Τα Παντελόνια
του Χειμώνα
Τρέχω στα φώτα φτάνω στο λίγο
Φυσάει αέρας σκορπάει το γκρίζο
Χτυπάω και πάλι στης μέρας τον τοίχο
Κάπου κοντά η ομίχλη πυκνή
Πες μου πόσα όνειρα μου έριξαν στο δρόμο
Και έμειναν οι λάσπες τους στις άγριες βροχές
Πες μου πόσα όνειρα μου πήρε η συνήθεια
Και μου άφησε της σκόνης μυρωδιές
Τα παντελόνια του χειμώνα
Θέλω να μείνουν μόνα τώρα
Χωρίς εμένα συντροφιά
Τα παντελόνια του χειμώνα
Θέλω να αρπάξουνε φωτιά
Πες μου πόσα ψέματα τα βάπτισαν αλήθεια
Και τα πέταξα σε θάλασσες βαθιές
Πες μου πόσα όνειρα μου πήρε η συνήθεια
Και μου άφησε της σκόνης μυρωδιές
Τρέχω στα φώτα τρέχω στον ήλιο
Χτυπάω της μέρας το λίγο
Αυτό με αδειάζει μα ακόμα ελπίζω
Πως μια φωτιά θα λέγεται ψυχή
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου