Χάρτινα Παπούτσια
Έμεινα μόνος όταν χάθηκες
Με τα παπούτσια μου τα χάρτινα
Και ’ρθε ο χρόνος που σταμάτησες
Να μου μιλήσει σιγανά
Κοιμόμουν τις νύχτες αργά
Το όνειρό μου να πονάει
Να λέω εδώ δεν ξημερώνει
Καμιά αγάπη δεν φυσάει
Περπάτησα τις άδειες πόλεις
Τα βήματα μου άκουσα
Πόνου, χαράς, σιωπής αν θες
Έσκαψα μέσα μου βαθιά
Πριν παρατήσω πίσω όλες τις φωνές
Κοιμόμουν τις νύχτες αργά
Σαν τα σκεφτόμουν όλα
Στο βλέμμα είχα τα σημάδια
Από τα χειμώνα σου τα χάδια
Σου ’λεγα όμως καληνύχτα
Κράτα το φως εκεί κοντά
Μόλις περάσει ο αέρας
Να με χαϊδέψεις απαλά
Όμως το ξέρω δεν σε νοιάζει
Περνάει η ζωή κι όλα τα αλλάζει
Όλα τα αλλάζει…
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου