Συνήθως Μόνος
Ξύπνησα πάλι μες τη νύχτα και έπεφταν τα αστέρια
Κάπου μακριά μια θάλασσα θα είχε γιορτή
Είπα να κοιμηθώ ξανά μα έτρεχε ο νους μου
Στο λευκό της το κορμί
Άναψα τα φώτα κι άρχισα να βλέπω
Χιλιόμετρα μακριά
Όταν στο μυαλό μου βραδιάζει
Τρέχω στη θάλασσα να βρω φώτα παλιά
Δεν υπάρχει νύχτα που φιλιά να έχω χάσει
Συνήθως δώρο με τα ποτά
Δεν υπάρχει δρόμος που να μην έχω περάσει
Συνήθως μόνος με τα φώτα σβηστά
Δεν υπάρχει δρόμος που να μην έχω περάσει
Συνήθως μόνος με τα φώτα σβηστά
Μέσα στη νύχτα μου λες έχω χάσει
Μια ζωή με τιμές και λεφτά
Άναψα τα φώτα κι άρχισα να βλέπω
Την έρημο κοντά μου και μακριά
Κορμιά να τρέχουν να σωθούν στη σκόνη
Οι πλούσιοι να φωνάζουν τα σκυλιά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου