΣΟΥ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

Στο Νησί της Αγκαλιά σου 

Σύνθεση-Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης            

     

Μίλα μου πάλι να έρθει ο ήλιος

Πάνω στο άρμα σου και ετούτο το πρωί

Να επουλώσει έστω και λίγο

Το τραύμα που αφήνει στην ψυχή η εποχή

Πάντα τα βράδια σου στέλνω σημάδια

Μακριά αν είσαι να είμαι μέσα σου η φωνή

Με μια ελπίδα σε μια μόνο παρτίδα

Να καταφέρω να γυμνώσω τη σιωπή

  

Απ' το νησί της αγκαλιάς σου έχω σημάδια

Στη σκέψη μου έχω του ερωτά σου την ορμή

Κι αν βλέπω μπόρα τρέχω όπως τώρα

Να βρω νερό απ' την πηγή που είσαι εσύ

  

Έχω απ’ τα χάδια των φιλιών σου σημάδια

Στα μάτια έχω τη δική σου τη φωνή

Κι αν βλέπω άδεια κάποια καράβια

Είναι που η χώρα για ενέχυρο που έχει δοθεί

Έχω στο αίμα του θυμού σου το βλέμμα

Έχω από σένα μια εικόνα μαγική

Στο νέο αιώνα να σπας τον κανόνα

Να είσαι φως νερό να είσαι η ίδια η ζωή

Απ' το νησί της αγκαλιάς σου έχω σημάδια

Στη σκέψη μου έχω του ερωτά σου την ορμή

Κι αν βλέπω μπόρα τρέχω όπως τώρα

Να βρω νερό απ' την πηγή που είσαι εσύ

  

Μίλα μου πάλι να έρθει ο ήλιος

Πάνω στο άρμα σου και ετούτο το πρωί

Κι αυτή τη σελίδα την έχω πατρίδα

Αυτό το απλό που έκανε αδύνατο η ζωή

Να με πετάει σε φως γαλάζιο

Μια που η σημαία μου λερώθηκε κι αυτή

Απ' το νησί της αγκαλιάς σου έχω σημάδια

Στη σκέψη μου έχω του ερωτά σου την ορμή

Κι αν βλέπω μπόρα τρέχω όπως τώρα

Να βρω νερό απ' την πηγή που είσαι εσύ

Το Αόρατο Νησί-Σάκης Αθανασιάδης

                 

 Το Αόρατο Νησί

Αν ταξίδευες μαζί μου

Σε ένα δάσος μαγικό

Θα πετούσες το παλτό μου

Και θα με άφηνες γυμνό

Θα μου έλεγες  για κοίτα

Τι αξίζει στη ζωή

Πόσο όμορφα ζαλίζει

Της αγάπης το κρασί

  

Φιλί ο ήλιος στο κορμί σου

Θα είχε στείλει

Ένα σημάδι μαγικό

Και ένα ταξίδι στο βουνό

Θα είχε γίνει

Ένα δικό μας μυστικό

Αν ταξίδευες μαζί μου

Στο αόρατο νησί

Μες της πόλης τη σελήνη

Θα ήταν άλλη η ζωή

Θα σου έλεγα για δώσε

Μια φέτα ουρανό

Να ζεστάνεις την ψυχή μου

Και στον ήλιο σου να μπω

Μα εσύ χάθηκες για πάντα

Μες της πόλης το θυμό 

Δεν ταξίδεψες ποτέ σου

Σε ένα δάσος μαγικό

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Κάνε τα Μάτια μου σαν Θάλασσα-Σάκης Αθανασιάδης

Κάνε τα Μάτια μου σαν Θάλασσα

Κοίτα τα όνειρα όταν πέφτουν

Και όταν παραδίδονται στα πλήθη

Σαν σώματα βαριά πως μοιάζουν

Κι ο χρόνος πως τα σπρώχνει προς τη λήθη

Γι’ αυτό σου λέω για αρχή απόψε

Βάλ’ την αγάπη στην καρδιά

Στην αγκαλιά σου μια ανάσα

Μπορεί να είναι η γιατρειά

Κάνε τα μάτια μου σαν θάλασσα

Ρίξε με μες το γαλάζιο

Θέλω να μείνω με το φως

Μακριά από έναν κόσμο άδειο

Να με κρατάς θέλω σφιχτά

Να αλλάζει ο κανόνας

Κάνε τα μάτια μου σαν θάλασσα

Να φεύγει ο χειμώνας

Κοίτα τα όνειρα όταν πέφτουν

Και όταν παραδίδονται στα λάθη

Πόσο πονάνε τη ψυχή

Οι στάχτες που σκεπάζουνε τα πάθη

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)