Τα Παντελόνια του Χειμώνα-Σάκης Αθανασιάδης

  Τα Παντελόνια του Χειμώνα

Τρέχω στα φώτα φτάνω στο λίγο

Φυσάει αέρας σκορπάει το γκρίζο

Χτυπάω και πάλι στης μέρας τον τοίχο

Κάπου κοντά η ομίχλη πυκνή

Πες μου πόσα όνειρα μου έριξαν στο δρόμο

Και έμειναν οι λάσπες τους στις άγριες βροχές

Πες μου πόσα όνειρα μου πήρε η συνήθεια

Και μου άφησε της σκόνης μυρωδιές

Τα παντελόνια του χειμώνα

Θέλω να μείνουν μόνα τώρα

Χωρίς εμένα συντροφιά

Τα παντελόνια του χειμώνα

Θέλω να αρπάξουνε φωτιά

Πες μου πόσα ψέματα τα βάπτισαν αλήθεια

Και τα πέταξα σε θάλασσες βαθιές

Πες μου πόσα όνειρα μου πήρε η συνήθεια

Και μου άφησε της σκόνης μυρωδιές

Τρέχω στα φώτα τρέχω στον ήλιο

Χτυπάω της μέρας το λίγο

Αυτό με αδειάζει μα ακόμα ελπίζω

Πως μια φωτιά θα λέγεται ψυχή

2013 Σάκης Αθανασιάδης 
οι ανάσες των εραστών (2014)

Γιώργος Δημητριάδης

Stage Larissa

Γιώργος Δημητριάδης: Ο φόβος δημιουργεί αβγά φιδιών

 

Ο Γιώργος Δημητριάδης δεν είναι προληπτικός. Αν ήταν, από τον δωδέκατο προσωπικό του δίσκο θα πήγαινε κατευθείαν στον δέκατο τέταρτο. Ισως όμως επειδή είναι και Παναθηναϊκός το δεκατρία να μην το βλέπει αρνητικά. Οπως και να έχει, ο τραγουδοποιός κυκλοφόρησε πρόσφατα το άλμπουμ «Απ ’το μηδέν». Δεκατρία τραγούδια που, αν μη τι άλλο, φέρουν την προσωπική σφραγίδα του: ποπ-ροκ διάθεση και ενδιαφέρουσα άποψη. Ο Γιώργος Δημητριάδης μετρά 25 χρόνια στη δισκογραφία και απ’ ό,τι φαίνεται έχει πολλά να πει ακόμη.

Συστήνομαι...

Ως μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής γεννημένος στην Αθήνα αλλά μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη. Επίσης ως λάτρης των δίσκων βινυλίου, της ροκ μουσικής, καλός αναγνώστης και φίλος του ποδοσφαίρου.

Τραγουδώ...

Γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος που έχω για να επικοινωνώ με τον ίδιο μου τον εαυτό και τους άλλους. Τραγουδώ γιατί αυτός είναι ο δρόμος της ύπαρξής μου. Η πρώτη φορά που με θυμάμαι να ανοίγω το στόμα μου και να τραγουδώ ήταν όταν ήμουν τριών ετών, στα γενέθλιά μου, τo «Only you» των The Platters, ένα δισκάκι που είχε φέρει ο πατέρας μου. Εγώ πάνω στο τραπέζι και οι γονείς και η αδερφή μου να παρακολουθούν το νήπιο να αποδίδει με αγγλικά δικής του εκδοχής το άσμα ετούτο. Ολα αυτά εκεί στο σαλόνι του σπιτιού μας στην οδό Κασσιανής στον Λυκαβηττό, το 1959.

Γράφω μουσική...

Οταν νιώθω πως αυτό που κρυβόταν τόσον καιρό από μένα ή που εγώ έκρυβα από εμένα τον ίδιο θέλει να πάρει μορφή, γιατί αλλιώς θα με κατατρύχει με κίνδυνο η ψυχή μου να γίνει ένα παλιό στοιχειωμένο σπίτι. Γράφω μουσική γιατί είναι η δική μου ψυχοθεραπεία: όταν δεν δημιουργώ αρχίζουν να συνωστίζονται οι δαίμονες στο κεφάλι μου. Ισως γενικότερα ο δημιουργός φτιάχνει πράγματα για να νιώσει πραγματικά ζωντανός και, όπως λέει και ο Μπόρχες, στο τέλος όλης αυτής της πορείας σχηματίζεται το πρόσωπό του.

Απ' το μηδέν...

Και πίσω στα θρανία, μπας και γίνουμε καλύτεροι. Η επανεκκίνηση είναι δύσκολη, η αλλαγή εκκωφαντική, η ντροπή μεγάλη, αλλά τη νιώθουν όσοι σε αυτόν τον τόπο έχουν ακόμη αξιοπρέπεια. Δυστυχώς η αιδώς δεν είναι στοιχείο πολλών επιφανών και μη. Η ζωή όμως, δηλαδή εμείς και οι άλλοι που τη φτιάχνουμε, αισιοδοξώ πως θα περάσει σε κάτι καινούργιο, πιο καθαρό, πιο δίκαιο και ανθρώπινο. Από το μηδέν μήπως και ενταχθούμε στον αληθινό χρόνο, τον εξωτερικό, και ξεκολλήσουμε από τις ξέρες του άχρονου μοναχικού εθνικού μας βίου.

Η Θεσσαλονίκη...

Είναι η πόλη που μεγάλωσα, η πόλη που χάνεται μέσα στην ομίχλη και μοιάζει οπτασία εκτός χρόνου και τόπου, νοτισμένη από την αιώνια υγρασία, η μουντή της λιακάδα και ο Βαρδάρης της που παίρνει για λίγο όλα τα κρίματά μας, τις μυρωδιές της, απέναντι στον Ολυμπο. Η παραλία όπου ακούς τα μοναχικά βήματα των περαστικών οδοιπόρων - άλλοι προς τον Λευκό Πύργο, άλλοι προς την Αρετσού - και αν κάτσεις σε ένα παγκάκι και κλείσεις τα μάτια ακούς κάποιες συνομιλίες, ποτέ δυνατές, κάποια ψαροπούλια που βουτάνε μπας και φάνε κανένα κεφαλόπουλο μέσα στα πηχτά νερά του Θερμαϊκού.

Η Αθήνα...

Είναι η πόλη όπου γεννήθηκα. Δεν την ορίζω, δεν την ξέρω καλά, μα την πονάω και την αγαπώ, ίσως κιόλας γιατί λίγοι νιώθουν έτσι γι' αυτήν και οι σχέσεις είναι αμφίδρομες. Αν δεν αγαπάς τον τόπο σου δεν σε αγαπά και αυτός. Η πόλη που χρησιμοποιείται σαν υλικό για κάψιμο, που ξεσπά πάνω της μονάχα η οργή και ποτέ η δημιουργία. Ενας τόπος θυμωμένων ψυχών, ένας τόπος που υποφέρει από τον αυτοσκοπό της καταστροφής, ανόητα συνδεδεμένης με τη δημιουργία, ενώ στην ουσία την ακυρώνει. Γιατί ο «καταστροφέας» δεν τη θέλει επειδή έτσι μονάχα νιώθει πως υπάρχει, μονάχα όταν καταστρέφει. Οπως και με την πολιτική, που όταν νοσεί δεν την καταστρέφεις, δεν την καταργείς, αλλά τη δημιουργείς εκ νέου, της δίνεις νόημα και πνοή.

Ονειρεύομαι...

Αναπόφευκτα όταν κοιμάμαι - στον ξύπνιο μου δρω. Δεν ονειροβατώ γιατί έτσι δεν βλέπω μπροστά μου και τσακίζομαι στα βράχια της πραγματικότητας των ανθρώπων και των κοινωνιών. Η μεγαλύτερη επανάσταση στις μέρες μας ξεκινά από τις μικρές αλλαγές στις λεπτομέρειες του καθημερινού ιδιωτικού μας και δημόσιου βίου.

Δυσκολεύομαι...

Με τον εαυτό μου, γιατί είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος.

Προβληματίζομαι...

Πάντα, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Κάποιες φορές οδηγούμαι σε λάθος συμπεράσματα, γι' αυτό μετά πάλι προβληματίζομαι μέχρι να καταλήξω σε μια απάντηση. Λένε πως τα ερωτήματα είναι πιο σημαντικά από τις απαντήσεις. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά συμπληρώνω πως και οι απαντήσεις είναι εξίσου σημαντικές όταν τα ερωτήματα είναι τα σωστά. Για να δούμε τι μας φταίει πρέπει να κάνουμε τη σωστή ερώτηση και βασικά... "μήπως φταίω κι εγώ;". Τις καλύτερες απαντήσεις βέβαια πάντα τις δίνει η ίδια η ζωή και όχι τα ευαγγέλια και οι θεωρίες τις οποίες πάντα πρέπει να προσαρμόζουμε, να ανανεώνουμε αλλά και να αμφισβητούμε.

Ροκ είναι...

Η πέτρα που κύλησε και ακόμη μέσα μου κυλάει και ποτέ δεν χορταριάζει.

Ταξιδεύω...

Πάντα, κυρίως με το μυαλό και την ψυχή, με τα βιβλία μου και τις μουσικές, αλλά και με το αεροπλάνο προσπαθώντας να ξεπεράσω - ίσως μάταια - τον φόβο της πτώσης του.

Κρίση είναι...

Η Νέμεσις της πρώτα απ' όλα ηθικά χρεοκοπημένης κοινωνίας μας.

Ο πολιτισμός...

Είναι αυτό που μας λείπει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Γιατί οι αυτάρεσκα εσωστρεφείς, φοβικές κοινωνίες δεν δημιουργούν πολιτισμό. Δημιουργούν αβγά φιδιών γεμάτα μίσος, μισαλλοδοξία και δήθεν ανωτερότητα.

Ο Παναθηναϊκός...

Είναι η αγαπημένη μου ομάδα της οποίας υποστηρίζω τα χρώματα από πολύ μικρός, προτού καν προλάβω να εγκατασταθώ στη Θεσσαλονίκη. Πολλά πράγματα αλλάζεις στη ζωή σου, από ρούχα ως σχέσεις και συνήθειες, αλλά ομάδα ποτέ. Επειδή όμως μεγάλωσα επάνω, σιγά-σιγά αγάπησα και τον ΠΑΟΚ. Αρα ΠΑΟ - ΠΑΟΚ 1-1. Και οι δύο αυτές σπουδαίες πόλεις μού έδωσαν πάρα πολλά, η καθεμία με τον τρόπο της, και αυτές οι δύο μεγάλες ομάδες είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της φυσιογνωμίας και της Ιστορίας τους... Η φανταστική μου πόλη βρίσκεται λοιπόν κάπου στη μέση της διαδρομής, με εισιτήριο αλέ ρετούρ.
http://www.tovima.gr

Σύνθημα Τοίχου-Σάκης Αθανασιάδης

                                 

              Σύνθημα Τοίχου

Άσε με πάλι μέσα στη νύχτα

Των αστεριών μου να ακούσω τις φωνές

Να δω που πάω μήπως γερνάω

Και δρόμο έχω πάρει λάθος με φωτιές

Κράτα με λίγο με αυτά τα χέρια

Που μου χαϊδεύουν την ψυχή και το κορμί

Να μη διστάζω την αγάπη να βγάζω

Πάνω στο κτήνος που σαν φίλος θα φανεί

Κοίτα με στα μάτια χτίσε τα παλάτια

Ένωσε τη γέφυρα που έγινε κομμάτια

Δεν είσαι η Αλίκη στη χώρα κάποιου μύθου

Μα είσαι η ελπίδα στο σύνθημα ενός τοίχου

Μίλα μου τα βράδια σπάσε τα σκοτάδια

Γέμισε το σώμα μου με έρωτα σημάδια

Δώσε χίλια χάδια στη ψυχή την άδεια

Σε μια νύχτα τέλειωσε του φόβου όλα τα χνάρια

Ήλιος να μείνεις στο χειμώνα μου

Από το σώμα να πετάω όλα τα χρόνια μου

Να είσαι φως και ουρανός

Μια αφορμή να μπω γυμνός στο χρώμα σου

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ελευθερία με Ακούς- Σάκης Αθανασιάδης

           Ελευθερία με Ακούς

Τα βράδια που μιλούσαν τα ποτά

Την έρημο κουβάλαγα στη πλάτη

Με δάγκωναν του έρωτα σκυλιά

Μα έτρεχα να φτάσω την αγάπη

Έπεφτε στο σώμα μου βροχή

Μα ένοιωθα να καίγεται η πόλη

Αραγμένοι στα σαλόνια οι καλοί

Κι εγώ στο δρόμο για συγνώμη

Ελευθερία με ακούς…

Είναι φωτιά της μοναξιάς ο χρόνος

Ελευθερία με ακούς…

Φέρε το φως να δω που πάει ο δρόμος

Τα βράδια που τα φώτα δυνατά

Με χτύπαγαν αλύπητα στα μάτια

Με δάγκωναν του έρωτα σκυλιά

Κι έψαχνα στο δρόμο τα κομμάτια

Σάκης Αθανασιάδης 

τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Χάρτινα Παπούτσια-Σάκης Αθανασιάδης

                    

    Χάρτινα Παπούτσια

Έμεινα μόνος όταν χάθηκες

Με τα παπούτσια μου τα χάρτινα

Και ’ρθε ο χρόνος που σταμάτησες

Να μου μιλήσει σιγανά

Κοιμόμουν τις νύχτες αργά

Το όνειρό μου να πονάει

Να λέω εδώ δεν ξημερώνει

Καμιά αγάπη δεν φυσάει

Περπάτησα τις άδειες πόλεις

Τα βήματα μου άκουσα

Πόνου, χαράς, σιωπής αν θες

Έσκαψα μέσα μου βαθιά

Πριν παρατήσω πίσω όλες τις φωνές

Κοιμόμουν τις νύχτες αργά

Σαν  τα σκεφτόμουν όλα

Στο βλέμμα είχα τα σημάδια

Από τα χειμώνα σου τα χάδια

Σου ’λεγα όμως καληνύχτα

Κράτα το φως εκεί κοντά

Μόλις περάσει ο αέρας

Να με χαϊδέψεις απαλά

Όμως το ξέρω δεν σε νοιάζει

Περνάει η ζωή κι όλα τα αλλάζει

Όλα τα αλλάζει…

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Γιατί Μιλάς για Αγάπη όταν Μιλάς-Σάκης Αθανασιάδης

Γιατί Μιλάς για Αγάπη όταν Μιλάς

Μιλάς για αγάπη και απορείς

Όταν σου λέω πως με λέξεις θα τη χάνεις

Μιλάς για αγάπη μα μπορείς

Μες στον καθρέπτη σου μονάχα να την φτάνεις

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς

Η σιωπή είναι αγάπη και συγνώμη

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς

Μια αγκαλιά δεν χάρισες ακόμη

Στις χώρες του δρόμου

Οι αγάπες μου δεν έχουν

Πατρίδα το κορμί

Στις χώρες του δρόμου

Οι αγάπες μου δεν έχουν

Σημαία τον εαυτό τους

Το εγώ τους διαλύεται

Και γίνεται εσύ

Γιατί μιλάς για αγάπη

Αν δεν μπορείς

Μες τη φωτιά της

Την ψυχή σου να ζεσταίνεις

Γιατί μιλάς για αγάπη όταν μιλάς

Αφού δεν έμαθες ποτέ σου πως να χάνεις

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Δεν Ξέρω-Σάκης Αθανασιάδης

                                  

            Δεν Ξέρω

Πλήρωσα την τελευταία δόση

Που είχα φόρο από μήνες

Και είπα ησύχασα για λίγο με όλα αυτά

Πήγα στο σπίτι, μια ακόμη λύπη

Των εργολάβων θα γεμίσω κουμπαρά

Δεν ξέρω πόσο Έλληνας μπορεί να είμαι

Που βλέπω θάλασσα και κλαίω από χαρά

Που χέρι απλώνω και σηκώσω ότι πέφτει

Και είμαι το κύμα που χορεύουν τα παιδιά

Σημασία όμως δεν έχει πάντα η πτώση

Σημασία έχει  να σηκώνονται τόσοι

Που την  άνοιξη να φέρουνε ξανά

Τα παιδιά σου να γελάνε

Να μου λες πως δεν φοβάσαι

Και το μέλλον σου να βλέπεις  καθαρά

Δεν ξέρω πόσο Έλληνας μπορεί να είμαι

Που λέω όχι σε όλα αυτά

Που ανακαλύπτω μουσική μέσα στο δάσος

Και που γνωρίζω πως το δόγμα έχει θηλιά

Κλήρωσα τον εαυτό μου κι έχω χάσει

Τα τελευταία του πατέρα μου λεφτά

Λίγη ψυχή μου έχει μείνει κι αν δεν σπάσει

θα νοιώσω ήλιος στου χειμώνα τη σπηλιά

2013 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Κάποια Χριστούγεννα-Σάκης Αθανασιάδης

                               

     Κάποια Χριστούγεννα

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Τη μάνα μου να δω με ένα φακό

Να σκαλίζει το χιόνι

Τη νύχτα να τρέμει

Μέσα στο άσπρο μια φάτνη για να δω

Κάποια Χριστούγεννα βλέπω ένα φως

Ένα άσπρο φως στον ουρανό να χορεύει

Δεν ξέρω πως, μα ένα παιδί με γυρεύει

Να μου δείξει τη φάτνη στο χιόνι

Κάποια Χριστούγεννα ένα αόρατο χέρι

Στον ουρανό με ταξιδεύει

Είναι ο πατέρας μου εκεί με γυρεύει

Να μου πάρει απ’ τη ψυχή το θυμό

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Μέσα στο άσπρο φως τη φάτνη μου να βρω

Μα πρέπει πρώτα η νύχτα να αρχίσει να τρέμει

Να ’ναι Χριστούγεννα κι εγώ παιδί πάλι μικρό

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Η Αλήθεια Φωτιά-Σάκης Αθανασιάδης

                                            

              Η Αλήθεια Φωτιά

Κι απόψε μια  φωνή θα μου ανοίξει την πύλη

Αυτός θα είσαι εσύ η αλήθεια μου φωτιά

Μακριά η ψυχή μου θα ζητάει να  φύγει

Στον αέρα να ψάξει την αθάνατη αγκαλιά

Κλείνω τα μάτια

Με τα δικά σου τα μάτια να δω καθαρά

Το κρυστάλλινο φως στον αέρα

Να ακούσω ξανά να μου λέει κράτα με  σφιχτά

Εσύ είσαι η αλήθεια  που υπάρχει

Για  πάντα να το ξέρεις θα ανήκω σε εσένα

Για πάντα στο αιώνιο το φως

Για πάντα πιστός στην αθάνατή σου αγκαλιά

Κι απόψε μια  φωνή θα μου ανοίξει την πύλη

Αυτός θα είσαι εσύ που ο χρόνος προσκυνά

Η αλήθεια είσαι εσύ και ο κόσμος πριν γίνει

Τα πάντα σου ανήκουν αλήθεια φωτιά

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ο Μάγος Καλοκαίρι- Σάκης Αθανασιάδης

    Ο Μάγος Καλοκαίρι

Λένε πως σε φώτα πολλά

Νεράιδες χορεύουν και η πιο ωραία τραγουδά

Λούζονται ως το πρωί με φως

Γιατί το φως είναι αγάπη

Πέφτουν αστέρια στα νερά

Φέρνουν τα όνειρα κοντά

Ο μάγος καλοκαίρι είναι εδώ

Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσεις

Πάντα  ένα αστέρι όταν πέφτει

Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι

Θα σε φωνάζω σήκω

Θα σε τραβάω απ’ το χέρι

Πάντα  ένα αστέρι όταν πέφτει

Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι

Ψάξε την αγάπη παντού

Κι ας πλέει όπως λεν’ στη χώρα του νερού

Όταν ο δρόμος κλείνει η αγάπη σε σώζει

Περπατάω κάθε βράδυ στη θάλασσα

Βρέχω τη μνήμη

Όταν ένα καλοκαίρι φεύγει η ψυχή μου πονά

Μα αν κοιτάξω μακριά

Ο μάγος καλοκαίρι είναι εκεί

Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσω
Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

           Εκεί στη Σαλονίκη
Σύνθεση-Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης        

Ένα παλιό καΐκι κοιτάζω στο λιμάνι

Την άγκυρα νομίζω πως τραβώ

Αφού στα πάντα χάνω λέω να αλλάξω πλάνο

Το άγνωστο νησί μου μήπως βρω

Εκεί στη Σαλονίκη θα μπω μες το καΐκι

Τους χάρτες μου θα ανοίξω και θα δω

Με μύθους παίζω σκάκι

Σαν ψάχνω μια Ιθάκη

Ταξίδια άγρια του μυαλού

Με θρύλους παίζω τάβλι

Ώσπου να βρω και  πάλι

Τα βήματα ετούτου  του καιρού

Θα δω τον Οδυσσέα με ένα θεό παρέα

Τον άνεμο να ψάχνουν τον καλό

Απ’ το όνειρο πριν πέσω θα τους παρακαλέσω

Την ώρα που σαλπάρουν  από εδώ

Μαζί τους να με πάρουν εκεί που θα μπαρκάρουν

Τον κόσμο τους τον άγνωστο να δω

Με μύθους παίζω σκάκι

Σαν ψάχνω μια Ιθάκη

Ταξίδια άγρια του μυαλού

Με θρύλους παίζω τάβλι

Ώσπου να βρω και  πάλι

Τα βήματα ετούτου  του καιρού

                 

Απ’ το όνειρο αυτό πριν πέσω

Το άγνωστο νησί μου ίσως βρω

Κι από τη Σαλονίκη αλλάζω πάλι σπίτι

Και μένω μια για πάντα σε αυτό

Με μύθους παίζω σκάκι

Σαν ψάχνω μια Ιθάκη

Ταξίδια άγρια του μυαλού

Με θρύλους παίζω τάβλι

Ώσπου να βρω και  πάλι

Τα βήματα ετούτου  του καιρού

Η Χώρα του Παραμυθιού -Σάκης Αθανασιάδης

                              

Η Χώρα του Παραμυθιού

Μόνο στα μάτια σου τα κράτησες

Τα λίγα όνειρα για μένα

Και στη φωτιά κοντά τα άφησες

Να ’ναι με φως μεγαλωμένα

Παίρνω μαζί μου ένα όνειρο

Να ’χω στα μάτια για το δρόμο

Στη χώρα του παραμυθιού

Να το αφήσω μόνο

Παίρνω μαζί μου ένα όνειρο

Που το μεγάλωσες στο χρόνο

Στην αγκαλιά ενός θεού

Να το αφήσω δώρο

Πριν φύγω κάτσε να μιλήσουμε

Γιατί μου μοιάζεις φοβισμένη

Τα χρόνια μην σε παρασύρουνε

Στο πλοίο τους παρατημένη

Ξέρω στο δρόμο μου μεγάλωσες     

Με τα παπούτσια τρυπημένα

Ποτέ ψυχή όμως δεν χάρισες

Σε ματς που ήτανε στημένα

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ένας Ψεύτης Ουρανός-Σάκης Αθανασιάδης

      Ένας Ψεύτης Ουρανός

Σε έχει κουράσει ξέρω η συνταγή

Να είσαι μια μύγα στον παράδεισο

Ο μυστικός σου δείπνος να έχει βρώμικο ψωμί

Και όλο να βλέπεις κλειδωμένο το παράθυρο

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Και το άγγιγμά του μια μεγάλη αυταπάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Τα αεροπλάνα σαν κοιτάς στον ουρανό

Να κόβουνε στη μέση μαύρα σύννεφα

Θα κουβαλάνε τα όνειρά σου τα καλά

Να τα πετάνε στον αέρα σαν ασήμαντα

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο κλέφτης ο καιρός

Και η φωνή του που ακούς μια απάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Το χρυσαφένια ρούχα που κοιτάζεις στη σκηνή

Σε έχουν φωνάξει στη γιορτή τους σαν κατάδικο

Να τους πετάξεις χειροκρότημα για αμοιβή

Και οι οθόνες να μιλούν για το αθάνατο

Πως θα κερδίσω αγάπη μου τη νύχτα αυτή

Και θα σκοτώσω με το σώμα σου το θάνατο

Ο μυστικός μου δείπνος έχει βρώμικο ψωμί

Και  μόνο ελεύθερος να σιωπώ είμαι στο άδικο

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Μα το αντίδοτο στα ψεύτικα μόνο η αγάπη

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

H Αγάπη δεν Χρειάζεται Σώμα-Σάκης Αθανασιάδης

                  

H Αγάπη δεν Χρειάζεται Σώμα

Στην πρώτη σταγόνα της βροχής

Σου είπα τρέξε θα βραχείς

Θα σε χτυπήσει κεραυνός και θα χαθείς

Στην πρώτη σταγόνα της βροχής

Περίμενα κάτι να μου πεις

Μα άρχισες να τρέχεις

Μακριά πολύ μακριά για να κρυφτείς

Αλλά εγώ νομίζω η αγάπη δεν χρειάζεται σώμα

Αν ήσουν χθες εδώ θα είσαι εδώ ακόμα

Αλλά εγώ νομίζω η αγάπη δεν χρειάζεται σώμα

Αν υπήρχε αγάπη στα αλήθεια θα υπάρχει ακόμα

Έφερνε ο ήλιος λίγο  φως

Το παρελθόν να ψάξω

Να μάθω γιατί χάθηκες

Κι εγώ γιατί είμαι εδώ

Έφυγε έτσι ο θυμός και είπα να ξεχάσω

Μα η θάλασσα μου έδινε τα μάτια σου να δω

και αφού δεν είχα τίποτε να χάσω πια από χέρι

Το παρελθόν αγάπησα σαν να ήσουνα εδώ

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Το Φιλί της Δευτέρας-Σάκης Αθανασιάδης

                  Το Φιλί της Δευτέρας        
    (στίχοι από το ομότιτλο μυθιστόρημα)
Δεν μπορώ να κρυφτώ απ’ του χρόνου τη σκόνη
Το φευγιό μου μια σφαίρα στο δικό σου το σώμα
Στο Κιλκίς να γυρίζεις μαύρα ρούχα και μόνη
Ξέρω σου ‘χω  αφήσει της αγάπης το αίμα

Έπιασα τον εαυτό μου βρήκα επαφή
Τον ακούω κάθε βράδυ να μονολογεί
Μια συγνώμη ξέρω όμως τώρα δεν αρκεί
Σκαλισμένη η αγάπη σε ‘να δέντρο πώς να ζει                      
                         
Το φιλί σου μιας Δευτέρας έχω θυμηθεί
Στο μυαλό μου ετοιμάζω επιστροφή
Ένα μυστικό ταξίδι τέλος ή αρχή
Που θα αλλάξει μια για πάντα τη ζωή

Δεν μπορώ να κρυφτώ απ’ του χρόνου τη σκόνη
Να είμαι εκεί μια φωνή μυστική με διατάζει
Στη Δοϊράνη θα πιω το νερό που με αλλάζει 
H στιγμή Αρετή με τρομάζει
Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Τα Όνειρα να Αρχίσουν να Ψηλώνουν -Σάκης Αθανασιάδης

                                      

Τα Όνειρα να Αρχίσουν να Ψηλώνουν

Ξέρεις μες τη σιωπή

Ότι αγαπάς έρχεται πάλι πίσω

Κάπου εκεί θα βλέπεις την αρχή

Και η ψυχή σου απ’ τη φωτιά θα ζεσταθεί

Γιατί ρωτάς που πήγε η γιορτή

Αφού νομίζω είναι εδώ και περιμένει

Κανένας δεν σε πίεσε να γίνεις μηχανή

Σε μια θυσία που τη ξέρεις μόνο εσύ

  

Ξέρεις με τη σιωπή

Καμιά φορά τα μάτια μεγαλώνουν

Εγώ νομίζω ήρθε η στιγμή

Τα όνειρα να αρχίσουν να ψηλώνουν

Γιατί ρωτάς που πήγε η ζωή

Και πουθενά δεν φαίνεται ο ουρανός, η θάλασσα, το δάσος

Ένα παράθυρο δεν άνοιξες ο ήλιος για να μπει

Να καίγεται σε ένα πρωί το λάθος

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Τα Λόγια που δεν Είπες Ποτέ- Σάκης Αθανασιάδης

 Τα Λόγια που δεν Είπες Ποτέ

Συγκέντρωσες τον κόσμο σου σε πέτρες και γυαλί

Και κλείστηκες εντός σου να τον σώσεις

Σου δώσανε ζωή μα ήτανε μισή

Δεν έψαξες ποτέ να την ενώσεις

Δεν φυσάει κι ακούω την ανάσα σου

Τα λόγια σου ακούω

Τα λόγια που δεν μου είπες  ποτέ…

Δεν φυσάει γλιστράω στον ιδρώτα σου

Ο ουρανός στα μάτια σου κυλάει, τρέχουν τα αστέρια

Μετά τον έρωτα ελευθερώνεται η ψυχή σου

Τα λόγια σου ακούω

Τα λόγια που δεν μου είπες  ποτέ…

Μεγάλωσε το σώμα σου κι ένοιωθες ντροπή

Στον έρωτα μη μπεις και τους προδώσεις 

Σου δώσανε λεφτά να δεις εκεί ζωή

Σου άφησαν συμβόλαια να πληρώσεις

Δεν φυσάει κι ακούω την ανάσα σου

Τα λόγια σου ακούω

Τα λόγια που δεν μου είπες  ποτέ…

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Μα η Αγάπη Μπορεί και Μιλάει Ακόμα-Σάκης Αθανασιάδης

Μα η Αγάπη Μπορεί και Μιλάει Ακόμα

Έχουν περάσει τόσα χρόνια

Μα τώρα είπα να τα θυμηθώ

Τώρα που αφήνω σε άλλους τα μεγάλα σχέδια

Και στην αγάπη έχω πέσει να πλυθώ

Πόσο πονούσε η ψυχή τότε στα χέρια

Πόσο πονούσε το κορμί με όλα αυτά

Είχα γνωρίσει και του χάρου τα μαχαίρια

Κι ήρθε ο άνεμος να ανάψει τη φωτιά

Μα η αγάπη μπορεί και μιλάει ακόμα

Ψιχάλα μικρή στο έρημο σώμα

Μα η αγάπη μπορεί και μιλάει ακόμα

Να πάρει το χώμα να του δώσει ζωή

Μία φωτιά κάπου μακριά

Καίει της νύχτας τη μοναξιά

Μα η αγάπη μπορεί και μιλάει ακόμα

Μα η αγάπη μπορεί να είναι κάπου εδώ

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Τα Ψέματα-Σάκης Αθανασιάδης

            Τα Ψέματα

Σε μια αργία του μυαλού

Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα

Έτρεχαν οι καπνοί να ’ρθουν κι εδώ

Τα όνειρα να ρίξουνε στα αίματα

Κόκκινες έβλεπα κεραίες

Οθόνες έβλεπα να με κοιτάνε

Κόκκινες έβλεπα τις μέρες

Και πόρτες άκουγα να μου μιλάνε

Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα

Κοίταζες όμως πάλι αλλού

Γιατί φοβόσουν τις πατρίδας σου τα αίματα

Φώναζαν τα βήματα στους δρόμους
Ο πόνος των σωμάτων φώναζε

Μα χάνονταν οι Έλληνες για πάντα
Όπως για πάντα χάνονται οι φοβισμένοι

Τυλιγμένος με λίγο ουρανό

Λαχτάρισα των πουλιών το τραγούδι
Μα πέθαιναν οι Έλληνες με νόμους

Που έλεγαν τα πάντα ξεπουλάμε

Σε μια αργία του μυαλού
Άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
Φοβόμουν τη φωτιά μα βρήκα ορμή

Να κάψω τα δικά μου όλα τα ψέματα

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Θάμνος Σκοτάδι-Σάκης Αθανασιάδης

                                  

        Ο Θάμνος Σκοτάδι

Μια ημέρα ζεστή θα αφήσω τη γη

Να περάσω τα σύννεφα

Να ζητήσω απ’ το φως

Με ένα άγνωστο πως

Να μου δώσει το δώρο

Πέρα απ’ το φόβο της βροχής

Να μου δείξει του ανέμου το δρόμο

Μια ημέρα ζεστή θα αφήσω τη γη

Να περάσω στου ήλιου τα χέρια

Να ζητήσω το φως

Με ένα άγνωστο πως

Που μπορεί και να έχει μαχαίρια

Κι αν  φοβάμαι πολύ

Πως θα βρω σιωπή θέλω να  ελπίζω

Πως στη λάσπη δεν θα μπει η ψυχή

Θα πετάει μακριά απ’ το  θάμνο σκοτάδι

Μια ημέρα ζεστή θα αφήσω στη γη

Τα γυμνά μου μονάχα ποιήματα

Σε κάθε χειμώνα μιας ζεστής ψυχής

Να ακούγονται λίγα μου βήματα

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Μα Ζεις για την Αγάπη-Σάκης Αθανασιάδης

      Μα Ζεις για την Αγάπη

Αφήνω το φως στη βροχή

Και ψάχνω στη ψυχή τα επόμενα

Το έβλεπα πως θα έρθει η στιγμή

Πως και φωτιά θα αρπάξουν τα χώματα

Αντάλλαξες τον έρωτα με τη σιωπή

Φοβάσαι να ζήσεις μα μιλάς για αγάπη

Αυτό που σε αγνοεί το φοβάσαι πιο πολύ

Τρέχεις να το σκοτώσεις μα μιλάς για αγάπη

Αντάλλαξες  τον άνεμο με ηλεκτρονικά ναρκωτικά

Κι έτσι ζεις για πάντα φοβισμένος μα ζεις για την αγάπη

Σαν πέτρα σφηνωμένη σε ένα βράχο

Χωρίς ποτέ, ποτέ να πληγωθείς μα ζεις για την αγάπη

Γυρίζω με ένα άδειο σακί

Στις πλατείες και μαζεύω ονόματα

Τα ρίχνω τη νύχτα στο χαρτί

Μαύρα μου βγαίνουν τα χρώματα  

Αντάλλαξες τον έρωτα με το «πήδημα»

Γιατί έμαθες να βρίζεις τη ζωή

Γιατί έμαθες τα όνειρα να τα σκοτώνεις

Γιατί σε έμαθαν να μην ελπίζεις

Mα ζεις για την αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Για Λίγη Λευτεριά- Σάκης Αθανασιάδης

Για Λίγη Λευτεριά

  

Στο χώμα μόνο μου έγραφες

Πως λύνονται τα μάγια

Κι ύστερα πάλι με έριχνες

Στα άγρια τα νερά

Να περπατήσω φώναζες

Στης θάλασσας τα αστέρια

Σε ανθρώπινα ποτάμια

Που κρύβουν μυστικά

Μα εγώ ποτέ δεν γνώρισα

Το φως των νικημένων

Μα στην αγρύπνια αντάμωσα

Το φόβο νικητών

Κι αν είμαι εδώ και στέκομαι

Πάντα μακριά πετάω

Μες τα ταξίδια βρέχομαι

Για λίγη λευτεριά

Στο χάρτη μόνο μου έδειξες

Το δρόμο πώς να πάω

Μα δεν υπήρχε κι έσβησε

Στις νύχτες των θεών

Πατέρα εσύ κι αν έφυγες

Για δρόμους θα μιλάω

Τα αστέρια όπου ζυγώνουνε

Κι αφήνουνε φωτιά

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Μικρή Ζωή-Σάκης Αθανασιάδης

                        

                   Μικρή Ζωή  

Αν δεν ήσουνα εσύ

Η φωτιά στα μάτια μου θα είχε σβήσει

Μέσα από παράθυρα κλειστά

Θα ήμουνα το δέντρο μοναξιά

Αν δεν ήσουν εσύ

Μια κόλλα χαρτιού θα ήμουν απλά πεταμένη

Στο καλάθι της ζωής

  

Να σε ακούω να μου λες μείνε είμαι κι εγώ εδώ

Βάλε του έρωτα φωτιά στο βλέμμα

Να μεγαλώσει ο δρόμος

Να σε ακούω να μου λες μείνε είμαι κι εγώ εδώ

Τίποτε δεν υπάρχει πιο μεγάλο

Αν δεν ήσουν νησί

Μια θάλασσα θα ήμουν απλά ταραγμένη

Στο χειμώνα της ζωής

Αν δεν ήσουνα  γη

Μια πέτρα θα είχα στο μυαλό μου δεμένη

Θα διψούσα όσο κανείς

Να σε ακούω να μου λες τρέχα

Τρέχα κόντρα στον καιρό

Και μη σκεπάζεσαι με τη σιωπή

Να σε ακούω μου να λες έλα

Έλα είμαι κι εγώ εδώ

Τίποτε δεν υπάρχει πιο μεγάλο

Στη μικρή αυτή ζωή μου

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)